ARTOFZAYN
"მადლობელი იყო, მგზავრობა ღამე რომ არ უწევდა. ღამე-სიკვდილისთვის განკუთვნილ დროს. დღის იმ მონაკვეთში, როდესაც ემოციები მთლიანად შთანთქავდნენ. ღამე-დრო მზის ჩასვლიდან, მზის ამოსვლამდე. როგორ ცუდად მოქმე დებდა მასზე დროის ყველაზე საშიში, მწარე, გაწელილი, ბედკრული პერიოდი მწუხრიდან გათენებამდე. ამ დროს სხვა ადამიანი ხდებოდა. ამ დროს მის სხეულს ეპატრონებოდა სხვა სული. სული, რომელიც მთლიანად ჭამდა. სული, რომელიც მის ვინაობას უკვალოდ აქრობდა."