"Ben Napacağım Yade? " "Yaptın!!! Birde Ne Yapacağım diyemi dövünürsün Oğul. Emme Unutma' Abisinin Gözden Çıkardığını El Oğlu Sakınmaz." Farklı Bir Kurguya Hazır Olun. Ne Burda Erkek Karakter Dağları Ben Yarattım Tavırında. Nede Kız ezilmiş Sessiz Biri. Bu Kitapta Sevgisi Uğruna Kocası Uğruna Savaşan Bir Kadın Göreceksiniz.

şiir ve söz

Küçücük Yaşta Attılar El Kapısına, Bağladılar urğanı boynuna. "Baba yalvarırım yapma bırak kolumu " babası sürükleyerek dar sokaklardan zorla götürüyordu onu. engel olamıyordu babasına. Dev bir kapının önün'de durdular . "Artık Yeni Evin Burası ,Bizi Unut ." genç kız gözleri yaşlı fısıltıyla"babaaa" şaşkınca kapılar açımış iki taraftan , genç kızı kolundan tuttuğu gibi avluya "Ver OĞLUMLA GELİNİMİ AĞAM ,AL KARINI " Fırlattı. Genç kız utançtan kafasını kaldıramıyordu. O ne yapmıştıki sadece 17 yaşındaydı.

Acısı derin olanlara yapmayın bunları... İçinde taşıdığı o umut kırıntılarından başka hiç bir şeyi olmayan bir insana yapmayın bunu...

"İnsanlar neden bu kadar huzursuz varlıklar?" "İnsan diye bir şey yok, eğer varsa huzur."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Müzik çevirileri Şarkı sözleri