Birinci bölümün adı '3' ve farklı bir bölüm isimlendirme sistemi var. Yayımlanma sırasına göre okuyunuz. -Seni seviyorum. -Geçecek... Başlarda önemsiz bir konu olarak gördüğü şey zamanla hayatının bir parçası olacak ve gerçeklik algısını altüst edecek.. Büyük bir belirsizliğin hikayesi.

14.11.2020 Paranormalde 1# Karanlıkta kaybolmaz insan. Çünkü her yer aynıdır insanın gözünde. Nereye adım atsan at hiç hareket etmemiş gibi hissedersin. Belki işlek bir otobandasındır, belki sessiz ve kimsesiz bir ormanda. Kalabalıkta kaybolur insan. Nasıl küçük bir çocuk kayboluyorsa annesinin elini bıraktığında, nasıl suya düşen başka bir damla kayboluyorsa.. işte böyle kaybolur insan düşüncelerin arasında. Karanlık, kalabalık bir düşünce denizinde peki? İşte sebebi bu, insanların delirmesinin. Çünkü ikisi birden olur onlar. Hem kayıptırlar hemde hiç olmadıkları kadar ortada. Bazen karanlık bir kalabalıkta küçükte olsa bir şey görürler. Onu yakalamalıyım deyip peşinden gitmek isterler. Ama olmaz. Diğer düşünceler izin vermez onlara. Sürekli başka bir düşünceye çarpıp tökezlerler. Peki ne yapmalı başarabilmek için? İşte, orası bilinmez... Kimisi peşinden koşmaya devam eder tökezlemesine rağmen cesurca. Kimisi yenilgiyi kabul eder, bırakır kendini o denize kaybolmayı seçer. Kimisi de başka bir yol dener. Belkide karanlığını aydınlatmak. O şekilde belki bir düzene koyabileceğini düşünür her şeyi. Bunların hangisi mi doğru? İşte en büyük hatayı burda yaparsınız çoğu zaman. Doğru cevabı sorarak. Doğru cevap diye bir şey yoktur. Yalnız herkesin kendi doğrusu vardır. İşte sorman gereken soru bu; benim doğrum ne? Belki bu saydığım cevaplardan her hangibiridir. Belkide bambaşka bir şeydir. Yapman gereken şey... Onu aramak. Peki Yaman? O neyi seçmişti? O nasıl kurtarmıştı kendini o karanlıktan? O, karanlıktan kurtulmaya çalışmamıştı... Bizzat karanlık olmaya seçmişti.

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

Bir yandan babasına derinden bağlı olan ve onu gizemli bir cinayetle kaybeden genç bir kız, öbür yanda babasına olan nefreti günden güne artan, kendini mesleğine adamış genç bir avukat. İkisini buluşturan en önemli noktaları; babaları. Zamanın ve olayların ne getireceğinden habersiz çaresiz çırpınışlar, onların kaderlerini birleştirdi. Onlar buna "tesadüf" demediler. "Nasip" dediler.

Birine ulaşamayacağını bildiğin halde sevdin mi? Ben sevdim.. İlk bölümler hızlıca düzenleniyor*

بِسْــــــــــــــــــــــمِ ﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم "Bana bir şans verir misin?" :"Ne için?" "Hayat arkadaşın olmam için..." bircocukgulusu