#14 #Genelkurgu 4 Haziran 2017 Kumarda Haşim Bey'e karşı kaybeden Resul, üvey kızını teklif etmişti. Ancak bu şekilde ödeyebilecekti kumar borcunu. Haşim Bey'in Amerika'da okuyan oğlu Baran aklına gelir bu tekliften sonra. Bu sene dönüp şirketin başına geçecek olan yakışıklı oğlu... Oğullarının evlenmeye gönlü olmadığını bilen Haşim Bey ve Esma hanım torun hasretiyle tutuştukları için Baran'ı bu kızla evlendirmeye mecbur kılarlar. Baran öfkeyle yeşil gözlerini kısıp karşı çıktı bu evliliğe. Tanımadığı, hiç görmediği bir kızla nasıl evlenebilirdi? Bu saçmalıktı! Eğer evlenmeyecek olursa mirasından mahrum bırakılacağını öğrenen, sorumluluğu tatmayan hep baba parasıyla yetişen Baran hiç kabullenir miydi bu evliliği? Güzelliğiyle herkesi kendine hayran bırakan Leyla, gür kahverengi kirpiklerinin altındaki hırçın ela gözleriyle bu evliliğe karşı çıktı. O, Küçüklüğünden beri sevdiği Ahmet'iyle evlenecekti. Birbirlerine söz vermişlerdi. Şimdi nasıl başkasıyla evlenirdi? Ona nasıl ihanet edebilirdi. Üvey babası nasıl onu kumar borcu uğruna tanımadığı birisine verebilirdi...

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

KAZAYLA GELEN BİR EVLİLİK... BAKALIM GÜZEL KIZIMIZ BU ZOR PSİKOPATA NE KADAR DAYANABİLECEK... »»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»» İLK DENEYİMİM OLDUĞU İÇİN BİR ÇOK BÖLÜMLERİ SIKICI,SAÇMA VE KISA OLABİLİR AMA BİR KAÇ BÖLÜM SONRASINDA ZEVKLE OKUYACAĞINIZA EMİNİM...

Ahsen yaşadığı hayattan feci derecede bunalmıştı . Üstelik sırf ailesi istedi diye sosyetenin azılı çapkınlarından Selim ile evlenmek üzereydi. Her şey ayarlanmıştı.Düğün yeri,konuk listesi,giyeceği gelinlik,yaşayacakları ev,balayında gidecekleri yer bile. Peki kızımız ne yaptı dersiniz? Düğünden bir önceki gece ardında bir mektup bırakarak gizlice kaçtı.Kiminle mi? Tabi ki çatlak arkadaşı Suzi'yle. Zaten o olmasaydı muhtemelen ertesi gün evleniyor olacaktı. Yeni bir hayat ve zorlu bir süreç onu bekliyordu.Ama umurunda mıydı peki ? - Kesinlikle hayır. Özgür olmanın düşüncesi bile onu delicesine mutlu etmeye yetmişti.

O benim delice tutkum, hiçbir zaman iyileşmeyecek yaramdı . ~01.01.2015~ Bu kitabı bitirdikten sonra okumaya "DEMİRKAN ARAS" adlı kitaptan devam ediniz...

"Şşşt.Ağlama küçüğüm.Geçti." O üç cümle yetmişti her şey için.Narin'in küçük kalbini iyileştirmek ve daha sonra da ölürcesine koşmuş gibi hızlı hızlı atması için.O geçirdikleri 20 dakikada küçük kız aşık olmuştu.Kendisiyle ilgilenen genç,ona yabancıydı ama onun hissettirdikleri ve davranışları da yabancıydı.O sadece annesinden almıştı bu kadar güzel şefkati.Genç çocuk saçlarını okşamış,onu teselli etmiş ve elleri babasının vurduğu yanakta gezinmişti.Hayatında iyileştiği tek andı.Kendini yarım değilde,bütün hissediyordu Narin.O hep yarımdı.Öksüzdü.Kalbi yarım atıyordu mesela.Aklı yarımdı.Saftı.İnsanların ona kötü davranışlarında verdiği tepkiler yarımdı.Sarıp sarmalanmadığı için yarımdı.Kimse onu tamamen dinlemediği için yarım.Ama o an,o güzel geçirdiği yaz tatilinin en güzel karesiydi o 20 dakika.En uğurlu rakamıydı o 20.Kendini tam hissettiği tek andı.11 yaşında gönlüne aldığı o genci hiç unutamamıştı.Hayatında onu tam hissettiren adamı unutmak mümkün değildi. Aşkın en saf,en tutkulu,en derin ve en içten olanı.Peki sen en derinden sevmeye hazır mısın? Kapak Tasarım: @yarencakir1 💜

