"Ayverdi." Sessiz fısıltısı geceye karışırken, anlamamanın verdiği hisle yüzüne bakmaya başladım. "Ayverdi mi, ne demek?" Bakışlarını aydan çekip ona bakan gözlerime baktı. Gözleri bir şey anlatmak istercesine derin bakıyordu. "Bolluk getiren ay." Durdu birkaç saniye. Daha sonra duvara yaslı bedenini dikleştirip bana doğru bir adım attı. "Seni çok yansıtıyor. İsminin anlamı ay olduğu için mi böyle yoksa?" Söylediklerinden hiçbir şey anlamadığım için yüzüne bakarken bir adım daha atarak tam karşıma geçti. Elleri önce yüzüme düşen saç tutamıma dokundu. Sonra elinin tekini yanağıma koyarak hafif tebessüm etti. "Söylesene Feraye, neden sen hayatımda yokken hiçbir işim rast gitmiyor?" Söylediği cümleler kalbimin atışını hızlandırırken derin bir nefes aldım. Ciğerlerime dolan koku, onun sigarayla karışık kokusu olurken gülümsedim. "Sorunun cevabını sana veremem çünkü sen yokken benim de işlerim rast gitmiyor." Söylediklerimle gülümsemiş ve alnını alnıma yaslamıştı. "Bir gün sonum olacaksın Feraye ve ben bundan çok mutlu olacağım." # Bu kurgu, Nilüfer'in Ta Uzak Yollardan şarkısından esinlenilmiş olup her şeyi tamamen şahsıma aittir. Herhangi ters bir durumda gerekenin yapılacağı konusunda şüpheniz olmasın. # Ayverdi isimli tek kurgudur* kapak tasarımı; @hayalliruzgarlar

Dikenli kızın sevgili adamına sevgilerle..

Tanımadığın kişileri 'baştan' çıkartmak adlı grup kurarsan ne olur, bakalım mı hep beraber? ~ "İlk gün mecazi anlamda baştan çıkartmıştın, şimdi ise bir bakışın yetiyor baştan çıkmama."

Tamamlandı. "Hepinize iyi akşamlar. Abla ve Batu abi öncelikle mutluluklar. Buraya çıkma sebebim, öncesinde güzeller güzelli birisine söz vermemden kaynaklanıyor." Sahneye çıkmış konuşan Efehan ile gözlerim anında onu bulmuştu. Gözlerimin içine bakarak konuşmaya devam etti. "O hatırlamıyordur ama benim aklımdan hiç çıkmadı." Kaşlarım çatılırken Efehan mikrofonu eline alarak daha önce orada olup olmadığını bilmediğim sandalyeye oturup mikrofonu sabitledi ve yerde duran gitarını aldı. "Küçükken bir sokakta ağlıyordu ve neden ağladığını sorduğumda bana abilerinin basketbol oynarken onu aralarına almadığından bahsetti. Bende ona ileride basketbolu öğrenip, beraber oynama sözü verdim. O ise buna sevinip, ona şarkı yazıp söylememi istedi." Gözlerimden mutluluktan yaşlar akarken konuşmaya devam etti. "Ben o gün eve gidince şarkıyı yazmaya başladım ama bir daha o kızı görme fırsatım olmadı. Onu bulmak için aradım ama o beni buldu. Tanıyamadım başta, o küçük kız gitmişti ve yerini çok güzel birisi almıştı sanki. Şimdi ise huzurunuzda ona verdiğim sözü tutmak istiyorum." Söyledikleriyle aklıma gelen anı ile gülümsedim. Efehan'ın o çocuk olduğunu bile hatırlamıyordum ama o hatırlamıştı. ~ *Wattpad'de yayımlanan Asist isimli ilk hikayedir.*

(Kısa hikaye, Tamamlandı) Efulim: Şimdi sana sarılan biri varken Efulim: Ben sensizliğe sarılıyorum

Tamamlandı. @bir.umut: 8 Mart Dünya Kadınlar Günün Kutlu Olsun. özgecan#1 (15.03.2021) yayımlama 09.03.2021 bitiş 21.03.2021