Benim hayatımda bir dönüm noktasıydı. Birileri benim hayatımdan bir parçayı alıp sökmüştü sanki gözlerimin önünde. Bir daha onun sesini asla duyamayacak, hayatım boyunca onun sevgisinden yoksun kalacaktım, bu acı hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak kadar fazlaydı... Ama belki bu yokluk kalbimdeki bir başka boşluğu doldurmamı sağlayacaktı... Daha önce hiç tatmadığım o duyguyu, Aşkı... Peki bu bulduğum aşk, bana bu acıyı unutturacak kadar güçlü müydü? Yoksa içimde kalan acıyı tekrar alevlendirecek kadar derin miydi?

Arnisa arkadaşı Algın'la sokakta ki çocuklarla oyun oynarken sert bakışların esiri olmuştu. Kafasını kaldırdığında buz mavisi gözlerle karşılaştı. O adamın kendi evlerine girdiğini görünce şaşırmıştı. "Arnisa, boynun altında kalasıca nerdesin kız sen?" "Burdayım yenge, geliyorum. Algın kardeşim yengemin yine hey heyleri tepesinde ben gidiyorum." "Tamam Arnisam." Eve girdiğimde yengem beni mutfağa soktu hemen. "Arnisa seni istemeye geldi, bu adam amcanda olumlu düşünüyor." "Yenge o adam çok büyük olmaz." "Sus kız bu zamana kadar biz baktık büyüttük, biz ne dersek o olur." Haklı olduğunu bildiğinden dolayı, kafasını eğip, gözlerini sıkıca kapatmıştı. İşte bu andan sonra hayatımın değişeceğini bilmiyordum. 《》《》《》《》《》 -Zorunlu bir şekilde evlendirilmek istenen Arnisa Akel, Barın Acar'a aşık olabilecek mi? 《》《》《》《》《》 -Hayatları nasıl ilerleyecek? 《》《》《》《》《》 İlk yayınlanma tarihi: 05.12.2019 《》《》《》《》《》 Kapak tasarımı: sehrialem

Son sözler her zaman önemlidir. Özellikle de konu ölümse. İntihar, her ne kadar uygun bir seçenek olmasa da kişiye son notunu bırakma özgürlüğünü sağlıyor olsa gerek. Peki ya o son notu bırakan bir yazar ya da şairse?

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"𝙱𝚒𝚣𝚕𝚎𝚛 𝚖𝚒? 𝙶𝚎𝚌𝚎𝚗𝚒𝚗 𝚗𝚒𝚗𝚗𝚒𝚜𝚒𝚗𝚒 𝚜𝚘𝚢𝚕𝚎𝚢𝚎𝚗𝚕𝚎𝚛𝚎 𝚒𝚜𝚒𝚔 𝚝𝚞𝚝𝚊𝚗𝚕𝚊𝚛𝚒𝚣." -Alıntılar

2069. Burada kuralları devlet koyar. Devlet yıkar, devlet bozar. Devlet doğar, devlet yaşar. Hatırla, tüm bunlar kumpas; küçük kafalarımızı köleleştirilmek için kurulmuş bir kumpas. Devlet parçalar, devlet birleştirir. Ve en çok da, öldürür. 2069. Bir deney böyle bir dünyada neyi değiştirebilir ki? xxx İthaf: Distopik kafamdan çıkan tüm karakterlere ve gelecekteki kendime. xxx WattpadSciFiTR Kıyamet ve Distopya Senaryoları Listesi'nde! ✅ xxx 300819 - 050620

Hikaye bana ait değildir sadece Türkçe'ye çeviriyorum. Yazar: @northrenlights

sen benim yıldız kayarken değil ezan okunurken ettiğim duamsin