for the ones who used to love me, the ones who broke my heart, and the one who loves me now. and for you. for all of you. ~ catarine hancock's debut poetry collection. covering topics like love, heartbreak, feminism, growth, and more, these select poems from her book will tug at both your heartstrings and your mind.

Nie pamiętam dnia, w którym cię poznałam, więc to zupełnie tak, jakbyśmy nigdy się nie znali, Myles. berry; 2017

Nic nie może być zwyczajne, gdy znajdujesz się w szkole dla artystów, w liceum plastycznym z internatem, a Twoimi kolegami i koleżankami z klasy są najsłynniejsi twórcy ostatnich dwóch wieków, zaś uczą cię dawni mistrzowie. Nic nie może być spokojne, gdy dzielisz pokój ze zbuntowanymi uczennicami takimi jak Frida Kahlo czy Yayoi Kusama, dziwakami z pierwszej klasy typu Williama Turnera lub Vincenta van Gogha, a może nawet Claudem Monetem i jego paczką znajomych dumnie nazywających się impresjonistami. Możliwe, że będziesz musiał znosić trudny charakter Pabla Picassa, outsidera Edgara Degasa, który w tajemnicy jest fanem baletu, czy nawet dramatyczne tyrady i urojenia Salvadora Dalego. Nic nie może być proste, gdy dyrektor to wiecznie bujający w obłokach Leonardo da Vinci, którego nie może znieść Michał Anioł Buonarotti, przypadkiem zajmujący stanowisko wicedyrektora, zaś lekcje prowadzą takie indywidualności jak walczący z nałogami Caravaggio, zubożały i narcystyczny Rembrandt lub przerażający Hieronim Bosch. Jednak w momencie, kiedy mistrz da Vinci znienacka znika, nikt nie ma pojęcia, co zrobić, wśród nauczycieli szerzą się spiski, a wśród uczniów dadaizm, surrealizm, komunizm i inne ideologie przyprawiające profesora Buonarottiego o zawał serca, okazuje się, że codzienność w Domu Barw do tej pory była prawdziwą sielanką. DISCLAIMER: opowiadanie nie ma służyć celom edukacyjnym. owszem, znajdziecie tam nawiązania do prawdziwych żywotów artystów, jak i wiele easter eggów, ale nie doszukujcie się tam niczego naukowego. to po prosty kreatywne wyładowanie osoby spędzającej lata nad nauką historii sztuki. po prostu fanfiction - bo nie da się ukryć, że jestem fanką każdego z opisanych artystów. [okładka - kto inny, jak nie @justi5643?]

Zbiór opowiadań o przeróżnej tematyce - od chorób psychicznych po fantastykę. Tutaj każdy znajdzie coś dla siebie!

Znienawidziłam cię już wtedy, kiedy chciałeś skakać. Znienawidziłam cię, kiedy nie przyjąłeś mojej pomocy, mimo że jej potrzebowałeś. Ale wyjazdem, który pobudził moją wrodzoną odpowiedzialność za każdą żywą istotę, porządnie mnie wkurzyłeś. I nie chodzi o to, że musiałam przejechać całą Norwegię z kujonem trzaskającym nieśmiesznymi żartami w aucie. Nawet o to, że mi nie powiedziałeś. Chodzi o to, że się p o d d a ł e ś Poddałeś się. Więc pojechałam za tobą, bo, mimo nienawiści i złości, serce krzyczało: Nie skacz, Cai! #2 w kategorii general fiction Opowiadanie uczestniczy w akcji kolorowe słowa.

Noce Ethana pachną papierosowym dymem i wspomnieniami. Dni Nowella smakują goryczą alkoholu i błędnych decyzji. Oto historia dwóch mężczyzn, którzy przez dziesięć lat próbują o sobie zapomnieć.

Lena Król to wypalona młoda kobieta, której bliżej do ponownego załamania nerwowego niż życiowego spełnienia. Pod wpływem impulsu i przyjacielskiej porady decyduje się na wyjazd do Sofii, a tym samym nieświadomie skazuje się na pobyt w pogrążonej w mroku twierdzy. Zawieszona między jawą a snem będzie musiała odnaleźć w sobie dostatecznie dużo wiary. Pierwsza część trylogii „Trzy szanse". © PromyczekSH

вyłaś мoją мodlιтwą, ĸтórej вóg wyѕłυcнał Faustyna Świt kocha zapisywać cytaty na drzwiach swojej szafy i nie znosi żółtych spódnic. Józek Irysowski uwielbia długie wędrówki z farbami w kieszeniach i wierzy w ludzi bardziej niż w Boga. Lekka opowieść o mieście zachodu, gdzie wschody słońca są najpiękniejsze, wędrówkach na skraje łąk i kapliczkach, pod którymi skradziono pocałunki. Bo przecież Bóg nie musi być nudziarzem, a katolickie liceum to nie tylko złożone do modlitwy ręce. Piękną okładkę wykonała @helpfulkatherine, która uwielbiam i polecam każdemu! ♡ historia dedykowana ś.p. Tomaszowi Kowalczykowi, dyrektorowi PLO Archutowski

Nienawidziłam tej gry. Gardziłam nią, ponieważ zmieniała ludzi i zaprowadzała ich na dno. Dawała chorą nadzieję, po którą inni desperacko sięgali, a gdy zostawiała ich z niczym, tonęli we własnej rozpaczy z powodu tego, co zrobili. Niektórzy jednak nie mają wyboru. Ja niestety jestem jedną z tych osób. UWAGA! W opowiadaniu występują wulgaryzmy i drastyczne sceny.

~Bo tylko ty potrafisz wstrzymać mój oddech~ ________ Pierwsza część (skończona) Druga część na moim profilu pod tytułem „Breathe Out". Autorka nie pozwala na udostępnianie, kopiowanie, czy przywłaszczanie kolaży jej autorstwa bez wyraźnej zgody! !Prawa autorskie zastrzeżone!