Το λευκό δαντελενιο της φουστανακι, ειχε λερωθεί από τις λάσπες. Ήταν συνήθεια όμως... Πάντα έλεγε στη μητέρα της να μη τα φοράει για να βγει να παίξει... Έσφιξε τη δεξιά της παλάμη , γύρισε το κεφάλι και του χαμογέλασε. Έπειτα έσφιξε την αριστερή παλάμη, χάρισε ένα ακόμα χαμόγελο και γύρισε προς τον ουρανό. Ήταν ξαπλωμένη ανάμεσα τους . Λαχανιασμενη από το κυνηγητό και χαρούμενη. Κρατούσε στις χούφτες της τα χερια τους και χαμογελούσε. Τρία μικρά παιδιά που μεγάλωναν μαζί... Πολλά τους ένωναν και άλλα τόσα τους χώριζαν... Διαφορετικές ζωές... Οικονομική κατάσταση... Ενδιαφέροντα... Τρόπος ζωής... Μα ένα πράγμα είχαν κοινό... Τη δυνατή φιλία και αγάπη μεταξύ τους... Πόσο αντέχει όμως άραγε ένας τέτοιος δεσμός με το πέρασμα του χρόνου; Πόση δύναμη χρειάζεται για να κρατήσεις τα όρια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Μέρος 1ο "Ο έρωτας" --- Κεφάλαια: 1-28 Πνίγομαι, πνίγομαι στα συναισθήματά μου για αυτήν την κοπέλα. Δεν αντέχω άλλο θα το πω. Και ότι είναι να γίνει ας γίνει. "Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" Αμέσως την νιώθω να παγώνει. Γυρίζει στο πλάι και σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι. Σηκώνεται από το πάτωμα και ακόμη δεν με έχει κοιτάξει. "Είναι αργά, καλύτερα να πάμε μέσα να κοιμηθούμε" και με αυτό με αφήνει και κατευθύνεται στο δωμάτιό μου. Μέρος 2ο "Η προδοσία" --- Κεφάλαια: 29-47 "Θέλεις να έρθεις και εσύ μωρό μου?" η φωνή του ακούγεται αισθησιακή. Δεν μπορεί να είπε κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί. Όχι το αρνούμαι. Δεν είναι ο Άρης μου αυτός. Δεν είναι. "Άρη αν περάσεις αυτήν την πόρτα, τελειώσαμε. Αλήθεια σου λέω. Αν φύγεις τώρα, εμείς οι δύο τελειώσαμε" "Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα φύγω?" "Άρη σ'αγαπάω. Μην φύγεις μωρό μου. Μείνε εδώ. Μείνε μαζί μου. Μην πας. Σ'αγαπάω. Μ'ακούς? Σ'αγαπάω!" Μέρος 3ο "Η απιστία" --- Κεφάλαια: 48-65 "Με κεράτωσες?" Σιωπή "Σε ρώτησα κάτι... με κεράτωσες?" Σιωπή "Απάντησε μου σε παρακαλώ πολύ.. δεν είναι δύσκολο.. θέλω ένα ναι ή ένα όχι.. Με κεράτωσες?" Σιωπή "ΜΊΛΑ ΓΑΜΏ ΜΊΛΑ.. ΜΕ ΚΕΡΆΤΩΣΕΣ?" cover by -jashton

Και τι ήταν όλα τελικά; Μια παρτίδα πόκερ... Τι πόνταρε; Όσα χρόνια της είχαν απομείνει.... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια