Üniversite öğrencisi Eylem; bol bol gezmeyi, kahkahalarla gülmeyi ve kelebekleri fazlasıyla severken, kitaplardan, yalnızlıktan ve ciddi olan her konudan nefret ederdi. Tarih bölümü öğrencisi olan erkek arkadaşının ısrarıyla bir 17.yüzyıl hükümdarının hayatını konu alan kitabı okumasıyla bazı şeylerin farkına varır. Kitabın baş kahramanı Artun Emir Han'ın kendisiyle birçok ortak noktası olduğunu gören Eylem henüz içindeki tuhaf hisleri bile isimlendiremeden geçirdiği ufak bir kazada bayılır. Uyandığındaysa kendini 1682 yılında bulur. İlk başta olayı anlayamasa da sonradan döneminin en önemli hükümdarı Artun Emir Han ve onun can yoldaşı Eray Paşa'nın hayatını koruyabilecek tek kişi olduğunu fark eder. Kendisine çok uzak olan bu yeni ortamda henüz nasıl hayatta kalacağını bile bilmezken birçok düşmana sahip bu genç hükümdarı nasıl kurtaracağıysa tam bir muammadır. Üstelik bunu yaparken hiç bilmediği tarihi akışa da müdahale etmemesi gerekmektedir tabii dünyayı bir paradoksla yok etmek istemiyorsa!

tamamlandı. İlgi yeni okuluna geldiği ilk gün kamerasını yanlışlıkla açıp tüm okula rezil olur. • 'Kameranı açman kendini herkese kapatman gerektiği anlamına gelmez.' • Sınıfın erkeklere özel grubuna yanlışlıkla eklenip kendi hakkında neler dediklerini görseydi? • Ufak bir kamera hatası hayatına ne kadar etki edebilirdi? Not : BTS'den rahatsız olanlar kitabı okumayabilir.

gerçek ailem sandığım insanlar kimdi?

Satranç, Zweig'ın psikolojik birikimini bütünüyle devreye soktuğu bir öyküdür ve bu öykünün baş kişileri, tamamen yazarın biyografilerinde ele aldığı kişileri işleyiş biçimiyle sergilenmiştir. Zweig ölümünden hemen önce tamamladığı birkaç düzyazı metinden biri olan Satranç'ı kaleme aldığı sırada, karısı Lotte Zweig ile birlikte göç ettiği Brezilya'da yaşamaktaydı. Satranç'ta da, olay yeri olarak New York'dan Buenos Aires'e gitmekte olan bir yolcu gemisini seçmiştir. Bu gemide tamamen rastlantı sonucu karşılaşan üç kişi: yeni dünya satranç şampiyonu Mirko Czentovic, sıradan bir satranç oyuncusu olan anlatıcı ve bir zamanlar çok usta bir satranç oyuncusu olan, ama hayli zamandır satrançtan uzak kalmış bulunan Dr. B., öykünün aktörleridir.

"Kalk, iki gözüm, iskeleye geldik. Günün birinde ya çıldıracağız, ya dünyaya hâkim olacağız. Şimdilik bir rakı parası bulmaya çalışalım ve parlak istikbalimizin şerefine birkaç kadeh içelim." * Po anısına.

11 Yaşındaki Melody doğuştan bedensel engelleri olan, konuşamayan ama içinde kocaman bambaşka dünya barındıran bir kız çocuğudur. Bebekliğinden itibaren ailesinin üzerine titremesi, onunla ilgilenmesi ve ona şefkat göstermesi sayesinde yaşadığı hayatın zorluklarını göz ardı edebilmeyi başarmıştır. Melody 'nin bebekliğini babası devamlı video kaydına almıştır ve Melody bu videoları izlerken devamlı kendini irdeler. Bu videolarda Melody'nin kolları ve bacakları hiç hareket etmiyor, hiç ağlamıyor ve yastık desteksiz oturamıyordur. Bütün bunlar şu an için de onun açısından devam eden sıkıntılardır. Melody konuşamadığı için birçok insan tarafından aynı zamanda zihinsel engelli sanılmaktadır. Hatta doktoru bile annesine Melody'nin zihinsel açıdan da engeller yaşadığını belirtir. Fakat annesi bunu şiddetle reddeder. O, kızının çevresindeki her şeyi tepki veremese de anladığını bilmektedir. Nitekim öyledir de. Melody olup biten her şeyi anlayabiliyor, analiz edebiliyor ve kendi iç dünyasında bunlara karşılık bile verebiliyordur. Çok kuvvetli bir fotografik hafızaya sahip olan kahramanımız gördüğü her şeyi adeta kafasına kaydeder. Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım nerdeyse 11 yaşındayım.

karantina benim karanlık sokağım o sokağa gözüm kapalı girerim

Umutsuzluklardan sonra nice umutlar, karanlıklardan sonra nice güneşler doğar. ▪ Bir Düşman Sınıf hikayesi. ▪ Bir Karantina süresi. ▪ Hazırsanız başlayalım... ■■■■■■ (Kitabım alıntı değildir! Tüm haklar saklıdır! Aksi durumda Yasal işlem başlatılacaktır!) Amacım sadece yüzünüz de bir tebbessüm oluşturmak. :) Yazım yanlışları ve birçok yanlış kullanılan kelime içermektedir. Ve bunları değiştirmeyeceğim. İYİ OKUMALAR (Kİ ÇOK EĞLENİCEKSİNİZ.)