"Sen..." dedi. Sesi tonlarca acının kefareti gibi omuzlarıma düştü. "Sen bu şehre hiç gelmemeliydin! " - Wattpad'da 'Yolculuk İstanbul' adlı ilk ve tek kitaptır!

"Söyle bana KİMSİN SEN?" Korkuyordum... "B-Ben anlamıyorum" ağzımdan sadece bu kelime çıkabildi. " Neden sürekli karşıma çıkıyosun?" Sesi o kadar gür çıkmıştı ki olduğum yerde sıçradım. Birkaç adım geriye gittikten sonra kafamı kaldırdım ve karşımdaki adama baktım. Gözlerinde anlam veremediğim bakış beni korkutuyordu. "B-ben gerçekten anlamıyorum. Ne demek istediğinizi anlamıyorum" Gözlerine bakıp söylediğim bu kelime ile daha da sinirlendi. Elimdeki tepsiyi hızlıca kavradı ve duvara fırlattı. "BANA YALAN SÖYLEMEEE!! SENİ DAHA KAÇ KEZ UYARACAĞIM..?" Bu söylediği sözle ağlamaya başladım. Ben ne yapmıştım bu adama bana neden böyle davranıyordu. Uras TÜRKOĞLU & Öykü ÇETİN Sizce kendini karanlığa adamış herkesin korkulu rüyası Uras TÜRKOĞLU mu? Yoksa hayatın bütün zorluklarına karşı ayakta durmaya çalışan Öykü ÇETİN mi? Kazanacak... Başlama Tarihi:03.08.2019

Siyah ne kadar kirli olabilir? Beyaz ne kadar temiz olabilirdi? Peki ya ikisi arasında kalan Gri..? Onların durumunu andıran üç renk olmakla beraber isimlerinin önlerine gelen ekti. Ruhlarına işlendiğini bilemediler. Rüya Üstünel...Mavi gözlü,beyaz tenli güzel... teni gibi ruhuda bembeyaz... saf iyilikle dolu. Diğer kızların aksine güçlü... zorluk görünce kaçmadan omuzlarını dikleştirerek üstüne giden iyilik savaşçısı. Kağan Saygıner... Beyaz ve saf doluyken hayatın hileleri onu siyaha boyamıştı. Sadist ruhlu psikopat çekinmeden can yakıyordu. Kurbanı kim olduğu önemli değil. Zevk alsın,kaynayan kanı durulsun yeterdi. Tabi bir yere - daha doğrusu Beyaz Meleğe kadar... Yağız Arslan... zengin kolejinden devlet lisesine düşmüş arafta kalan Gri... Geldiği okulda çok değişti. Olgunlaştı. Bunu yapan okul ve şartları değildi. Gönlünü kaptırdığı mavi gözlü güzeldi. Bu hikaye aşk, gizem,işkence,etrika.. vs her şeyi içinde bulunduruyor. Bu sadece kaleme alınmış bir roman değil onların çalkantılı hayatlarıydı. Onların yaşadıklarına birinci ağızdan şahit olmak istiyorsanız buyrun sayfa aralarına. İnanın pişman olmazsınız.

Karısının ölmesiyle tüm dengeleri değişen ve kızının öğretmeniyle yeniden aşkı tadan bir baba ile aşkı hiç ummadığı bir adamda bulan bir öğretmenin öyküsü... Not: Mafya kitabı değildir. Yetişkin okurlar için uygundur. Yetişkin içerikli sahneler içerir. Ön yargılarınızı bir kenara bırakın ve hikayenin ilk bölümlerine göre hüküm vermeyin! Bu kurguda geçen kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Başlama Tarihi: 16.06.19

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Mafya kitabı

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

"#4" Genç kız edebiyatı sırasına girdi... Ulaş KARA . 4 erkek 2 kız olarak Çetesi olan Ulaş birden Mafya nın varisi olarak tahta geçerse ne olur . Ve çetesisine giren yeni bir kız ! ***

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"