[𝐃𝐄𝐕𝐀𝐌 𝐄𝐃İ𝐘𝐎𝐑] -Mitoloji Sıralamasında 1. Olduk- 𝒪𝓃𝓊 𝑔ö𝓇𝓂𝑒𝒹𝒾𝓃 𝓂𝒾, 𝑜 𝐻𝒶𝒹𝑒𝓈 𝒦ı𝓏ı. 𝐵𝒾𝓏𝒾 𝓉𝑒𝓀𝓇𝒶𝓇 𝒹ış𝒶𝓇ı çı𝓀𝒶𝓇𝒶𝒷𝒾𝓁𝑒𝒸𝑒𝓀 𝓉𝑒𝓀 𝓀𝒾ş𝒾 𝑜. 𝒜𝓂𝒶 ö𝓃𝒸𝑒 𝓀𝒶𝓃𝒶𝓉𝓁𝒶𝓇ı𝓃ı 𝒷𝓊𝓁𝓂𝒶𝓈ı 𝑔𝑒𝓇𝑒𝓀𝑒𝒸𝑒𝓀..." 𝒹𝒾𝓎𝑒 𝒽ı𝓇𝓁𝒶𝒹ı 𝒯𝒶𝓇𝓉𝒶𝓇𝓊𝓈'𝓁𝓊. 𝒪 𝓈ı𝓇𝒶𝒹𝒶 𝒽𝒾ç 𝒷𝒾𝓇 ş𝑒𝓎𝒹𝑒𝓃 𝒽𝒶𝒷𝑒𝓇𝒾 𝓎𝑜𝓀𝓉𝓊 𝐿𝓊𝓃𝒶'𝓃ı𝓃, 𝒹𝒶𝒽𝒶 𝓎𝑒𝓃𝒾 𝓀𝒶𝓋𝓊ş𝓉𝓊ğ𝓊 𝒷𝓊b 𝓎𝒶𝓀ı𝒸ı 𝑔ü𝒸ü𝓃ü 𝓉𝒶𝓃ı𝓂𝒶𝓀𝓁𝒶 𝓂𝑒ş𝑔𝓊𝓁𝒹ü. 𝐵𝒾𝓁𝓂𝒾𝓎𝑜𝓇𝒹𝓊 𝓀𝒾 𝒸𝑒𝒽𝑒𝓃𝓃𝑒𝓂𝒾𝓃 𝒹𝒾𝒷𝒾𝓃𝒹𝑒 𝑜𝓃𝓊 𝒷𝑒𝓀𝓁𝑒𝓎𝑒𝓃 𝒷𝒾𝓇 𝑜𝓇𝒹𝓊 𝑜𝓁𝒹𝓊ğ𝓊𝓃𝓊, 𝒾𝓉𝒶𝒶𝓉𝒾𝓃𝑒 𝒽𝒶𝓏ı𝓇 𝒷𝒾𝓇 𝑜𝓇𝒹𝓊... 𝒯𝒶𝒷𝒾 𝒷𝓊 𝒶𝓇𝒶𝒹𝒶 𝒷𝒶ş𝓀𝒶 𝒴𝓊𝓃𝒶𝓃 𝓉𝒶𝓃𝓇ı𝓁𝒶𝓇ı 𝓋𝑒 𝓎𝒶𝓇ı 𝓉𝒶𝓃𝓇ı𝓁𝒶𝓇 𝒹𝒶 𝓋𝒶𝓇𝒹ı, 𝒸𝒶𝓃𝒶𝓋𝒶𝓇𝓁𝒶𝓇, 𝑒𝒿𝒹𝑒𝓇𝒽𝒶𝓁𝒶𝓇, 𝓈𝒶𝓋𝒶ş𝓁𝒶𝓇. 𝒵𝒶𝓉𝑒𝓃 𝓃𝑒 𝓏𝒶𝓂𝒶𝓃 𝑔𝒶𝓇𝒾𝓅𝓁𝒾𝓀𝓁𝑒𝓇 𝓅𝑒ş𝒾𝓃𝒾 𝒷ı𝓇𝒶𝓀𝓂ış𝓉ı 𝓀𝒾 𝑜𝓃𝓊𝓃? İ𝓃𝓈𝒶𝓃 𝑜𝓁𝒶𝓇𝒶𝓀 𝓎𝒶ş𝒶𝓇𝓀𝑒𝓃 𝒷𝒾𝓁𝑒 𝒷𝒾𝓇 𝒾𝓃𝓈𝒶𝓃 𝑜𝓁𝒶𝓂𝒶𝓂ış𝓉ı... Not: Her iki haftada bir yeni bölüm.