☆ Tüm hakları şahsıma aittir. ☆ Gölgesinde yaşayacağı geçmişi olmayan bir adam, Geçmişin acılarını unutmaya çalışan yaralı bir kadın. Ortaya çıkmayı bekleyen onlarca sır, aydınlatılmayı bekleyen karanlık bir geçmiş. İmkanların imkansızlığına yenik düşmek istemeyen iki yürek. Herşeyi unutabilir insan. Çocukluğunu, insanları, olayları, peki ya aşkı? ... Olaylar gün yüzüne çıktıkça, geçmişin tozlu rafları ortadan kalktıkça aşk kaçınılmaz olacak. Minik & Sırık'ın geçmişin acılarıyla kavrulan tutku dolu aşkı.. Birbirlerine "Çünkü Beni Sevdin" diyebilmek için, kaç acıyı arkalarında bırakmak gerekli? Başlangıç: 20 Mart 2016 Bitiş: 20 Temmuz 2017

"Neden böyle yapıyorsun Egemen?" Derken sesim ağlamaklı çıkmıştı. Gözlerim dolu dolu olsa da inatla kendimi tutuyorum. Ağlamayacağım! Egemen bana döndüğünde, kahve gözlerinde gördüğüm kararlılık canımı acıttı. "Anlamıyorsun değil mi Gülce?" "Anlamıyorum!" "Ama anlamak zorundasın. Ben bir katilim Gülce." Dediğinde; "Sen katil değilsin. Kimseyi öldürmedin." Diye itiraz ettim. Alayla gülerek; "Evet birini öldürmedim, belki ellerime hiç kan bulaşmadı ama ben katilim. Çünkü bu dudaklar birçok adamın ölüm emrini verdi!" Dediğinde titredim. "Değilsin. Sen katil değilsin!" "Kabul et artık Gülce! Ben elinde kan olmayan bir katilim!" "O zaman bende katilim." Dediğimde anlamayan gözlerle bana baktı. "Bende düşüncelerimde milyonlarca kez babamı öldürdüm, ona işkenceler ettim. O zaman bende ellerinde kan olmayan ama düşüncelerinde katil olan biriyim!" Sen güzel Safderun'um. Ben ise karanlıklar içinde bir Vaveyla. Bu birleşim ancak büyük bir yıkım getirir... !!!Çalıntı veya kopyalanma gibi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır!!!

Hikaye de yetişkin içerik bulunmaktadır! Bunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. "Seni meşgul ediyorum bu saatte ama dün telefonum sende kalmış onu alabilir miyim?" dedim. Elini sağ ön cebine sokup çıkarttı ve bana uzattı. Telefonumu almak için elimi uzatınca geriye çekti. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Bugün o puşt aradı, açtım." dedi. "Neden?" dedim. "Canım istedi." dedi. "Canın istedi diye benim telefonumu açamazsın." dedim. Kaşlarını çattı ve bir adım yaklaştı. "Ama açmak istiyorum." dedi. Anlamazca yüzüne baktım. "Ne demek istiyorsun Arslan Abi?" dedim. Gözlerini kapatıp soluğunu bıraktı. Gözlerini açıp dişlerini sıkarak konuştu. "Bak işte bunu istemiyorum. Bana abi demeni istemiyorum. Senin için abi olmak istemiyorum." dedi. Benim için abi olmak istemiyor muydu? Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kalbimin hızlanmasıyla ona baktım.