Acım gözyaşlarıma sığmıyor. Acım kağıtlara sığmıyor. Acım sigara paketlerine sığmıyor. Ölüyorum ve beni kimse görmüyor.. Önce yağmur yağmaya başladı. Yağmuru hiç sevmezdim. Bana o karanlık ve çirkin geceyi hatırlatırdı. Sonra aniden kesildi. 'Hah. Beni gerçekten bu aptal hava kesiti ile üzebileceğini mi sanıyorsun Tanrı'm.' Sanıyorsa doğru sanıyordu. Çünkü ne zamandır yürüdüğümü bilmediğim bu yolda sırılsıklam ıslanmıştım. Üstelik fark etmemiştim bile. Daha sonra Güneş'in eşsiz ışığı düştü yeryüzüne. Islak bulutlar ile sıcak güneşin buluştuğu o nokta rengarenk aydınlanıverdi birden. 'Üzdüğün gibi nasıl mutlu edeceğini de biliyorsun.' Renklerin toplandığı gökyüzüne baktım bir süre. Bu dünya bu güzel renkleri görmeyi hak etmiyordu.

Savaş hem annesiz hem babasız kalmıştı. Hiç bir şey hatırlamıyordu. Peki sizce her şeyi hatırlayacak mı? O zaman hikayeme bekliyorum sizi. Çalınması yada kopyalanması hâlinde yasal işlem başlatılacaktır. Vatan_Sevdasi77 kapak yapımı ona aittir teşekkür ederim 💕

Hayatın "önce" ve "sonra" olarak ikiye ayrıldığı bir an gelir. Devam etme duygusunu kaybederiz ve tüm ahlaklardan yoksun siyah bir yola geçeriz. Karanlığın sonunda ışık var. Ama ne pahasına? ** Yıllar sonra öğrenilen bir gerçek.. Ve bununla yüzleşmek için hayatının yönü yeniden değişen bir kız. Hayat ona geçmişinde nasıl davrandı bilinmese de, o çıktığı bu yolda kendi adaletsiz adaletini sağlayacaktı. ~~ !!Kurgum tamamı ile şahsıma aittir. Kopyalanma ve çalıntı olması halinde yasal işleme başruvurulacaktır.! !!Noter onaylıdır. !Kurgu sadece wattpad de yayınlanmaktadır başka bir plartformda görürüseniz bana bildirimenizi rica ederim.