"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi tıpkı. Doğu ve batı gibi. Gece ve gündüz gibi. Güneş ve ay gibi. 'Güneş' ve 'Ay'. " Buruk bir şekilde gülümsedi ve öyle devam etti konuşmaya. "Tüm bu zıtlığımıza farklılığımıza rağmen tek bir ortak noktamız var aslında. Ne biliyor musunuz? Biz Güneş ve Ay ikimizde aynı şeye sevdalandık: Dünya'ya. Lakin ben Dünya'nın etrafında döndükçe Dünya hep onun etrafında döndü. Güneşin olduğu yerde ayın esamesi okunmaz zira. Dünyanın adaleti böyledir işte. Seven değil daima sevilen kazanır." Kader. Ne kadar çok etkiliyor insanı? Kimleri ne hale sokuyor hangi hallerde çıkarıyor karşımıza da biz farkına varamıyoruz. Ne kadar kaderden kaçmaya çalışırsak çalışalım attığımız her adım ona çıkıyor yine. Peki biz mi yönetiyoruz kaderimizi yoksa o mu bizi? Bu kitap yarım kalmış sevdaların, yıllarca verilemeyen hesapların, yorgun yüreklerin, boynu bükük hayallerin, yüreğinden yaralanmış umutların, yok hükmündeki rüyaların, daha doğmadan evvel başkaları tarafından kaderi çizilenlerin, acıların, yasakların, nefretlerin ve bütün bunlar içerisinde inadına kardelen misali açmaya çalışan aşkların hikayesi.

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Zordu kadınken ağalık yapmak ama mecburdu berfin. Dağılmış ailesi gibi nice aileler yıkılmasına engel olacağına annesi ve ağabeyini toprağa verdiği gün söz vermişti.Güçlü olacak töreye bir can daha vermeyecekti.Azad'la da yolları böyle kesişti. Azad mardinin en büyük aşiretinin ağasıydi. Kardeşi rozerini vermemişti sevdiğine.Ona göre bu topraklarda kadının sevmeye ve dilediği şeyi dile getirmeye hakkı yoktu. Rozerin sevdiği adamla kaçıp Elruhanin en büyük aşiretine yani berfin'e sığındı.Ve sonra olanlar oldu. HanımAğa Berfin ve Azad Ağanın kasıp kavuracak hikayesine hoşgeldiniz.... 🌼🍃 👉Wattpadde bu isimde yayınlanan ilk kitaptır...♥(Hanımdan Ağa)

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

Hikayeyi okurken ve okuduktan sonra hiçbir erkeği ve ilişkiyi beğenmemeniz, bu durum sonucunda da ebediyen yalnız kalmanız durumundan yazar kesinlikle sorumlu değildir. Ve önemli not; Mıçmıç, sulu bir aşk okumak istiyorsan, sevgili okuyucu; Lise hoşlantılarını veya dizilerde aşk olarak anlatılan saçma duygular var ya, işte onları konu alan bir kitabı incelemelisin.. Bu kitapta, sadakat var, fedakarlık var, özen var.. Bu kitapta sevdiğine dokunmaya kıyamayan bir adam var. Bu kitapta, sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var. Şimdi karar ver bakalım, Sana nasıl aşık olunacağını, nasıl sevileceğini öğretecek bir kitap okumaya, hazır mısın?

Çok fazla sır biriktirmiştim içimde. Bazı zamanlar güvendiğim renklere fısıldamak istemiştim onları fakat haykırmak varken neden fısıldayayım ki? Ortak edeceğim, herkes kıyısından köşesinden geçecek hikayelerimin, sustuklarıma herkesi şahit edeceğim. Dünya benim sırdaşım olacak, onlara sihirli bir yolla haykıracağım hikayelerimi.. O zaman haykırıyorum, sırdaş olalım mı?

@gülümseçekiyorum : Sana yazdım çünkü artık sıkıldı çiçeklerim beni dinlemekten. Boyunları büküldü aşk acımdan garibanların @gülümseçekiyorum : Sana yazdım çünkü bil istedim @gülümseçekiyorum : Çok da uzakta olmayan bir yerlerde sana aşık bir kız var ve bu kız gün geçtikçe tükeniyor @gülümseçekiyorum : Geçmişteki halini, eskiden var olan hayatını hatırladıkça nefret ediyor kendinden @gülümseçekiyorum : Senin için bir anlam ifade etmediğini biliyorum ama bil işte @gülümseçekiyorum : Bir beklentim, isteğim, arzum yok senden sadece bil @gülümseçekiyorum : Gittikçe tükendiğimi, öfkemin beni kudurttuğunu ve eskiden nasılsam öyle olmayı deli gibi özlediğimi bil @gülümseçekiyorum : Senin suçun olmadığını ama yine de senin aşkın yüzünden olduğunu bil

30 in #GENERAL FICTION 28.11.16 *Kitap oldu* Genç kız elindeki kolileri güçlükle taşırken kendisi yaşlarında esmer bir kız ona yaklaştı. "Merhaba, Oya ben. Mahallemize hoş geldin! Anlaşılan yalnızsın?" Anlayışla başını salladı genç kadın. "Memnun oldum Oya. Mahalleniz çok güzelmiş, tıpkı adı gibi," diye mırıldandı kız. Oya içtenlikle gülümsedi. "Merak etme yakında yalnız kalmazsın." Genç kadın şaşırdı. "Neden?" "Çünkü çok eski bir rivayete göre âşıklar mahallesinde oturan hiç kimse bekar olmazmış. Ya mutlu bir evliliği olurmuş yada birbirine âşık, sevgililer. Buraya gelen bütün bekarlar en geç iki seneye evlenmişler. Benim de sevgilim var mesela. Yakında seninde olur. " Böyle şey mi olurdu? Herhalde saçmalıyor diye düşündü genç kadın. "Saçmaladığımı düşünüyorsun değil mi?" Kız, acaba sesli mi düşündüm, diye geçirdi aklından. "O zaman önce kolileri yerleştirmene yardım edeyim sonra da bana geçip yemek yiyelim ve sana birkaç şey anlatayım, tamam mı?" Olumlu anlamda kafasını salladı genç kadın. "Bu arada adın neydi?" Doğru ya, adını söylemeyi unutmuştu. Bu kızın neşesi oldukça bulaşıcıydı. "Adım, Cennet."

Umut Çağlayan. Bu isim benim çocukluğum. İlk kalp çarpıntım, ilk acım, ilk yaramdı. Bana hem, ömrüm boyunca kimsenin veremeyeceği güveni veren, hem de bana ömrüm boyunca insanlara güvenemeyeceğimi öğreten kişiydi. O benim zaafımdı. Çoğu zaman gözlerime dolan yaşların sebebiydi, hiçbir şey yapmadığı anlarda bile. Çünkü o bir kere yapacağını yapmıştı ve dahasına gerek kalmamıştı. O benim en güzel yıllarıma ihanet lekesini süren bir zalimdi. Hem de hala kalbimi hızlı hızlı çarptırabilen aşık olduğum zalim.