W życiu Marinette wszystko zaczyna się układać i dziewczyna w końcu czuje się szczęśliwa. W tym samym czasie Adrien stoi na krawędzi swojej wytrzymałości, powoli pochłaniany przez problemy osobiste oraz inne, związane z jego sekretną tożsamością. Czy cokolwiek zmieni się, gdy Biedronka w końcu zauważy pogarszający się stan Czarnego Kota? Oczywiście, że tak. Ale czy na lepsze ? --- Opowiadanie może zawierać sceny mniej lub bardziej drastyczne, brutalne oraz erotyczne.

Minęło dziesięć lat od wydarzeń przedstawionych w "Kiedyś będziemy szczęśliwi". Marinette znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Adrien popada w depresję i obsesję związaną z utrzymaniem swoich dzieci w bezpieczeństwie. W akcie desperacji zrzeka się pierścienia. Emma ma już 15 lat. Przeżywa zniknięcie swojej matki oraz to, że została więźniem w domu. Postanawia ukraść szkatułkę z miraculami oraz pierścień Czarnego Kota, by zaznać odrobinę wolności. Z czasem zaczyna słyszeć dziwne głosy. Czy doprowadzą ją do rozwiązania zagadki zniknięcia Marinette?

juѕt rєαd.🐞🐈‍⬛

Marzenie Marinette zostało zrealizowane, stała się dziewczyną znanego modela. Jak długo potrwa jej szczęście? Słowa Adriena, coraz częściej, ze słodyczy przekształcają się w igły, którymi obrzuca dziewczynę. Coraz częściej dochodzi do kłótni między parą. Jaki okaże się chłopak, który zawsze był wybrankiem jej serca? Adrien staje się bardzo zimny wobec dziewczyny. Nic jednak nie dzieje się bez powodu. Co kryje się za jego dziwnym zachowaniem? Czy naprawdę jest tylko "bezwzględnym dupkiem, bez uczuć"? Pewnego dnia Marinette poznaje pewnego chłopaka, który od początku gotów jest zawsze zanosić jej pomoc. Przyjaźń pomiędzy nimi dojrzewa z dnia na dzień. Tymczasem Adrien zachowuje się dziwnie, jeden gest kontrastuje zupełnie z drugim. Co jest przyczyną jego niestabilnego zachowania? Jak się to zakończy? Czy istnieje jeszcze szansa na Adrienette?

-Biedronko.. -podniósł głowę i teraz mogliśmy spojrzeć sobie prosto w oczy, przełknełam silne, czułam jakby gula stanęła mi w gardle. -Tak, kocie..? -Moja ręka wylądowała na jego policzku, wycierając przy tym jego słone łzy. -Przepraszam! -krzyknął i upuścił głowę, teraz patrzył się na swoje nogi. -Za co? -zapytałam z troską i pogłaskałam go po głowie -Za to... Kotaklizm! _________________________________________ Dalej wam nie powiem! Xdd Czytajcie książkę a nie opis gamonie!