Her zaman gördüğüm kabuslardan biriyle gözlerimi hızla açtım. Artık bir şey hissetmiyordum. Alışmıştım. Kanıksamıştım. Fakat tüm bu olanları anlamlandıramıyordum. Annem öleli tam bir yıl olmuştu. Bir koca yıl. Fakat bu rüyaları son iki haftadır görüyordum. Rüyalarıma gelip benden babamı bulmamı istiyordu. Bunu nasıl yapacağımı bilmediğimi söylediğimde ise etraftaki her şey parçalanıyordu, tam bir kaos ortamı oluşuyordu. Fakat bana söyleyen oydu. Babamın beni istemediğini. O fesatlık tanrısıydı. Beni kendine layık görmüyormuş, herkes öyle dedi. Fakat ben hep denedim, ona layık olmak için hep uğraştım. Ama hiçbir zaman gelmedi. 16 yıldır bir kere bile gelmedi. Ondan ne kadar nefret etmek istesem de edemiyordum işte. Çünkü o benim babamdı.

"Bırak beni artık kurtulayım cehenneminden. "Umudun bittiği o kör noktada başlar yalvarmalar. "Ben sana cenneti sundum Angel fakat sen cehenneme susamış bir kadınsın bu seçimi sen yaptın. Sana seni asla bırakmam demiştim. Sana seni bana mahkum ederim benden uzakta kalamazsın demiştim. Yaptığın hataların cezasını çekmen senin görevin çektirmekse benim. " Dudaklarıma uzanıp sert öpücükler bıraktı. Yıllardır acı çeksede hayatta kalan ruhum yavaş yavaş öldü. Aleksey ona elleriyle zehir sundu. Aleksey'di o hem benim kocam, hem gardiyanım, hem de cehennem zebanimdi. "Ben seni bu eve mahkum bile etmezken sen kendini zorla bu odaya mahkum ettin. Şimdi tek göreceğin yüz benim yüzüm, tek duyacağın ses benim sesim. Senin tek özgürlüğünse bu odanın sınırları kadar. Ben sana seçenek sundum Angel sen bunu seçtin. "...

İçimdeki Ateş isimli kitabım silindiği için bölümler yeniden yazılıyor. Bir elim vajinamda ileri geri sürterken diğer elimle göğsümü yoğurup bacaklarımı iyice aralamış ona görsel şölen sunuyordum. Elimi vajinamda hızlandırmış ileri geri hareket ettirirken parmaklarımı içime sokuyor derince inliyordum. Başımı ona çevirdiğimde çıplak bedeni ve sertleşmiş kocaman penisiyle üzerime doğru geliyordu. Ne olduğunu anlamadan penisini içime sokmuş git gel yapmaya başlamıştı. Tam da tahmin ettiğim gibi....

Onun bu Dünya'da abileri ve silah arkadaşlarından başka kimsesi yok. Öz erkek kardeşi annesi ve babasını, Arıkan ailesini, sadece 9 yaşında bir çocuk iken bir yangında kaybetmiş. Daha sonra onun her şeyi olan abilerinin anne ve babası, Arslan ailesi, evlat edinmiş. Ve anne baba yerine koyduğu bu insanları bir terörist saldırısında kaybetmiş. Duygularını bir kenara bırakmış vatanı için her şeyi yapmaya hazır bir genç kız ,Zeynep... Peki o hayatındakilerden başka birini sevebilir miydi? Alabilir miydi hayatına? Bu binbaşı Zeynep Arslan'ın hikayesi... 18.10.2020 ~ #Aksiyon ~ 1. 14.09.2020 ~ #Mardin ~ 1. 14.09.2020 ~ #Kadınıngücü ~ 1. 14.09.2020 ~ #asikız ~ 1. 21.09.2020 ~ #askerkadın ~ 1. 05.10.2020 ~ #binbaşı ~ 1. 21.10.2020 ~ #cesurkadın ~ 1. 21.10.2020 ~ #sancak ~ 1. 21.10.2020 ~ #güçlükadınlar ~ 1. 05.01.2021 ~ #korkma ~ 1.

