Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar ayd...
"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana...
Bu özeti okuyan kişi; Her zaman mutlu veya üzgün olamayacksın, hepsini bir arada yaşayacaksın. Unutma! Ve ne olursa olsun sakın zorluklar karşısında pes etme. Sadece çabala, kendini üzme. Unutma, seviliyorsun!
"Senden uzak durmak zorundayım, çünkü sana yaķın olduğum her dakika başıma bir şey geliyor. Sana yaklasamiyorum, sana dokunamıyorum, sana 'seni seviyorum' diyemiyorum. Seni koklayamıyorum, bu ne kadar zor biliyor musun? Senden uzak durmak o kadar zor ki, her uzak durduğumda kalbime saplanan acıyı hissetmen mümkün deği...
