FÜG SERİSİ Zihnimdeki Kaçış Yaralı bebek Uyanış 1. Kitap son güncelleme ˚₊· ͟͟͞͞➳❥ 14 ağustos 2024 . . . Bu kurgu tamamen bana aittir ve tüm hakları saklıdır. . . . Kapak: pinterestten alıntıdır.

Damla: Dedem doğum yaptı, taksi param da yok bana bi 400 ateşler misin yakışıklı? Yakışıklı: Deden doğum yaptı? Yakışıklı: Tanıştığımızı sanmıyorum kayıtlı değilsin. O halde neden para istiyorsun? Damla: Üzümü ye bağını sorma yakışıklı

Sera: Numaranızı yönetici olan Asuman hanımdan aldım. Sera: Yemeyin beni. 05***: Asuman hanımın neden böyle bir şey yaptığını bilmiyorum ama üzgünüm. 05***: Kandırılmışsınız. 05***: Ben karşı komşunuz olan Pusat Demir. Sera: Ne? Sera: Mafya bozuntusu olan Pusat Demir mi? Sera: Yok daha neler.

"Evimiz ne kadar şenlendi sen gelince fark ettin mi?" "Bence sen bu romantiklik işini biraz abartıyorsun. Bu ev zaten şen olacak kadar güzel bir aileye sahip." "Yok, sen gelince daha da şenlendi. Hoş geldin nazlı çiçeğim." ---------------------------------------------------------------------------------- Yaşanılan her anın mutlaka bir sebebi vardır. Karşılaştığımız insanlar, bulunduğumuz ortamlar, aldığımız nefes bunların hiçbiri boşa değildir. İki genç öğretmenin birbirlerinin hayatına girişinin hikayesi. Ankara'nın huzur mekanında başlayan bir hikayenin uzandığı yolun hikayesi. Kaderin, alın yazısının, anların hikayesi. Nahif, soft, sıcak bir hikaye arayanlara...

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Ela: Barış Abi Ela: Benim elime bazı fotoğraflar geçti abi Ela: Bunlar sen olabilir misin? Ela: *fotoğraf* Ela: *fotoğraf* Barış: Siktir!

KİTAP OLDU. (30.12.2023) Doksan Artı Dört'ün kitap haline tüm sitelerden ve kitapçılardan ulaşabilirsiniz. ☽ Galatasaray fanatiği genç iş adamı Merdan Efe Yüceer ve olduğu konuma tırnaklarını kazıyarak gelen başarılı avukat İzgi Gökyel. Maç doksan dakika, top yuvarlaktı. Belki maçın skoru uzatmalarda değişecekti, belki de onlar için asıl galibiyet beraberlikte gelecekti. "Maçın seyri değişti," dedi nefesi nefesime karışırken. "Doksan artı dörtte seni kazandım. Bu saatten sonra mağlubiyetin bile bir önemi yok." ☽ Hikayedeki tüm karakterler ve olaylar hayal ürünüdür.

❝Bir küçücük Aslan'cık varmış...❞ |•| 04/08/2020 ******** Kapak için• kitapkurdululu 'ya çok teşekkür ederim...

Genç kızın sicim gibi dökülen göz yaşları siyah şalına ulaştığında hızla emilip gözden kayboluyordu. Kalbindeki ağırlık nefes aldırmayacak duruma getirmiş olsa dahi biliyordu ki Allahtan başka kimseye anlatamazdı yaşadıklarını. Dua ederken açtığı elinin avuç içlerini yüzüne sürdü. Gönlünden duasının kabul olması için dua ediyordu halen. Yavaşça göz yaşlarını silip saatine baktı, artık camiden çıkması gerekiyordu akşam namazı saati yaklaşıyordu. Ayağa kalkarken çok sesli olmayan bir ses ile içini ferahlatmaya çalıştı son kez. "Kul sıkışmadan Hızır yetişmezmiş.Çok dardayım Allahım! Bana yardım gönder. " Ağır adımlarla camiden çıkarken ; camiye geldiğinden beri onu bekleyen,duyan imamdan ve kabul olan duasından habersizdi. "Allahım darda kalan kuluna yardım etmemi nasip et.."

Ben Çicek Ersöz. Az önce öğrendiğim gerçekle birlikte başımın dönemesi artmış, gözlerim çoktan kararmaya başlamıştı. Ruhumda, bedenim gibi bu iki masa arasında sıkışmıştı. Kapkaranlık odada telefonumun ışığıyla aydınlattığım elimdeki kağıt parmaklarımın arasından çoktan düşmüştü bile. Peki bu gerçeği dışarıda beni bekleyenlere nasıl söyletecektim? Nergis, Bahar, Doruk, Koral, Hazal, Koray, Maya, Çağlar, Altay, Dicle ve Yamaç... Bizden gizlenen sırlar üzerine kader bizi bir araya getirmişti. Ortada bir gizem vardı ve çoğumuz bu gizemi çözebilmek için hayyallerinden vazgeçmişti. Kimimizin ise hayal bile kuramadan ona çizilen yolda ilerlemekten başka bir çaresi olmadığına inandırılmıştı. Ama her ne kadar o yalları farklı sonuçlara çıkarmak isteselerde hepimizin yolları aynı kapıya çıkmıştı. Bu büyük sırra. Şuan dışarıda hepsi beni bekliyorlardı ve benimle birlikte öğrendiğim bu sırrı. Daha kendi üzerimden atamadığım bu ağır sırrı onlara söylediğimde her şeyin değişeceğini biliyordum. Bir daha asla geri dönüşü olmayan vedalar yaşayacağımızı da. Tek emin olduğum şey, hiç birimizin bize bunları yaşantanların yanlarına kâr bırakmayacağımız olurken, asıl acı gerçekle daha yüzleşmemiştim bile. O an bunu bilmiyordum ama bizden gizlenilen sır sadece bu değildi ve bunun yükünü kaldıramayan ben, diğerlerinin altına ezilmeye çoktan mahkumdum. Tıpkı her çiceğin bir gün solmaya mahkum olduğu gibi... Bu hikaye, bir çiçeğin Eftelya oluş hikayesi. Bu hikaye, güneşe muhtaç bıraklıp, gecenin karanlığına mahkum edilen herkesin hikayesi... Saklanan sırları, çözülemeyen gizemleri ve aşkı, en derinden hissetmeye hazır mısınız? "Çölün ortasında açan eftelya kadar naifsin, ama o eftelyanın her yeri dikenli olucak kadar da zalimsin..."