Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Onu sevmek, yer çekimi gibiydi. Kendimi bıraktığım anda olacak bir şey. Nefes almak gibiydi. Onu nasıl sevmeyebilirdim? Bu imkansızdı. Ve o an kendimi bıraktım. Bu hissin güzelliğine. Doğallığına. Kalbimi yakışına, bıraktım. Bir saniyeliğine beynimde yeşil gözleri belirdi. Ve narin ellerinin, benim büyük ellerime nasıl tam olarak sığdığı. Sanki bana özel yapılmış gibi. Narin kollarını bana sardığında hissettiğim o duygu sarsıntısı. Bana baktığında, kalbimin sarsılması. Sonra gelecekten gelen bu görüntüler kesildi. Ölü, donmuş bir kalp tekrar atabilir miydi? Sanırım benimki atmak üzereydi. İçimi dolduran hisleri anlatacak kelimeleri bulmak için çabaladım ama onları tanımlayacak kadar güçlü kelimeler yoktu. Uzunca bir süre boyunca bu yeni, aykırı hislerin içinde boğuldum. Tekrar yüzeye çıktığımda bir zamanlar olduğum adam değildim. O an, yeniden doğmuştum. Gerçekten söylenen her şey doğruymuş. Eski zamandan bir söz vardı. Bir kurtadam üç kez doğar: Dünyaya geldiği zaman, ilk dönüştüğü zaman ve son olarak da mühürlendiği zaman. Ve ben onundum. Ve onun için her şeyi yapacaktım. Ve o ne isterse o olacaktım. (Alacakaranlık serisinin kurtadamlarından esinlenilmiştir.) 04.07.20~ #1- kurtadam 16.07.20~ #1- fantastik 23.08.20~ #1- mühür 12.11.20~ #1- teenfiction

Annemin saç rengini değiştirir gibi sevgili değiştirmesinden mütevvellit, zilyonuncu kez elimde bavulumla babama postalanmıştım. Bundan önceki okullarımda yaşamış olduğum uyum sorunum ve kabarık disiplin cezalarım yüzümden hiçbir devlet okulu beni kabul etmeyince babam çareyi Ankara'nın uzak ucundaki benim gibi problemli öğrencilerin bol sıfırlı çekler karşılığında kabul edildiği K.Ö.K kolejine yazdırmakta bulmuştu. Ben kim miydim? Elitist kafayla, kibarlıkta nirvanayı zorlayan bir babadan olma, paronayak şizofren bir anneden doğma, çöldeki bahtsız bedevi... Yani bendeniz Ada. Şimdi okulun kapısının önünde bir elimde kitaplarım, diğer elimde tekerlekli bavulum ile yeni hayatıma bakıyordum. Maalesef bu okula giriş var ama çıkış yoktu...

" kırmızı ruj, bu kıyafet, bu sen misin Sena? " İstediğin gibi olacak bu gece her şey. Beğenmedin mi yoksa elbisemi? Sena hızla yürüdüğü sırada genç veliaht kızı kendine çevirdi. " kes şunu, kendini gel Sena Kız kolunu veliahttan kurtarırken gözünden bir damla yaş düştü. " kendimdeyim ben, istediğin buydu zaten. Borcumuzu benim ödememi istemiştin. borcunuzu bir gecede silebilirsin dememiş miydin?

Araba Sevdası her ne kadar yazarı Recâizâde Mahmut Ekrem tarafından "eğlenmek için" yazıldığı söylense de Tanzimat devrinde yetişen alafranga tiplerle alay etmek için yazılmıştır. İlk olarak 1895 yılında resimli olarak Servet-i Fünun dergisinde tefrika edilmiş ve bu tefrika Ressam Halil Paşa tarafından resimlendirilmiştir. Bu roman, Bihruz Bey'in Periveş Hanım'a olan aşkını anlatıyor görünse de aslında o dönemin toplumu ile ilgili önemli eleştiriler yapmakta ve özellikle gençleri etkileyen Batı etkisinin olumsuz sonuçlarını ele almaktadır. Bihruz Bey'in Periveş'e yazmaya çalıştığı mektuplar ve bu yüzden düştüğü komik durumlar aslında yazarın da dediği gibi "hazin bir hikâye"dir.

