«Είσαι καλά;», με ρωτάει. «Ναι», λέω αλλά και οι δύο ξέρουμε ότι λέω ψέματα. Είναι ήσυχος, αλλά μετά με κρατάει λίγο πιο σφιχτά, λίγο πιο κοντά στο στήθος του. Ας φύγουμε μαζί, θέλω να του πω. Αλλά δεν έχω κανένα δικαίωμα να του το πω αυτό. Δεν έχω το πιο μικρό, πιο απειροελάχιστο κομμάτι στη ζωή του. «Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο», οι λέξεις είναι στην άκρη της γλώσσας μου. «Ξέρω ότι ήμασταν προσωρινά, αλλά αυτό δεν το κάνει ευκολότερο», συνεχίζω. Στη σιωπή μας, νιώθω τα χέρια του να χαλαρώνουν γύρω μου, νιώθω ότι αρχίζει να παρασύρεται. «Σε παρακαλώ, ας μιλήσουμε κι άλλο», ψιθυρίζω στο στήθος του. «Σε παρακαλώ μην το αφήσεις λες και δεν ξέραμε ποτέ ο ένας τον άλλο». Η απαλή αναπνοή του χτυπάει το μέτωπό μου. «Ξέρω ότι είχαμε πει όχι αισθήματα», λέω δυνατά αυτή τη φορά. Κάνω μια παύση. «Αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ με το πως λειτουργούν τα συναισθήματα».

❝Την αγάπησα όχι για τον τρόπο που χόρευε με τους αγγέλους μου, αλλά για τον τρόπο με το οποίο το άκουσμα του ονόματος της μπορούσε να ησυχάσει τους δαίμονες μου.❞ - Christopher Poindexter The story is NOT mine, only the translation is. All the credits go to: @weyhey_harry

*Sequel to 'The Bitch And The Player'* "Αχιλλέα μου... Ξύπνα σε παρακαλώ..." έπιασα το χέρι του και το κράτησα σφιχτά. Ξαφνικά τον ένιωσα να κουνιέται ελαφρά και τινάχτηκα. "Αχιλλέα? Ξύπνησες επιτέλους!" μερικά δάκρυα χαράς στόλισαν το πρόσωπο μου και του χαμογέλασα γλυκά. "Ποια είσαι εσύ? Που είμαι?" ορίστε? Τι λέει? "Αχιλλέα μου? Δ-δεν με θυμάσαι?" Ένα ατύχημα... Ένα ατύχημα αρκεί για να καταστραφούν όλα. Ένα ατύχημα αρκεί για να ξεχαστούν όλα. Ένα ατύχημα αρκεί για να επιστρέψουν όλα στην αρχή. Μόνο που αυτή τη φορά, θα είναι λίγο διαφορετικά...

Η ιστορία με τη κλισέ υπόθεση και τη κλισέ πλοκή που φαινομεικά ειναι ίδια με ολές τις άλλες. Ήθελε να του δείξει πως είναι να είσαι έφηβος και αύτος να της δείξει την ευτυχία. Ψάχνοντας την ευτυχία μήπως κλείνεσαι στην δυστυχία; Και όμως φίλοι μου το φώς στο τέλος του τούνελ ήταν τρένο...

"Δεν θυμάμαι να είμαστε μαζί για να σε νοιάζει τι κάνω." είπα τσαντισμένη και χτύπησα το πόδι μου στο πάτωμα. "Ούτε το όνομα σου θα θυμάσαι σε λίγο." απάντησε και πριν προλάβω να απαντήσω όρμησε άγρια στα χείλη μου. Η Έλλη είναι μια κοπέλα 17 χρονών και πηγαίνει δευτέρα λυκείου. Είναι πολύ αγενής, και η αυτοπεποίθηση της έχει ξεπεράσει τα όρια. Με λίγα λόγια, όλες την χαρακτηρίζουν ως η 'bitch' του σχολείου. Η Έλλη καταφέρνει να τραβάει όλα τα βλέμματα των αγοριών, κάτι που νευριάζει τα κορίτσια. Μπορεί να έχει όποιον θέλει εκτός από έναν, τον Αχιλλέα. Ο Αχιλλέας είναι ο player του σχολείου και κάθε βράδυ έχει μια διαφορετική κοπέλα στο κρεβάτι του. Πολλοί θα έλεγαν ότι η Έλλη και ο Αχιλλέας θα ταίριαζαν μαζί, μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Μισούν ο ένας τον άλλον! Για πόσο ακόμα όμως θα κρατήσει αυτή η έχθρα? #2 στην Εφηβική φαντασία 12/8/2016 #1 στην Εφηβική φαντασία 22/8/2016 ©DO NOT COPY THE STORY ALL RIGHTS RESERVED®

