"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Kitap bitti!

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪

Davranışlar her ne kadar soğuk bir adamı andırsada değil. Sevenleri üzülmesin diye kendini yalnızlığa mahkum eden bir insan... Umut YENERLER...Beyninde her an patlamaya hazır bir bomba var ve o bunun farkında. Bir yıl sonra patlayacak bir tümör. Ameliyat olsa bile başarı yüzdesi çok düşük. Sırf sevenleri üzülmesin diye olmuyor ameliyatı. İyileşemezse eğer boş yere umutlanmasınlar diye. Kaderin sillesini gençliğinde yemiş 22 yaşında ölümden korkan bir ceset. Davranışlarından her ne kadar neşe aksada mutlu değil. Yalnızlıktan korkan bir kimsesiz. Hayat MUTLU... 21 yaşında henüz atanamamış bir edebiyat öğretmeni. Bir ay önce annesini, babasını ve kardeşini aynı kazada kaybetmiş bir genç kız. İki genç karşılaşırsa hayatlarına umut doğar mı? "Sana söz veriyorum bağlanmayacağım. Ailemi kaybettim ve yalnızlıktan korkuyorum. Bir yıl yeter bana. Arkandan da ağlamayacağım." "Sana söz veriyorum bağlanmana izin vermeyeceğim. Sadece acıdım sana. Bir yıl da yetmek zorunda zaten. Arkamdan da ağlamayacaksın." ▪Kapak @writerladyy

Bazen gördüğün bir rüya ile hayatını şekillendirebileceğini görmüştü Mesut.Çünkü o çok özel bir rüya görmüştü. "Çocuklar rüyalar bizim bilinçaltımızın bize oynadığı oyunlardır.Hatta bazen o kadar ileri giderler ki aslında bazen hatırlamayacağımız,göremiceğimiz şeyleri bize gösteriler.Bunlar bizi mutlu edebilecek şeyler olabileceği gibi tam tersine bizi büyük korkulara sürükleyen şeyler de olabilir." İnsan,bir kuş misali oldu sözünün çok fazlasıyla hakkını vermişti.Bugün evde,ertesi gün 3629km uzakta bir yerde gözünü açmıştı.

Her insanın hayalleri,umutları vardır.Ve bu hayalleri gerçekleştirecek bir şehir... Peki ya bu hayallerin yanına psikopat bir aşk da eklenirse ne yapardınız?

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

|Yeşil gözler serisi~1| Küçüktü, etrafındaki yalanlar acı gerçekleri görmesini engelliyordu. Hayatına kaos etkisi yaratacak olan gerçekler, yalanların arkasına saklanmış bir şekilde kendisini bekliyordu. Acı gerçekler elbet bir gün açığa çıkacaktı. Büyüdü, öğrendiği şeyler ruhunu yavaş yavaş tüketmeye başladı. Koca bir boşluğun ortasında tek başına kaldı. Yanlış anlaşılma sandı, ona oynanan bir oyun olduğunu öğrendi. Doğru sandığı her şeyin, koca bir yanlıştan ibaret olduğunu gördü. Tüm bu acıların içinde, ela gözlü bir oğlan fark etti. Zümrüt yeşili gözleri, sadece onun için parladı. Bir aşk doğdu, adı Rüzgar'ın Öykü'sü oldu... "Evet, acı çektim. Bu acılar ben de bir iz bıraktı. Ta ki sen kalbimde ki tüm izleri tek bir bakışın ile yok edene kadar..." #wattys2019

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

© Tüm hakları saklıdır. Ölüm gecenin kudretiyle kelebeğin kanat çırpışlarının arasına saklanmıştı. • Akrebin yelkovanla aşka düştüğü, göğün lavlara tutkun olduğu bir anda, suskun gecenin acı geçmişi acılarıyla harmalanmış bir kadın. Zulmü kirpiklerinde hissederken yeniden doğmayı öğrenen bir hırsız. Küllü bir gecenin nefsi ilk defa aşkla kavuşmuştu. Fısıltıların yakarışlarını duyan bir adam. Kör karanlığa hapsolmuş bir katil. Kurtarılmayı reddedip aşka sığınan kurt,o gece ulumadı. "Yıkık dökük ruhunu okşamak,bir bebeği incitmiş gibiydi ufağım."