"Yani sen... Onca zaman bana gizliden gizliye aşık mıydın?" Diye sordu aşık olduğum sesiyle. "Evet hyung. Ben onca zaman sana gizliden gizliye aşıktım" diye cevap verdim ona. "Neden söylemedin peki?" Hafif bir tebessüm ettim. "Korktum hyung... Seni kaybetmekten çok korktum. Benden uzaklaşmandan çok korktum. Buna dayanamazdım" dedim ve yüzümdeki tebessüm soldu. Tebessümümün yerini dolan gözlerim aldı. "Korkma küçüğüm. Ben her zaman senin yanında olacağım. Hyungun seni asla bırakmayacak" Dedi ve ensemden tutup yumuşak dudaklarını yavaşça benimkilere bastırdı. Öldüm sandım. Kalbim çok hızlı atıyordu. Ayrılınca sordum. "Hyung, ölüyor muyum?" "Ölmüyorsun küçüğüm. Daha yaşayacağımız çok şey var" •••••••••••••••••••••••••• Başlanma Tarihi: 06.01.2018

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Koşucu olarak sevdiklerini korumak kolay değil. Sevdiklerine kendi ellerinle zarar verdiğini görmek kolay değil. Sevdiklerinin ölümünüm kendi elinden olduğunu kabullenmek kolay değil. Yaşam kolay değil.

Düşüncelerimi dağıtan sol kulağımın birkaç santim uzağından çeneme doğru giden bir acı hissetmem oldu. Ve boynuma doğru süzülen sıcak sıvı... Kesmişti. Yapmıştı bunu. Gözyaşlarım akıyordu benden bağımsız. Ben hem tir tir titreyip, hem ağlarken, Alp kahkaha atıyordu. Bilincim kapanıyordu yavaş yavaş. Kapı bir anda açıldı ve yere yığıldım. Son gördüğüm şey Alp'e yumruk atıp yere düşüren ve daha sonra beni kucağına alıp "Geçecek Eslem. Geçecek. İyileşeceksin bücürük. Tekrar iyi olacaksın" sözleriyle koşarak beni taşıyan kişiydi. Sonra bilincim kapandı. ••••••••••••••••••• Devamı ve daha fazlası kitapta. Okumanızı tavsiye ederim. İlk bölüm biraz saçma olabilir. Fazla takmayın ilk bölümü. Ama emin olun ki diğer bölümler güzel.