Onu sevmek, yer çekimi gibiydi. Kendimi bıraktığım anda olacak bir şey. Nefes almak gibiydi. Onu nasıl sevmeyebilirdim? Bu imkansızdı. Ve o an kendimi bıraktım. Bu hissin güzelliğine. Doğallığına. Kalbimi yakışına, bıraktım. Bir saniyeliğine beynimde yeşil gözleri belirdi. Ve narin ellerinin, benim büyük ellerime nasıl tam olarak sığdığı. Sanki bana özel yapılmış gibi. Narin kollarını bana sardığında hissettiğim o duygu sarsıntısı. Bana baktığında, kalbimin sarsılması. Sonra gelecekten gelen bu görüntüler kesildi. Ölü, donmuş bir kalp tekrar atabilir miydi? Sanırım benimki atmak üzereydi. İçimi dolduran hisleri anlatacak kelimeleri bulmak için çabaladım ama onları tanımlayacak kadar güçlü kelimeler yoktu. Uzunca bir süre boyunca bu yeni, aykırı hislerin içinde boğuldum. Tekrar yüzeye çıktığımda bir zamanlar olduğum adam değildim. O an, yeniden doğmuştum. Gerçekten söylenen her şey doğruymuş. Eski zamandan bir söz vardı. Bir kurtadam üç kez doğar: Dünyaya geldiği zaman, ilk dönüştüğü zaman ve son olarak da mühürlendiği zaman. Ve ben onundum. Ve onun için her şeyi yapacaktım. Ve o ne isterse o olacaktım. (Alacakaranlık serisinin kurtadamlarından esinlenilmiştir.) 04.07.20~ #1- kurtadam 16.07.20~ #1- fantastik 23.08.20~ #1- mühür 12.11.20~ #1- teenfiction

!!! +18 "Geçmişin bana ait," dedi ve kulağıma yaklaşarak fısıldadı. "İstesen de beni unutamazsın." Geçmiş can yakar. Yıllar sonra karşılaştığında bile. Fakat madalyonun iki yüzü vardır. Her şey çok güzel olabilirdi; onu tekrar görmeseydim. Henüz gençliğinin baharındayken, sevdiği adam tarafından acımasızca dünyası başına yıkılan Eylül'ün ölmekten başka hiçbir planı yoktu. Gözünü kapatıp teslim olduğu adam olan Vaha, onu bir başına ve yüzüstü bırakıp gitti. Yaşadıkları anların hepsinin acı bir hatıraya gömüldüğünü dehşetle izledikten sonra ardı ardına darbe aldı. Annesinden, babasından, ağabeyinden... Bir zamanlar deli gibi sevdiği Vaha, tüm hayatını ellerinden çalmıştı. Uykusunda gördüğü dur durak bilmeyen kabuslarla, uyandığında umutsuzluğun beslediği ruhunu huzura kavuşturmaya kararlıydı. Ta ki dünyanın en kibar ve anlayışlı adamı olan Özgür'le tanışana dek... Eylül, uzun yıllarının ardından onu unuttuğunu sanıp yeni hayatının taslağını çizdikten sonra Vaha ile tekrar karşılaşır ve fitilin ucu ateşlenir. Çaresiz, umutsuz ve bir o kadar da yasak aşkın pençesine girmemek için birbirlerini mahvetmek pahasına ikisi de mücadele eder. Eylül'ün doğru sandığı yanlışları tokat gibi yüzüne çarparken, gerçekler onu dipsiz bir kuyuya atar. Fakat yazgının kesin çizgisinden çıkmak ne kadar mümkün olabilirdi ki?

"Gözlerinde nakavt olduğum." Henüz ufacık yaşta kara bir delik misali kendisini boşlukta bulan ufak bir kız. Karşılaştığı iki adam onun hayatını ne kadar değiştirebilir ki? Bir kız kafes dövüşü yapabilir mi? Derin; Hayatının tepetaklak olduğu bir dönemde prensesler gibi hayatından kopup kendisini sokakta buldu. Asıl ait olduğu yerde güçlü bir dövüşçüye dönüştü. Peki yaşadıkları ve yaşayamadıkları yüzünden kalbini herkese, herşeye kapatmış bu kız hayatına sonradan dahil olan dört erkeğe kapılacak mıydı? Peki aşk, aşka karşı gelebilecek miydi? Devamı içeride... Koşuyordum görevimmiş gibi koşuyordum anneme gidiyordum sanki. Ne kadar hızlı koşarsam o gelecekti sanki. Arkamdan geldiğini biliyordum yaprakların sesinden anlıyordum. Arada bir adımı sesleniyordu. Koca gövdeli bir ağacın arkasına çöktüm. Yavaş yavaş sesler kesildi kuş sesleri ile birlikte kaldım. Yalnız. Bir başıma. Derin bir nefes aldım. İlk defa ağlıyordum yıllar sonra ilk defa bu kadar canım acıyordu. Anneme ihtiyacım vardı. Bana gelmesine, alnıma bir buse koyup geçecek demesine ihtiyacım vardı. Ama gelmeyecekti, gelemeyecekti, istesede gelemezdi, kara toprak aldı onu benden. Gerçekler tokat gibi yüzüme çarparken gözlerimi silip ayağa kalktım. Ben her ne kadar kabul etmesemde artık biliyordum nereye gittiğimi biliyordum. Ben güvencemin yanına gidiyordum. Ben yüzüme saçma bir mutluluk bırakan kişinin yanına gidiyordum. Ben, ben aşık olduğum adamın yanına gidiyordum. İlk yayımlama tarihi: Ekim 2019