''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

[Kader düğümünü istesen de çözemezsin.] Adam yüreğinin demirden hudutlarıyla, yalnız bir adamdı.Kadın çaresizliğin kıyılarında, hüzünlü bir kadın. Ve hasbelkader adamla kadının, kadınla adamın hayatları düğümlenecekti.

- Kerem. - diye başladı Ama bitirmesine izin vermedim. Onu kapıya doğru ittim ve kalçasından tutup kaldırdım. Kollarımın arasında mahsur kaldı. Ellerini korkuyla omuzlarıma koydu. - Beni yere in...- Onu ilk gördüğümden beri yapmak istediğim şeyi yaptım. Sertçe dudaklarını öptüm. O masumiyetin en beyaz noktası olan dudaklarını. Cennet kokan dudaklarını. √Tamamlandı√ • Başlama tarihi: 30 Nisan 2015• •Bitiş tarihi: 30 Nisan 2017•

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Stresimi gölgelemek adına gülümseyerek konuşmuştum. Aniden yaptığı refleksle yatağa düşmüştüm ve sıyrıldığı tişörtünü kenara fırlatıp üstüme emeklediğinde kalp atışlarım duyulur hale gelmişti. Çıplak göğsünü ellerimle ittirmiş savunma pozisyonuna geçmiştim. Boynuma verdiği nefesle ayağımı yatağa sıkıca bastırıp elimin tekiyle yorganın köşesini kıvırarak sıktım. Şuan gerçekten feleğim şaşmıştı ve ne yapacağıma dair en ufak fikrim yoktu. Elini kalbimin üstüne koyarak kulağıma yaklaştı. "Benden korkmalısın." ✨

"Tüm maviler kirli şimdi. beyazlar utanç içinde" Kalbimin atışını tüm bedenimle hissedebiliyordum. Bu onun sesiydi Bir acı var içimde yarası hiç geçmeyen hayatın acısı ruhumu ele geçirmişti. karanlık ve korkunun ortasında kalmış Zavallı biriydim. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldığımda Soluduğum hava bile Ciğerlerimi yakarak acı veriyordu. "Yorgun bu beden ruhsuz sensiz kaldıkça eriyor " Dedim. Yutkunarak bu onun sesiydi. Unutmamıştı beni. Geri dönmüştü. neden bu kadar çok canım yanıyordu bilmiyorum. "Hâlâ bekliyormusun" dedim belki affetmisti beni. geri dönmüştü "Beklemek şimdi hiç duymayan birine dünyanin en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsiz" dedi "Ben seni unutmadım unutamadım " dedim yanlızlığın acısını barındıran sesimle . boynuma bir şey bastırıldı birden boynumda bir acı hissettim elimi boynuma götürdüm. aniden çektim tarifi imkansız bir şekilde Boğazım yanıyordu. ... ©Tüm hakları yastığımın altında saklıdır.

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