"Eğer birgün benim sevgimden şüpheye düşersen güzelim, gözlerimin içine bak. Orada asla yalana yer bulamazsın. Çünkü gözler kalbin aynasıdır." Bu sözlerinin ardından bana biraz daha yaklaştı. Siyah irislerini gözlerimden ayırmadan konuşmasını devam ettirdi. "Seni seviyorum Funda. Sen sevsen de sevmesen de seni seviyorum." Elimi tutup sol yanına, hızla atan kalbinin üzerine koydu. "Bu kalp durana kadar hep senin için atacak." Boşta kalan elimle gözlerimden akan yaşları sildim. Fakat bu birliktelik için yalnızca sevmek yeterli miydi? O ve ben biz olabilir miydik bilmiyordum... Funda ve Seçkin. Bir iş toplantısında karşılaşmaları bütün olacakların yalnızca başlangıcı, habercisi olmuştu. Oysa şimdi biri mum biri ateşti. Biri yandıkça diğeri can buluyor, onun tükenişiyle hayatta kalıyordu...

Şirketinde staj yapan gencecik toy bir kızdı o. Murat ona tutulamazdı, tutulmamalıydı. Ama elinde değildi bu kıza öyle bir tutuldu ki ona kendisinin olmaktan başka bir yol bırakmadı. Genç kız ise hayatına hükmetmeye çalışan bu adama öfkeliydi. Halbuki en başında ne kadar da farklıydı her şey. Nerden bilebilirdi ki bu adamın kendisine olan düşkünlüğünü. Şimdi ise yanında olmaya zorlandığı bu adamın tutkusuyla, sevgisiyle baş etmeye çalışıyordu. Peki ya kendi duygularıyla da baş edebilecek miydi?

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

'o kızı bana verin ' köyün meydanında durmuş köylülere sesleniyordum 'O kızı burda ve onu bana teslim etmezseniz bu köyü başınıza yıkarım. Avre yapacaklarımı en iyi sen biliyorsun eninde sonunda seni bulacağım kendi ayağınla gel ki insanlara yazık olmasın 5 dakikan var duydun mu 5 dakika. Şimdi kahvede oturuyor ve seni bekliyor olacağım sakın kaçmak gibi bir hataya düşme sana yardım eden bu insanlra yazık olur. Anladın mı beni süren başladı tik tak tik tak' 'Siz her kapıya iki kişi koyun evin arkasına da ikişer kişi geçsin. O kız burdan çıkmayacak' dedim ve kahveye geçip oturdum. ........ evden çıktım kapının önünde iki adam vardı daha doğrusu her evin önünde iki adam vardı ve hepsi bana bakıyordu hepsini görmemezlikten gelerek köyün meydanına doğru yürümeye başladım. Kahve görüş alanıma girdiğinde Karan elindeki silah ile oynuyor şarjörünü çıkarıp takıyordu. Geldiğimi hissetmiş gibi kafasını kaldırıp benim olduğum yere doğru baktı ve alaycıl bir gülümseme gönderdi bana. Kahveye yaklaşıp önünde durdum 'Karan'ına hoş geldin Avre' B A Ş L I Y O R U Z ! ............................................................................ Bu kitap kurgu ve karakterleri ile bana @purusyaa ya aittir taklit edilemez kopyalanamaz veya bastırılamaz . Bunlara rastlarsanız LÜTFEN BİLDİRİNİZ!

"Başka bir kadın oldu mu?" Güldü. İlk kez bu kadar içten, bu kadar nefes kesici güldüğüne şahit oluyordum. Bu gülüş öyle çok işlemişti ki gözlerime aklımdan her şey silinse bir tek bu gülüş kalırdı. "Sence" dedi burnunu burnuma sürterek "Sence olmuş mudur göl gözlüm?" Diyerek bir öpücük bıraktı burnumun ucuna. Kendini biraz uzaklaştırıp vereceğim cevaba odaklanmıştı. "Olmuş olabilir" derken olmaması için yakarır gibiydi sesim. Yüzündeki mimikler ciddileşirken nefesi yüzüme vuruyordu. YETIŞKİN UNSUR İÇERİR. *Bu isimle yazılan ilk wattpad kitabıdır.* Kapak tasarım: @kitapkurdululu

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

"BİTTİ Mİ HİKAYEMİZ?"

Mert KESKIN Görüp görebileceğiniz en acımasız insandı. Ama onun bir zaafı vardı. Zaafı olduğunu bile bilmeyen sıradan bir kadın... 12.03.2021♡

! Aşiret, Berdel konuludur! ! Yetişkin içerik! -Alıntı- "Seni ilk gördüğüm de o konakta ki aklı başında tek insan olduğunu düşünmüştüm." Sesini duymamla ürkek bakışlarımı camdan ona doğru çevirdim. Sesi ilk karşılaşmamızda ki gibi naif değildi. Keza hareketleri de öyle. "Ama sen o koynuna girdiğin piç kurusu gibi yalancı ve ikiyüzlüymüşsün." Bir zehirden daha etkili olan sözleri onu yıllardır tanıyan birisi için can yakıcı olabilirdi. Peki onu henüz 2 gündür tanıyor olmama rağmen neden benim canım bu denli yanıyordu. Bir süre ikimizden de ses çıkmadı ve öylece birbirimizin gözlerine baktık. Göğsü tıpkı bir körük gibi hararetle inip kalkıyor, kara ve aynı zamanda ölümü çağrıştıran gözleri ise baktığı yeri yakıp kül ediyordu. İşin garibi ise bakışlarında anlam veremediğim bir tanınmışlık vardı. Peki ya o da böyle hissediyor muydu? DİLDÂDE: Gönlünü vermiş aşık.