"Selamünaleyküm şu anda Yol Hali'ndesiniz. Beni tanımayanlarınız varsa tanışalım ben Yol. Bu da Halim ve bu podcastte yol hallerinden bahsediyorum. Bu gece, twitterda bana en çok yönelttiğiniz soruyu artık aradan çıkartmak istiyorum. Bu konulara girmeyi hiç planlamamıştım ama yoluma çıkıp her şeyi alt üst eden bir olay oldu. Sizin de başınıza gelip yolunuzu şaşırtmasın diye burada konuşalım istedim. Sevgilim yok. Müslüman adamın sevgilisi olmaz. Ama es kaza sevdiği olabilir. Olmasa daha iyi ya, yol hali bu bazen kaza olabiliyor. Neyse sözün özü bi kız vardı işte. Bizim hikayeler hep kısadır zaten siz de bilirsiniz gençler. Bi kız vardır hep. Ya olur, ya olmaz. Tabi benim hikayede olmadı. 'E abi o zaman ne demeye kafa patlattırıyon bize!' dediğinizi duyar gibiyim. Ağır gelin. Sizle bi alakası var ki anlatıyoruz. Yol Abiniz'in ne zaman boş attığını gördünüz? Şimdi sabırla dinleyin. Size nasıl yolumu çıkmaza çevirdiğimi anlatacağım..."

Bir tarafta Rabbine meftun bir kız, diğer tarafta hayatında her istediğini elde etmiş bir adam. Elif Korel İstanbul dışında hiç bir yere gitmeyen bir kız Mardin'e gittiği zaman nelerle karşılaşacak. Yusuf Baturalp bir takım şartlar koyarak evlendiği kıza aşık olunca ne yapacak? Bu şartlar ikisininde hayatını nasıl etkileyecek?Peki ya kader onları nasıl birleştirecek. İkiside bedel ödüyor aslında. Peki ödedikleri bedelin altındaki gerçek ne?

Sonbahar bir veda değildi aslında.O bir vuslattı.Topraktan gelen yaprakların yeniden toprağa kavuşması firak olurmuydu hiç.. Düşünene kitap..Görene levha! Sonbahar kadar sarı.. Lavanta kadar pembe.. Ve ıhlamur kadar hoş kokulu bir dünya.. Bir gün zifiriyi kucaklamış.Saklayamasada karanlığı ışıklarında, hoşâmâdi demiş ardından gelen tüm acılara.. "Ben seni sonbahar kadar sevdim karanlık adam..Çiçek açmasada günler, solan giden yaprakların hüzünlü vedalarının sesleri kulaklarıma çalındı.Ve ben onların sesiz çığlıklarını müzik sesi gibi dinledim." Suubete meftun bir kız... "Benim zifiriye tutkun minik kadınım..Afitabım.." **************** Hiç düşünmeden kurdukları oyunda kimlerin yaralanacağı muammaydı. Ama onun umrunda değildi.Intikamla alevlenmiş yüreğinin yangınını söndürmek için önüne gelen herşeyi ezer geçerdi. Kalbi aldığı yaralardan katılaşan bir adam.. Neyin içine düştüğünden bihaber masum bir kız.. Kesişen yollar, ilmek ilmek hazırlanan bir hikaye.. Sadece oynaması için seçilen bir piyon lazımdı? *************

YALNIZCA YEŞİL VE ELA'NIN HİKAYESİ " neden susuyorsun?''ne düşünüyorsun?' uzun susuşlarımda kafamdan geçenleri toparlayamıyorum. cümle kuramıyorum, derlenip toparlanamıyorum. bir yerlere çarpmaktan korkuyorum. cesaretim çoktan kırıldı, kelimelere güvenemiyorum. sanki konuştuğum an benden bağımsızlaşıp ortalık yere dökülecekler diye korkuyorum. susmak tercihim oluyor. çünkü kelimelere dökmek, kelimelerle dökülmek gibidir bazen.Döküldükçe anlamlaşan iki gencin hikayesi... GENÇ KIZ ADININ ANLAMINI TAŞIRCASINA GÜNEŞ VE AY KADAR MASUM,KIRILGAN VE BÜYÜLEYİCİYDİ...MİHRİMAHDI O.. GENÇ ADAMDA ADININ HAKKINI VERİRCESİNE SOĞUK VE ACIMASIZDI..KUZEYDİ O.. "Kader onların sadece geleceğini değil geçmişinide bir yazmıştı,fakat bu ilahi olaydan iki gencinde haberi yoktu. Aralarında acılarmı geçmeyecekti,pişmanlıklar,hüzün denizinde mi boğulmayacaklardıki sonunda kendilerine bile açıklayamadıkları ilahi duyguda kaybolana dek...." #4 ,#2 spiritüel

"Kaçılacak biri miyim? Tahammül edilemeyecek hatta? Hani tahammül görecelidir demiştin ya, ben o söylediğine de inanmıştım. O da yalanmış. Tahammül göreceli falan değilmiş. Bir insan tahammülsüzse herkese göre tahammülsüzmüş. Anneme göre de sana göre de." Karşısındaki adamın kendisine verecek cevabının olmadığına ilk defa şahit oluyordu Şarna. Oysa ki her zaman ne söyleyeceğini iyi bilen biriydi Asaf ona göre. Sorduğu sorular o kadar da zor değildi. "Değilsin." dedi Asaf. Fısıldıyordu ve bunun sebebini konuşmaya zorlanmasına yordu. "Tahammülsüz olan benim, anlıyor musun? Benim hayatım, benim düzenim, benim doğrularım." Bu açıdan değerlendirmemişti Şarna. Hayatı boyunca alışageldiği gibi yine kendini suçlayıcı yargılarda bulunmuş ve Asaf'ın kaçışını bu yargılara bağlamıştı. "Yoksa sen, bu hayatta en tahammül edilebilecek insansın."

Bir gün, Seversem seni Vazgeçme benden Çünkü muhtemeldir ki, Seni bulduğum zaman Gitmiş olacaksın kalbimden.