Sevmeyecektim. Her ne olursa olsun daha on altımı doldururken babamın beni sattığı bu adamı sevmeyecektim. Hiçbir zaman dediğini yapmayacaktım. Bana hakim olmasına izin vermeyecektim. Ona direnecektim. Asıl eğlence şimdi başlıyordu. Zorla güzellik olmazdı. Olmayacaktıda. Kesinlikle emin olduğum birşey vardı. Sevmek çok güzeldi, fakat doğru zamanda ve doğru kişiyle. *Sıkıldığımız kötü çocuk iyi kızı sever hikayelerinden değildir. Günümüz aşklarına inat gerçek aşkı anlatır.*

Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sarmam için izin ver. O insanla aynı kandan olduğumu bile unutacaksın." Kapak için @sylviarts'a çok teşekkür ederim

1950 - 1960 yılları arasında geçen bir aşk hikayesi. Kızıl saçları ile göçmen bir hemşire, Hamra. Eski bir asker olan mert ve kaba bir adam Alparslan Kürşat. Bir av. Bir sevda. ❤️ "Avda yaraladığım ceylanı istiyorum. Her gecem de her gündüzüm de, yatağımda, yastığımda, mutfağımda, salonumda, her zerremde istiyorum." "Kürşat-" Eliyle dudağıma baskı yaparak susturdu beni. "Sıra benim hatun dinle." Başımı yavaşça salladım. Bakışlarını dudaklarıma düşürerek fısıldadı boğuk sesiyle. "Ben bilmiyorum bir kadınla ilişkiyi. Senden öncesi yok bende. Kimseye bakmadı bu gözlerim, kimseyi görmedi. Ta ki sana kadar. Sen aklımı başımdan alan kızıllarınla girdin hayatıma." Elini yanağıma koyarak okşadı. "Bu çillerin akıl bırakmadı bende. Minik bedeninle düşler kurdum. Kollarımın arasında olduğun, beni sevdiğin!" Sustu. Diğer elini de yanağıma koyarak yüzümü kavradı sert elleriyle. Alnını alnıma yasladı. "Seni istiyorum, evet artık biliyorum ne istediğimi. Benim ol istiyorum, sadece benim." Dilim tutulmuş bir şekilde dinliyordum dediklerini. "Kokunu soluyunca kalbim vuruyor, deliyor göğsümü. Sevmek nedir bilmem, sana öyle süslü laflar diyemem ama şunu bil hatunum!" "Sen benim sevdam olacaksın." ❤️ 27.12.20 Tüm hakları saklıdır! Yazım ve noktalama yanlışı olabilir. Düzenlenmemiştir.

'' Benim soğuk kalpli güzel sevgilim... Sen bana altından bir kafessin. Bense sana sesini kaybetmiş bir bülbül. Sana söylemek istediğim o kadar çok şey var ki... Altın kafesimden yeni açacak gülleri bekliyorum. Bana her zaman olduğu gibi bu günde beklemek düştü.'' Dilsar Şemskan, otuz yaşında, gözü pek, yiğit bir aşiret ağasıydı. Çevresi tarafından hakkaniyeti ve hatırşinaslığıyla bilinin bu genç adamın hayatı Harzemşah'lardan bir kıza gönlünü kaptırmasıyla tepetaklak olmuştu. Ebrar Harzemşah... Kendisinden on yaş küçük, güzeller güzeli sevgilisi. Dilsar bu bitmeyen derdine derman bulmaya çalışırken iki aşireti de birbirine düşüreceğinin, geçmişte bırakılıp unutulmaya çalışılan bazı şeylerinde yeniden açığa çıkacağının farkında bile değildi...

"Başka bir kadın oldu mu?" Güldü. İlk kez bu kadar içten, bu kadar nefes kesici güldüğüne şahit oluyordum. Bu gülüş öyle çok işlemişti ki gözlerime aklımdan her şey silinse bir tek bu gülüş kalırdı. "Sence" dedi burnunu burnuma sürterek "Sence olmuş mudur göl gözlüm?" Diyerek bir öpücük bıraktı burnumun ucuna. Kendini biraz uzaklaştırıp vereceğim cevaba odaklanmıştı. "Olmuş olabilir" derken olmaması için yakarır gibiydi sesim. Yüzündeki mimikler ciddileşirken nefesi yüzüme vuruyordu. YETIŞKİN UNSUR İÇERİR. *Bu isimle yazılan ilk wattpad kitabıdır.* Kapak tasarım: @kitapkurdululu

"Ben sana diğerleri gibi gelmedim. Ben sana zorunluluktan geldim. Beni asla çıplak çizemezsin!" Yüzündeki gülümseme hala yerli yerindeydi. Davetkar bakışları bedenimi baştan sona turladı ve dudaklarındaki kıvrım büyüdü ve yanaklarındaki vadiler ortaya çıktı. "Seni çıplak çizeceğim küçük kız. Lakin bu bedenen değil, ruhen olacak."

