''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Eski adları 'Geçmişin Çağırdığı Kız (Çapulcular Dönemi) ' ve 'Abis |The Marauders' dır. ~ "Her şeye değerdin, hep mutlu ol Sly." ~ Başlangıç 🍁~24.01.18~🍁

Sallıyom yani çok şeetmeyin ehe. ~neden bu saçma kitabı okudunuz bilmiyorum~

Bir kaza sonucu Potter bebeği zaman döndürücüsüyle gelecekte sıkışır ve 14 yıl sonra dönmeyi başarır. Gelecekte olacaklardan Harry Potter kitabı sayesinde haberdar olan Jessica zor bir kararla karşı karşıyadır.

Lütfen, cahil Muggle'lara burada yer yok. SPOILER WARNING. Non-Fic kategorisinde #1 olmuş ilk Potterhead non-fic kitabı. {En yüksek - #1 in Kurgu Olmayan, 03.11.2016} Kapak: @dreamersgraphics Harry Potter Fandomu.

Test çözmekten nefret eden bir gencin potterheadlere yazdığı bir test kitabıdır.

4 potterhead kız cadı olduklarını öğrenir ve çapulçu zamanında okumaya başlarlar Not= Sirius çapkın, James Lily'e aşık değil ,Remus çok zeki Peter yerine Regulus var .

Kızın soluyor anne, su vereni yok. Kızının gün ışığına ihtiyacı var baba, karanlıktan çekip alan yok... 《》《》《》《》《》《》《》《》 Ormanın içinden gelen acılı çığlık sesleriyle ellerimi cebimden çıkararak korku dolu bakışlarla şoföre döndüm. Gözlerime dikkatle bakan herhangi bir şahıs, rahatlıkla mavi harelerimdeki endişeyi, rahatsızlığı fark ederdi. "Durun, inmek istiyorum," dedim aniden. Bu cümleler mantığım tarafından değil, tamamen duygularım tarafından dökülmüştü dilimden. Zaten ne zaman mantığımı devreye sokmuştum ki? Şoför, kısılı, çekik gözlerini yoldan çekerek çok kısa bir an göz göze gelmemizi sağladı. "Kızım, buralar bu vakitte tehlikelidir. Allah korusun başına bir iş gelir," diye konuştu. Etrafıma kısa bir bakış attım. Benden başka kimse umursamıyordu. Duyduğuma emindim. Bir kaç yıl önce olsa, psikolojik olduğunu düşünür, geçerdim. Fakat bu farklıydı... "Size durun dedim. İşimi zorlaştırmayın. Benim kararlarıma karışmayın, lütfen," dedim daha yüksek çıkan bir ses tonuyla. Evet, birilerinin fikirlerimi önemsememesine sinir olurdum. Şoför derin bir nefes alıp otobüsü durdurdu. Kararımı değiştirmemek amacıyla parayı ödeyip hızlıca indim. Bir kaç dakika otobüsün düz, asfalt yolda gözden kaybolmasını izledim. Güneşin veda etmesine saatler, belki de dakikalar kalmıştı. Bakışlarımı zifiri ormanlık alana çevirdim. Garipti. Çok garip. Gündüz gözüktüğünden epeyce farklı... ... Her şey burada başlamıştı işte. Benim hayatım... Olması gereken, gerekmeyen her şey bu gün patlak vermişti dünyamda. ... Maceramıza, macerama katılmak ister misiniz? Gerisini merak ediyorsanız okuya bilir siniz ❤

"ne garip bir macera, gel oynayalım zamanla." Çapulcular yanlışlıkla golden trionun zamanına gitse ne olurdu?