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

"Beni hemen evime götür!" dedim sert yapmaya çalıştığım sesimle. Kaşları çatık bir şekilde bana bakmaya devam ediyordu, Allahım çıldırıcam. "Hayır!" dedi benim sesimi bastıran bi sesle. Sinirle dişlerimi gıcırdattım, "Babamın kim olduğunu biliyor musun?" dedim meydan okur gibi. Tek kaşını kaldırdı ve çalışma masasından kalktı, üstüme doğru gelirken yutkundum. "Evet biliyorum... Onur Gürsoy" dediğinde gözlerindeki hayranlığı gördüm, ona saygı duyuyordu. "O zaman nasıl birisi olduğunu da biliyorsundur" dedim ve her ne kadar korksam da ellerimi göğsümün altında birleştirdim, yanıma gelmişti ve bana yüksekten bakıyordu. Bilin bakalım boyum kaç? Annemden daha uzunum ama... Hemde 1 santim. "Evet babanın katil, hatta mafyaların bile korktuğu bir katil olduğunu biliyorum" dedi ve ifadesiz yüzüyle bakışlarını gözlerime çevirdi, "Ona benzeyen 4 abim var! Seni bulduklarında ölümden beter edecekler" dediğimde sırıttı, "En çok annenden korkarım.. Beste Gürsoy, katil olan adamı bile dize getiren asi kadın" dedi alayla, sözleri sinirlerimi zıplattırken ne yapacağımı bilemez haldeydim, en sonunda koyu kahverengi gözlerine baktım, "Seni gebertecekler" dedim emin bir şekilde, Gülümsedi, soğuk gülümsemesi bile ona yakışıyordu, "Biliyorum ama-" dedi ve elleriyle yüzümü kavradı, "Onu her düşündüğümde kalbimi titreten kızdan vazgeçmeyeceğim!"

Gözlerim gözlerinden ayrılmıyordu. Neydi bana Yaptığı bu Eziyet ? Korkularımdan kaçamıyordum. Koşuyordum durmadan ama bir adım bile uzaklaşamıyordum. Yavaştı. Elini usulca bana doğru uzattı. Gözleri yorgun ve bitkindi ama duruşu hala dimdik ve sertti. Ellerim titriyordu gitmekle kalmak arasından kalmıştım. Ya ellerim elleriyle buluşacaktı ya da ben burda ölecektim. Ya beni alacaktı ya da öldürecekti. 'Elimi tut .' Ses tonu kesin ve netti. Ellerim titriyordu sırılsıklam olmuş ellerimi pantolonum sürttüm. Ayağım istemsiz bir adım geri attı. Derin bir soluk çektim içime. Gözleri hemen ayağıma döndü. Bundan cesaret alarak bir adım daha attım. Eli yavaşça aşağı indi gözleri tekrar gözlerimi buldu. Artık gitmem gerekiyordu 'benim sürem doldu .' Sesim güçsüz ve kısık çıkmıştı. Dokunsa ağlayacak gibiydim. Gözlerimi ondan ayırarak nefessiz kalana kadar koşmaya başladım. Ormanlık alanın içine girdiğimde daha da hızlı koştum. Arkama baktığımda aramızda pekde bir mesafe yoktu. İleride sokak lambası göründü gözüme arkama bakıp tekrar hızlandım. Ciğerlerim patlayana kadar koştum. Bomboş ıssız bir caddeye çıkınca durdum. Arkamdan sımsıkı sarılan kollar ve tenime değen yakıcı nefesi beni bitiriyordu. ' Benden gidemezsin güzelim, seni ölsem bırakmam.' Gözümden yaşlar artık yerinde durmazken çığlık attım. Atabildiğim kadar çığlık attım. Ama kimse sesimi duymadı. Hiçbir zaman korkumdan kaçamıyordum yakıcı nefesi sürekli ensemdeydi. 01.11.2018 🔐 Barın & Yaprak

Hiçbir şey bildiğim kadarı ile sınırlı değildi. Her şey yeni başlamıştı. ~ Bir çığlık attım, Duygularımı saçtım. Bir yere öfke düştü, bir yere kırgınlık. Herkes ağladı o gece. Yer ağladı, gök ağladı, denizler yükseldi. Acımı paylaştım fakat azalmadı, çoğaldı. Ben bir alev idim, yükseldim, yükseldim. Ve şimdi sönmekteyim. Lâl Sin.

******** Herkes ölen mafya babasının yerine geçicek olan mafyanın kim olması gerektiğini tartışırken biri kendinden emin oturuyordu. Masada dönen genel isim onunkiydi zaten. Kapının gürültüyle açılması üzerine herkes sustu ve gelen kişiye baktı. Güzel kız soğuk bakışlarla babasının koltuğuna oturdu. Ona gözleri iri iri olmuş bir şekilde bakan mafyalara soğukça " babamın yerine ben geçiyorum " dedi. Bunu beklemeyen mafyalardan bir kahkaha koparken içeri giren ve koltuğa onun oturacağını idda eden kız sinirlendi ve elini masaya geçirdi. Masadan çıkan ses bütün odada yankılanarak gür kahkahaları bastırdı. Masadakiler kıza döndüğünde kızın önünüdeki, elini vurudğu yerin boyluca çatladığını gördüler kız soğuk ama bir o kadar tehtidvari bir sesle; - Buna karşı çıkan. dedi. Masanın en sonundaki 30 larındaki adam elini kaldırdı ve; - Bu saçmalık. dedi. Sözleri biter bitmez kız belindeki silahı çıkardı ve elini kaldıran adama doğtultup tek kurşunda kafasından işini bitirdi. Ona şaşkınlıkla bakan mafyalar bu güzel ve iki dakika önceye kadar masum gelen kız şimdi gözlerinde hiç de öyle değildi... DÜZENLEMEYE ALINMIŞTIR!