•74 Κεφαλαία• Τι γίνεται όταν πέφτει στα χέρια σου το "ημερολόγιο" του "κακού αγοριού" του σχολείου? Είναι μια άρκετα δελεαστικη αλλά παράλληλα τοσο δύσκολη επιλογή... Θα το δώσεις πίσω κανοντας το "σωστο" Ή Θα μαγευτείς απο το τι μπορεί να κρύβει μέσα του και θα θελήσεις να μάθεις κάθε κρυφό μυστικό του? Όμως δυστυχώς Όλα...έχουν Πάντα ενα τίμημα... "ΔΕΝ ειμαι καλη στις περιληψεις?"❤ +++Καθολου καλη... #1η θεση Εφηβικη Φαντασια

Τι γινεται οταν στην θεση του στριφνου και γερου διευθυντη του σχολειου σου...Ερχεται ενας κουκλος καθηγητης Φυσικης που εχει μοναχα λιγα χρονια διαφορα με τα παιδια του σχολειου? Παιδια το ξερω ειμαι λιγο...Βασικα ΠΟΛΥ αχρηστη στις περιληψεις😂 "Please don't copy the story"

Η Κατερίνα ένα 16χρονο κορίτσι που πάει Δευτέρα Λυκείου... Είναι δυναμική μα δεν το ξέρει όπως και πολλά άλλα πράγματα που δεν ξέρει για εκείνη... Είναι άριστη μαθήτρια και δεν βγαίνει σχεδον ποτέ.... Ο Στέφανος ένας 18χρονος εφηβος ο οποίος έχει μείνει μια χρονιά στο σχολείο και πηγαίνει Τρίτη Λυκείου... Ο Στέφανος είναι ο μεγαλύτερος player σε όλο το σχολείο και γενικά... Μα για αυτό που θα έδινε και την ζωή του... Είναι η συμμορία... Τίποτα δεν έβαζε πάνω από την συμμορία μέχρι που ενα μικρό "ατυχήματακι" μπαίνει στην ζωή του για τα καλά... ............ειναι η πρώτη μ ιστορία... Ελπίζω να είναι καλή............... ❤️😘😍 ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ!!!!

5 το πρωί. Εισερχόμενη κλήση. Απόκρυψη. Το σηκώνω.Κενό... Μια ανάσα ακούγεται απο την άλλη πλευρά της γραμμής. Εκνευρισμένη οτι κάποιος απλά μου κάνει φάρσα πρωί πρωί πάω να το κλείσω και τότε ακούω απο την άλλη γραμμή.. "μου λειπεις..." ακούγεται μια βαριά αντρική φωνή. Δεν μπορώ να καταλάβω αν το λέει λυπημένα ή χαίρεται. Αλλά αναγνωρίζω αμέσως τη φωνή. "Παλι ήπιες;" λεω με απογοήτευση καθως καταλαβαίνω πως ειναι μεθυσμένος. "Μπορεί..." λέει γελώντας, κάνοντας τα νεύρα μου χειρότερα. "Ειμαι στη μηχανή και..." "Μιλάς σοβαρά τώρα; Είσαι μεθυσμένος και οδηγάς; Τι σκατά σκέφτεσαι; πηγαινε σπίτι σου έρχομαι από κει" του λέω και τον ακούω να γελάει αυτάρεσκα σαν να πέτυχε το σκοπό του... Highest ranking #12 - badboy 5/12/18 #19 - badboy 1/12/18 #1 - dreams 18/1/19 #1 - lost 24/11/18 #1 - broken 11/06/19 Η ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας.Οποιαδήποτε ομοιότητα σε ονόματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Η ιστορία μπορεί να περιέχει υβριστικό περιεχόμενο ή βία.Διαβάζετε με δικής ευθύνη! Η ιδέα της ιστορία αυτής είναι καθαρά δική μου. Μην αντιγράψετε. Σε περίπτωση που δείτε κάτι παρόμοιο παρακαλώ ειδοποιήστε με. 🥀🥀

Μία παρέα έξι κοριτσιών με έξι διαφορετικές ιστορίες αγάπης...διάλεξε εσύ την αγαπημένη σου...αμα μπορείς ;)