"Bence sen.. İntikam istiyorsun!" dedim. İtiraz etmedi. Direnmedi. Tek kaşını havaya kaldırdı ve shot bardağını eline alıp tek dikişte bitirdi. İçinde aşkı ve şefkati bulduğum gözleri, artık nefrete ev sahipliği yapıyordu. Bardağı masaya sertçe vurup "Sıra bende." dedi. Olduğu yerden kalkıp birkaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı ve usulca yanıma oturdu. Oda kalabalıktı, çok kalabalıktı. Kulağıma eğilip fısıldadı. "Bence sen.. Aylarca.. gözümün içine baka baka.. gerçeği benden sakladın." Nefesi tenimi, cümlesi ruhumdan kalan üç beş parçayı yakıp geçmişti. İçmek istemiyordum. Ama mecburdum. Oyunun kuralı buydu. Doğru tahminde bulunuyorsa içmek zorundaydım ve şu anda doğruyu söylüyordu. Haklıydı. Gerçeği ondan saklamıştım. Ondan, aşka beni tekrar inandıran adamdan hayatının en büyük gerçeğini saklamıştım. Önümdeki shot bardağını işaret parmağı ile yavaşça bana doğru sürükledi. "İç." Gözümden süzülen damlayı elimin tersi ile sildim. İçmek istemiyordum. "Gencay, lütfen." Kulağımın dibindeki nefesi alev aldı ve öfkeyle kükredi. "Sana.. İÇ dedim.. Esila!" Dediğini yaptım. Islanan yanaklarımın arkasına gizlenip bardaktakini tek dikişte içtim. Bu sadece onu değil, beni de mahveden bir gerçekti. Ve ikimiz de bu gerçeğin altında ezilip çürümeye mahkum edilmiştik.

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...