Ο Άλκης, γνωρίζει τη Δανάη στις διακοπές του στο Παρίσι. Ο έρωτάς τους κεραυνοβόλος από το πρώτο λεπτό, μα τα βήματά τους χωρίζονται γρήγορα αφού η Δανάη εξαφανίζεται από τη ζωή του χωρίς καμία δικαιολογία. Κι όμως, η μοίρα έχει άλλα σχέδια και μετά από οχτώ μήνες, τη συναντά ξανά στην Αθήνα, όπως δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Σαν γυναίκα του θείου του, του Τηλέμαχου. Και τότε, ξεκινά μία μάχη ανάμεσα στη λογική και στη καρδιά. Τι θα επικρατήσει; Η γνωριμία τους όμως, γίνεται η αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια εκατοντάδες μυστικά. Ζωές που ενώνονται, δαίμονες που ξυπνούν... Τα πάντα αναιρούνται και όλα ανατρέπονται! Ζώντας μια παράνοια, ανάμεσα σε ψέματα, δολοπλοκίες και μυστικά, όλοι, προσπαθούν να πάρουν... Μια Αναπνοή! Όλα ξεκινούν αποδώ... κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσουν. Το πιο πολύπλευρο μυθιστόρημα, που καθήλωσε εκατοντάδες αναγνώστες και δημιούργησε φανατικό κοινό, έρχεται για να μας τονίσει πως, τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. (από το οπισθόφυλλο) Το πρώτο μέρος της Οχταλογίας ''Μια Αναπνοή'' κυκλοφορεί σε αναθεωρημένη Έκδοση και νέα εξώφυλλα από τις Εκδόσεις ΉΜΑΡ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ Όλα ξεκίνησαν πριν από τριάντα χρόνια. Μια συνηθισμένη ημέρα σε ένα ξέφωτο. Κανείς δεν φαντάστηκε το πώς μια απόφαση μπορεί να οδηγήσει σε τόσο ολέθρια αποτελέσματα. Το παρελθόν είναι εδώ και μας εξηγεί πώς χτίστηκε το μέλλον. Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ είχε πει πως: «Ό,τι είναι παρελθόν είναι πρόλογος». Κι αν δεν υπάρχει πρόλογος δεν μπορεί να υπάρξει επίλογος. Ο πέμπτος διπλός τόμος της σειράς είναι διαφωτιστικός, ανατρεπτικός και σκληρός. Αν δεν αντέχεις, μην μπεις στον πειρασμό να τον διαβάσεις. Θα μάθουμε πώς ξεκινούν όλα... Ακόμα όμως κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσουν! Ακατάλληλο για ανηλίκους

ΣΕΙΡΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΜΟΣ 1 (Α& Β ΜΕΡΟΣ) «Στιγμές που μου πήρες» «Ήρθες» λέω. Το χαμόγελό της πλαταίνει, το φως της μοιάζει να βγαίνει με τη μορφή ακτίνων, μέσα από τους πόρους του δέρματός της. «Μου το ζήτησες». «Θα έκανες ό,τι σου ζητούσα;» «Θα έκανα τα πάντα». Γιατί; «Μου έμαθες να σ' αγαπάω, Στέφανε». Σαν να διάβασε τους λογισμούς μου, όλους, έναν προς έναν, δίνει την απάντηση που ψάχνω καιρό να βρω. Και τότε, ψύχρα! «Πάρε με μαζί σου, Άννα! Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου». Θέλω να την κάνω να το εμπεδώσει, να συνειδητοποιήσει πως είμαι εδώ, τη χρειάζομαι κοντά μου... Για πάντα! Ναι! Για πάντα! Γιατί το δικό μου «Για πάντα» είναι παραπάνω από την αιωνιότητα. «Ήμουν κοντά σου και μ' έδιωξες, ήμουν το φως σου και μ' έσβησες, ήμουν η ζωή σου και με σκότωσες» μου λέει και τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα που ξέρω ότι αξίζω. «Δεν μπορώ να σε πάρω μαζί μου, δεν μπορείς να με πάρεις πια μαζί σου». «Μα, μου είπες...» την πρότασή μου κόβει ένας λυγμός. «Συγχώρεσέ με!» Κάνω να την πλησιάσω, να την πιάσω, να την ακουμπήσω ξανά, έστω κι αν είναι η τελευταία φορά. Δεν τα καταφέρνω. «Θα το κάνω...» μου λέει. «Όταν μου φέρεις πίσ