"Bana ölmeyi öğret bu gece adam. İlmiği boynuma değilde ruhuma geçireyim, bitsin bu ızdırap dolu yalnızlık." İçimde ruhum çığlık çığlığa yalvarırken dudaklarımdan dökülen acı dolu bir fısıltı oldu. Namluyu anlımdan çekerek kendi şakağına dayadı bu sefer. Bakmaya kıyamadığım gece kadar siyah gözlerini sönük yeşil gözlerime sabitledi. "Unuttun mu, Kızıl?" dedi dudağı hüzünle yukarı kıvrılırken. Acıma şahit olan bütün çığlıklar susmuş duyulabilen tek fısıltı ilişti kulaklarıma. "Bizim yalnızlığımız iki kişilik." Dudaklarıma kefen olan dudaklarını kendi göz yaşlarımla yıkadım. Akıttığı her göz yaşında öldüm. Bana öldürmeyi öğreten adam bu gece ölmeyi öğretti. Herkesi barındıran bu şehir bir bizi kabullenemedi de iki beden bıraktı bir mezara. ~ "Aşk ölümden daha yüce olabilir mi?" ©Tüm hakları tarafımca saklıdır.©

01.12.2016 Gizem/Gerilim #60 Geceler her zaman tehlikelidir.Gecenin karanlığının başlaması ile tüm kötülükler için gün henüz yeni başlar.Bu hikayede bir gece başladı.Bir kişinin kocaman hayatı bir gecede değişebilir.Bu geceler o kadar güçlü olur ki sadece onun değil etrafındakilerin de hayatını etkiler. Hayatın katilleri çoktur.Ama her ne kadar katil ünvanı alsalar bile hayatı yenmeyi başaramamışlardır.Ama hayat bir seri katildir.Polislerin tek sorgulamadığıdır hayat.Ama suçu insanlara atmasını iyi bilir. Yalansız olmaz çünkü yalanlar bizi güçlü tutanlardır.

Donuk gözlerini ucunda durduğu uçurumdan çekti. Bakışları beni bulduğunda gözlerindeki acı ifadenin ne kadar can yaktığını hissedebiliyordum. "Ve ben o gün..." durakladı. Kelimeler boğazına diziliyor, nefes almasını engelliyordu. "Ben o gün annemin tavanda sallanan cesedini izledim... "