Rozalin, içinden geleni yapmış, karşılık vermişti Mirza' ya ama, sırtı yatağa değdiği anda aklına gelen şey ile buz kesmiş, duraksamışdı. " SEN, KARIM OLMAYA LAYIK DEĞİLSİN! " Rozalin, zorda olsa Mirza'dan ayrılmış, elini göğsüne koyarak kendinden uzaklaştırmıştı. Nefesini düzene sokmaya çalışarak, Mirza'nın arzudan koyulaşan gözlerine bakıp cılız çıkan sesi ile; " İ-istemiyorum! " demişti. " Rozalin! " demişti boğuk çıkan sesi ile Mirza, durma noktasını çoktan geçmişti. " Ben, Buna Layık Değilim! Bunu Sen Söylemiştin! " *************** BERDEL İLE BAŞLAYAN AMA KADERLERİ DOĞUŞTAN BİRBİRİNE YAZILAN İKİ YARALI KALBİN GERÇEK HİKÂYESİ... ROZALİN BİR BERDEL HİKÂYESİ DEĞİLDİR. İKİ AİLENİN SIRLAR VE ÖDEDİĞİ BEDELLER IŞIĞINDA YAŞADIKLARIDIR... HİKÂYE ANA KURGU OLARAK BEŞİKTAŞ NOTERLİĞİ TARAFINDAN ADIMA TASTİKLENMİŞ OLUP, HİÇ BİR ŞEKİLDE KULLANILAMAZ... ÖN YARGILARINI BİR KENARA BIRAK VE O BÖYLE, BU BÖYLE DEMEDEN ÖNCE HİKÂYEYİ BÜTÜNÜYLE DEĞERLENDİR... ONA GÖRE KARARINI VER! YADA HİÇ BAŞLAMA... Başlama: 16.05.2018

• +18 fazla içerik vardır. • Nefeslerim erkekliğine düşerken herhangi bir harekette bulunmayıp, sadece dudaklarımı hafifçe değdirdim. Gri eşofmanından belirginleşen büyük organı, dudaklarımla daha fazla büyürken buna tanık ve aynı zamanda sebep olmak çok garipti. İnledi ve kafasını yatağa daha da gömdü. Dudağımı bir sıra halinde gezdirirken yanaklarım adeta alev almıştı. Dişimi hafifçe hassas erkekliğine sürtünce kısık bir küfür edip kafasını kaldırdı ve kolumdan tutup beni yatakta sırt üstü yatırdı. Nefes nefese hali beni baştan çıkarırken dudaklarını dudaklarıma bastırdı. × +Safir Gümüş +Anthony Roosevelt

Adamın kokusunu duyumsadığında gözleri kapandı. Kaç yıl beklemişti bu an için? 7 yıl kadar mı? -İsmin Bade değil mi sarışın? Sana sarhoşum." Kızın ismi Badeydi. Şaraptı. Tasavvufta "Aşk" tı. Savaş'ta ise ne olduğu tamamen bilinmezdi. Bade, şarap misali, Savaş'ın aşkıyla yıllanmış bir kızdı. *** -Küpe çiçeği gibi..." Savaş'ın defterine Bade için yazdığı ilk kelimeler bunlar olmuştu. Tutkuyla Harmanlanmış Bedenler'deki Savaş Devran karakterinin hikayesidir. Karakterler tam benimsemek için THB'yi okumanızı öneririm. Başlangıç tarihi: 12 Şubat 2017 Kapak: _Denizimsi_

Yakışıklı ama bir o kadar zalim ve hırlı olan futbolcumuzla masum öğretmenimizin tutku dolu aşkı...

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Hamileyim..." Dediğimde çok sevdiğim yeşil gözlerini bana dikti. Öfkeli bakmıyordu... Ama bana acıyormuş gibi bakıyordu. "Çocuk doğduktan sonra seni bir daha çevremde görmek istemiyorum." Dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım. *** Zeynep okuma yazma bilmeyen bir genç kızdı. Ailesi öldükten sonra amcası ona sahip çıkmıştı. Kuzeni için İstanbul'a gitmişti. Ve her şey o zaman başlamıştı. Bir çift yeşil göz onun hayatını değiştirmişti. Bir hata bütün geleceğini tehlikeye atabilir miydi? Zeynep için umut yoktu çünkü yeşil gözlüsü ona cahil diyordu. Onu sevmek bir yere dursun ondan nefret ediyordu aşk her şeyi affedebilir miydi? Bu kadar kırılmışken tekrar sevebilir miydi?

