Bir insan ne kadar şanssız olabilir ? Ne kadar lanet bir okulda okuduğunu fark etmeyecek kadar mı ? O okulda bir cinayete şahit olabilecek kadar mı ? Yoksa o katilin sevgilisi olmak kadar mı...? Şşşt.. Lütfen susun. Cevabını bu kitapta birlikte öğrenelim.

...bankada bir hesap sahibi olduğunu düşün, hesabına her gün 86.400 dolar para yatırılıyor, fakat bu paranın hepsi akşama kadar harcamak zorundasın, ertesi güne transfer edilemez. Paranı kullansan da kullanmasan da her akşam sıfırlanıyor. Ne yaparsın? Tabii ki hepsini harcamaya çalışırsın; hepimiz, Zaman adlı bu bankanın müşterileriyiz; her sabah 86.400 saniyeye sahip oluyoruz; yarına transfer edilemez,her sabah hesabımız dolar,her akşam boşalır.Geri dönüşü yok,saniyelerini su anı yaşayarak harca,en iyisi bunlarla yatırım yap. Mutluluk ve sağlık için en iyisini yap. Bir senenin değerini anlamak için sınıfta kalmış bir öğrenciye sor. Bir ayın değerini anlamak için 8 aylık bir bebek doğuran anneye sor. Bir haftanın değerini anlamak için haftalık dergi çıkaran bir çilekeşeye sor. Bir saatin değerini anlamak için kavuşmaı bekleyen sevgililere sor. Bir dakikanın değerini anlamak için treni kaçıran yolcuya sor. Bir saniyenin değerini anlamak için bir kazayı önleyemeyen sürücüye sor. Bir sabiyenin yüzde birinin değerini anlamak için olimpiyatlarda gümüş madalya kazanan koşucuya sor. Her anını değerlendir, her dakikanı özel biriyle paylaş. Unutma! Zaman hiç kimse için durmaz...

O özel bir kızdı. Rüyalarında geleceğiyle ilgili kesitler görebiliyordu ve kötü şeyleri düzeltmek için fırsatı oluyordu. O kötü dış görünüşünü bile azmiyle düzeltmişti. Çünkü o Demir'in Hayal'iydi

Okula yaklaşmıştım ki biri çantamı çekiştirmeye başladı. Çığlık atıp o kişiyi yumruklamaya başladım. Aslında çantamı alsa bir şey olmaz yenilerini aldırırım ama amaç ekşın olsun. Napim ya çok sıkıcı bir hayatım var. "Bana bak anandan emdiğin sütü kulaklarından getiririm. Bırak ya çantamı." -Evet ben kulaktan getiriyorum o sütü burundan değil. Bir sorun mu vardı? Yok mu?Tamam o zaman devam edebiliriz. -Çantamı bırakmayınca bende son çare elini ısırdım. "Ahhh. N'aptın kızım ya?" "Sana çantamı bırak dedim." tekrar yumruklamaya başladım. "Kız sana çantayı bırakmanı söylüyor duymuyor musun?"Sesin geldiği yöne baktım. Konuşanı görmemle gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bu çocuk resmen taşlıktan meteorluğa terfi etmiş. Sonra çantamı almaya çalışan çocuğa dönüp. "Evet, duymuyor musun? Sana çantamı bırak diyorum"aniden aklıma bana "kız" dediği gelince meteora dönüp. "Bi dakka ya benim bir ismim var tamam mı?" diye çıkıştım. oda bana dönüp. "Eğer ismini söylersen tanışabiliriz."dediğinde bir dakika deyip diğer çocuğa döndüm ve ayağına sert bi şelkilde bastığımda tek ayakla zıplamaya başladı. İtince de hemen yere düştü. Çantamı alıp meteora döndüm ve elimi uzattım... ©Tüm hakları Derin'in Lacivert çantasındaki, Lacivert paketi olan çikolatasında saklıdır.

Hikaye ani bir salgın sırasında okullarında bulunan ve ailelerinden ayrı yaşam mücadelesi veren genç bir gruptan bahseder. Bu hikayede salgına yakalananlara BARBAR güvenli bölgelere ise KARANTİNA adı verilir. Zamanla sevdiklerini kaybetmenin acısının yanında dünyanın mahvoluşuna şahit olan insanların -yaşam pahasına- birbirlerine barbarlardan daha çok zarar vermesi söz konusudur. Takip etmenizi ve görüşlerinizi bildirmenizi tavsiye eder, teşekkürler ederim...