pipi sevenler kulübü çinli 2 2019-2020

enes: sizinkiler kısa oluyormuş doğru mu? zixuan: gel göstereyim 2018-2019

''Hey, bu arada çiçekli tacını beğendim.''

Ben: vay canına, adımı gerçekten de doğru telaffuz ettin Bilinmeyen Numara: seni şanslı külot renginin mor olmasına kadar iyi tanıyorum Bilinmeyen Numara: bırak da doğru telaffuz edeyim tatlı beatrice

"Bak, erotizm denen zımbırtıdan hiç anlamıyorum ama bu işi doğru düzgün halletmem gerekiyor," diye devam ettim ciddileşerek, "bu yüzden Bayan Loreen hakkında bir şeyler öğrenmeliyim." Güldü. "Vikipedi icat edildi, git ve ismini google'la," deyip bilgisayardaki işine geri döndü. Göz devirdim. "Hayır, onun öz geçmişiyle ilgilenmiyorum," diyerek hafifçe öne yaklaştım, "onu gerçekten etkileyecek bir sayfa yazmam gerekiyor," dudağımı ısırdım, "bana özel hayatı gerekiyor." Ruby kaşlarını çattı. "Tatlım, bunu bana asla anlatmaz. O gördüğüm en gizemli kadın," dedi ve umutsuzca gülümsedi. "Önemli değil," diye fısıldadım sanki çok gizli bir sır istermiş gibi, "bana telefon numarasını versen yeterli."

Küçük bir not defteri ve pembe mürekkeple yazılmış gerçekleşmeyi bekleyen maddeler. ⚢cinsellik ve küfür içeriklidir.

Gözlerimi kırpıştırdım. Bu bir çeşit şaka mıydı? "Sen kimsin?" "Reyna Hodwick," parlak yeşil teni ve küçük kel bir kafası olan zayıf kıza istemsizce bakınmaya başladım. Yüzünde ilginç bir makyaj vardı; öyle ki, ela gözlerinin çevresi renkli pırlantalarla süslü gibiydi. Minik bir burna ve ince pembe dudaklara sahipti. Vücudu mor ve fiyonklu bir elbise ile çevriliydi. Ayaklarına ise gümüş rengi spor ayakkabılar giymişti. Cadılar Bayramıydı da haberim mi yoktu? "Güzelim biliyorum ama kimseye beş saniyeden fazla bakmamalısın! Bu ürkütücü." "S-sen ürkütücüsün! Niye parlıyorsun?" Güldü. "Siz neden parlamıyorsunuz?"

Yüzümde oluşan sırıtışla arkamı döndüğüm esnada gözüme karşımdaki masada oturan kumral saçlı kız ilişti. Hemen elime sipariş defterini alarak kızın masasına doğru yürüdüm. Bu saatte Pizza Hut'ta tek başına yemek yiyecek kadar ne yaşamıştı acaba? "Hoş geldiniz," dedim ilgisini çekmek için. "Siparişinizi alabilirim?" diye devam ettim beklentiyle. "Şey," seçmekte zorlanıyor gibi elindeki menüde göz gezdiriyordu, "vegan pizza yok mu acaba?" Mavi gözleri benim siyah kadar kahverengi gözlerimle birleştiğinde içime tuhaf bir şey oturdu ve kalbim sıkıştı. Derin bir nefes aldım ve hemen boğazımı temizledim. "Ah," geveledim. Yoktu tabi ki! Dürümler, dönerler ve lahmacunlar varken Türkiye'de vegan olmak da neydi Allah aşkına?! Ama, saçma bir şekilde, gitmesini de istemiyordum. Hızlı düşünmeliydim. "Spesyallerimizin içinde olduğu için menüye katmadık," diye uyduruverdim birden, "iki porsiyon salata sipariş ettiğinizde bir büyük veggie pizza da yanında geliyor!"

"Öğretmeninin gözüne girmeye ne dersin? Sevdiği herhangi bir şey yok mu?" Yanağımın içini ısırırken stresli bir şekilde iç çektim. Hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve her şey buna rağmen fazla hızlı gelişiyordu. Kısa bir süreliğine düşüncelerimle boğuşurken bir anda aklıma iyi bir fikir geldi -kafamda sarı bir ampul yandığını hayal edin lütfen- ve akabinde yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. "Buzlu kahve!" diye cırladım. "Kahve mi istiyorsun?" dedi anlamamış gibi kaşlarını çatarak. "Hayır elbette!" Yerimden kalktım ve heyecanla ekledim. "Gözüne girmek için ona her gün bir kupa buzlu kahve ikram edeceğim!"

İşi almam uzun sürmedi. Kitapçıyı işleten, Alya Kızıltan isimli genç bir kadındı. Yeni açmış burayı, bir sene olmuş daha. Çalışan aranıyormuş hala da. Üzerime kitapçının adı -Hon'ya- ve logosunun baskısıyla süslü bir tişört verdikten sonra hazırdım hemen çalışmaya. Meryem bana kısaca neyin nerede olduğunu gösterdi. O sırada kapıdan içeri bir kız girdi; kısacık, küt kesilmiş siyah saçları vardı, beyaz tenine yakışan iri kahverengi gözlerinin önünde siyah çerçeveli bir gözlük duruyordu. "Günaydın!" derken üzerindeki baskılı tişörtü fark edince burada çalıştığını anladım. Kahverengi gözleri beni buldu ve gülümsedi. "Yeni mi başladın? Görmedim hiç seni."