Birgün bana " Benim olmayan ufak kız kardeşimsin " demişti o gün ona ilk defa çok sinirlenmiştim ve kalbine vurup " Ama ben sana aşığım" demiştim 7 yaşında falandım galiba belki daha küçük oda bunu duyup gülmeye başlamıştı. O gülünce ben daha çok sinirlenmiştim sonuçta beni sevmesi gerekmez miydi ? dizlerinin üzerine çöküp " Kara kız o nasıl laf öyle ben senin abinim " demişti. Ne abisi diyememiştim benim zaten 3 tane abim var diyememiştim. Neşe Mahallesi ismiyle yazılmış ilk ve tek kitaptır. 25.03.2020 & Kapak tasarımı:@sehrialem #mahalle 7😻

HİKAYE SADECE DREAME'DE YAYIMLANIYOR. Aşk hiç bu kadar geç kalmamıştı. Barlas Karaman'ın kalbine aşk tam dört yıl geç kalmıştı. 19 yaşındaki, kendisine eş olarak gelen küçük kızın yeşil gözlerinden akmıştı ruhuna ve kalbine. O gece cennetin yeşil tonunu kabullenmeyen genç adam, acımasızca sahip olmuştu küçük bedene. Canını yaktığı kadının ileride kendini canını yakacağını hesaplamamıştı. Feriha ikinci kadın olarak gittiği evde çok zarar görecekti. İstenmediğini duyacak, hissedecekti. Normal yolla hamile kalmayan genç kadın, asla kadın olmanın ne olduğunu anlamamıştı. Sevgiye aç ruhunu, hayatını borçlu olduğu adamın torununu doğurmak için geldiği evde doyurmak istemişti. Bir anne şefkati, baba sevgisi nasıl olur öğrenmek istemişti. Kocası tarafından aşağılanacağından ve hor görüleceğinden habersiz... Yanlış seçim, vicdan sızısı, gururdu onların arasındaki duvarın adı. Aralarındaki engelleri aşıp birlikte olabilecekler miydi? Arzu Khayal.... Hakları hayallerimin en kırılgan yerinde saklıdır!!!! 17.06.2015 ~ 04.01.2016 (İlk kitap )

Vegas'ta olan Vegas'ta mı kalırdı? En azından onlar öyle düşünüyordu. Beş yıl önce yolları Vegas'ta kesişen Mehmet ve Ceren, ilk görüşte aşık olup, beraber geçen iki günün ardından kendilerini evlenmiş olarak bulmuşlardı. Araya giren insanlar ve imkansızlıklar yüzünden ayrılan genç aşıkların yolu beş yıl sonra başkaları ile evlenme hazırlığı yaparken yeniden kesişti; ONLAR HALA EVLİYDİLER! Mehmet bunu bir felaket olarak görürken Ceren hayatın onlara ikinci bir şans verdiğini düşünüyordu. Onların aşkı için geri dönüş yolu var mıydı? Ceren adamı hala birbirlerine aşık olduklarına ikna edebilecek miydi? *** Ceren çökmüştü fakat içinde hala umut vardı. Adama yaklaşıp kısık bir sesle "Biliyorum sen de unutmadın beni" dedi. Mehmet genç kızın umut dolu gözlerini hayretle baktı. Eskiden bu noktaya geleceklerine ihtimal bile vermezdi ama şimdi bir saçmalığın içine düşmüş gibi hissediyordu. Sıkkınlıkla "Evet seni unutmadım" dedi. Ceren umutla parlayan gözleriyle ona bakarken, o kendinden taviz vermeden sert bir şekilde konuşmasına devam etti. "Seni asla unutmam. Çünkü sen benim hayatımda yaptığım en büyük hatasın" **** Yayınlanma Tarihi: 20.11.2016

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★