Biri umutsuzdu diğeri umut oldu, Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu, Biri güçsüzdü diğeri güç oldu, Biri güvensizdi diğeri güven oldu, Biri kördü diğeri göz oldu, Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu, İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu! ***** Koca bir yumru boğazıma otururken, kalbime büyük bir sızı çöreklendi. Nefes alamadım, omuzlarım aşağı düştü. Uzun zamandır bu kadar güçsüz düştüğümü hatırlamıyordum. Başımı kaldırdığımda güç bela yutkundum. "Ben tek bir kişiye aitim ve o kişi de yıllar önce öldü. Kalbim, ruhum, her bir uzvum o gün onunla birlikte soğuk toprağın altına gömüldü benim. Hala nefes alıyor olabilirim ama ondan gayrısına yokum ben!" Acının harladığı sert sözlerimle sertçe yutkundu. Daha sonra meydan okurcasına tek kaşını havaya kaldırdı. "Varsın Meva, şu an tam karşımdasın ve gözlerin çoktan kalbime mühürlenmiş durumda. Ne kadar kaçmaya çalışsan da bir faydası yok artık! " ***** Ruhu Araf'ta sıkışıp kalan genç bir adam Cennet'e (Meva'sına) ulaşmak için neler yapabilir? Her şey bitti dediginiz anda ya her şey yeni başlıyorsa!!! &&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir askeri sevmek miydi zor olan? Yoksa hep asker kalacağını bilmek mi? Genç kızın kalbi gibi gözleri de hiçbir zaman geri dönmeyeceğini bildiği bir adama mühürlendi. İki yürek de öldü ama sadece biri gömüldü! MEVA TÜRKER ÷ ARAF DİNÇER Kapak tasarımı ↪ bsudeee Kitapta küfür ve yetişkin unsurlara yer verilmektedir okurun dikkatine!!! ♡AŞK-I MEVA adındaki ilk ve tek kitap♡ Tür:Romantik Kitap şahsıma ait olup her türlü hakkı kendimde saklıdır! Kitap hakkında en ufak bir alıntı, benzerlik ya da çalıntı tespit edildiği takdirde yasal haklarımı almak adına gereken işlemler yapılacaktır!!

Yere düşüp kanlar içinde parçalara ayrılan cam bardağın parçalarında çocukluğumu aradım. Kanamazdı bardaklar. Parçalara da ayrılmazdı kalpleri. Kalpleri yoktu ki onların. Parçalarını kaybetti hepsi... Çocukluğum yoktu benim. Bir sabah uyandığımda anne sesi duymak istemedim. Çünkü annem vardı benim. Sizin hayatınızı sizden aldılar mı hiç? Gözlerinizi alıp başka bir insana takmaktan veya böbrek naklinden bahsetmiyorum. Benim, kaybolup gidecek bu topraktan bedenimin, başka bir hayata ait olduğunu öğrendim. Ne var ki diyeceksiniz, kendini bu boş hayata sen mi hapsettin? Ben; Asel, baldan bir ırmakken, kuruyup gittim. Çocukların parklarda mutluluk çığlıkları attığı yaşlarda ben gözyaşlarımı sildim. Mumdan bir çığlık değildim, söndüm ama yanmaya devam ettim. Savaşın ne olduğunu bilmezken, barışı düşledim. Bir kar küresinin içindeki kar tanesi değildim, olsam cam fanusu günden güne kirletirdim... Kar demişken, kar taneleri beyaz olurdu. Ama ben bu yangının içinde, alevden bir kütleyim...

"Burada olmamalısın. Karının ve doğacak bebeğinin yanında olmalısın." sesim o kadar ruhsuz çıkmıştı ki, kendi sesim bana bir o kadar yabancı gelmişti şimdi. "Onun yerinde sen olabilirdin! Neden yaptın bunu bize? Neden onu bizden aldın?" dedi. O kadar kırgınlık doluydu ki sesi gözlerimin tekrar dolmasına neden olmuştu. "Seni son gördüğüm yer kürtaj olduğun yer olmamalıydı!!! Buna rağmen neden vazgeçemedim senden?" O an öyle bir kahkaha attım ki gören delirdiğimi düşünebilirdi. "Neden mi? Salonda karının hamile olduğunu öğrendiğin andaki sevincini keşke 4 yıl önce bana da gösterebilseydin Ulaş Bey! Aldır o zaman demek yerine sarılmış olsaydın hiç bir şey böyle olmazdı. Vazgeçmedin öyle mi? Sen benden aldırmamı söylediğin an vazgeçmiştin, ben ise o kürtaj masasından kalktığımda gömdüm seni. Şimdi sakın bana maval okuma!!!" 22.02.2018 ✏ 27.12.2018 📝

İlk bölümler düzenlenmeye başlandığı için şimdilik kaldırılmıştır ama sadece "şimdilik." Bomba gibi geri döneceğiz. (Kitap her şeyiyle beraber -kurgu, olaylar, karakterler vs- her biri Mavili Yazar'a aittir. Çalınması, esinlenilmesi, kopyalanması durumunda direkt olarak yasal işlem başlatılır.)