Caner ÖZTÜRK... Öztürk ailesinin en küçük oğlu. Üç abisinin de evli olması sonucu tüm oklar kendisine yöneltilmiştir. Özellikle en küçük abisi Alper'in ailesinden habersiz, gizli bir evlilik yapması üzerine annesi Caner 'de tüm ipler onun elinde, kontrol kendisinde olsun istiyor ve işler bu noktada sarpa sarıyor. Melek Hanım büyük oğullarında yaptığı gibi gelinlerini kendisi seçmek, oğluna yaraşır bir kız bulmak istiyor. Bu konuda da oldukça ısrarcı... Yalnız atladığı bir nokta var ki, küçücük, minnacık bir şey: CANER EVLENMEK İSTEMİYOR! Annesinin baskısından ise oldukça sıkılmış durumda. İkisinin girdiği amansız mücadeleyi kim kazanacak? Eğlenceli bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? "Evlilik bence bir çeşit kumar gibi. Hayatının en büyük kumarı diyebilirsin. Tüm paranı, varını yoğunu yatırıyorsun ve oyunun sonunda iki seçenek var. Kazanmak ya da kaybetmek... Herkes kazanmayı ister ama o oyunu asıl heyecanlı yapan kaybetme payının da olması değil midir?" #1 romantikkomedi=10.04.2021

Tüm ön yargıları bir kenara bırakın ve bu dünyanın içine girmek için harekete geçin . Aynı gözüken ama farklılıkların olduğu bir dünya burası. "Beklemek,hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız." Bu hikâye kayboluşun ve savruluşun olduğu ,sonun aslında başlangıç olduğu bir hikâye. Onlar ne kadar bitti derse desin son söz daima kaderin . ***** Dilsiz bir kızın sağır bir kalbi ve bir adamın sakat ve hissiz kalbi bir araya gelirse ne olur hangi acıları onları birleştirir kader mi?Kader bu iki insanı gördükten sonra elini ayağını çekmiş üzerlerinden . O zaman akıl mı ? Aklın kalbe hükmü geçer mi peki ?Bilinmezlik Maral ve Baran ağa 'nın sessiz hikayesi bu hadi başlayalım okumaya. Kapak tasarımı @beyzasrl 'ye aittir. ¶¶¶¶¶¶¶¶ Bu hikaye şahsıma aittir izinsiz herhangi bir çalınma , kesit alma ve başka bir yerde yayınlama durumunda gerekilen yapılacaktır. . Başlama tarihi : 01.05.2015

Tamamlandı. Kendimi bildim bileli bir sorun olduğunun farkındaydım. Gittiğim kreşteki diğer çocuklar gibi değildim, onlar gibi sıkıldığımda çığlık atamazdım. Ağladığımda veya güldüğümde sesim çıkmazdı. Daha önce kendi sesimi bile hiç duymamıştım, ses tonumu bilmiyordum. Şimdi ise, garip olan bir şeyler vardı. Hala konuşamıyordum, değişen şey bu değildi. Değişen şey, bir yabancının varlığıydı. Yıllarca benim bile duyamadığım sesimi, o duyabiliyordu. Fısıltılarımı ve çığlıklarımı duyabiliyordu. --- En çok merak ettiğim, elimi avucundan çekmeme izin vermediğinde neden kalbimin hızlandığıydı. Uzay boşluğu gibi sessiz ve hissiz olduğunu düşündüğüm kalbime bir şeyler sızmış olduğu düşüncesine karşılık yutkundum. Oysa içimden çığlık atmak geliyordu. --- Başlangıç Tarihi: 30 Temmuz 2018 Bitiş Tarihi: 29 Kasım 2018

"Buyurun kime bakmıştınız?" Bana yöneltilen soruyla sol tarafıma dönüp, her haliyle şirket çalışanı gibi görünen kıza baktım. "Toplantı ne zaman biter acaba? Eşim içeride de. Onu bekliyorum." "Bilmiyorum... Eşiniz kim?" "Sana ne can- yani şey. Yiğit. Yiğit Güneysu." "Ha. Şu şey..."dedi devamını getirmeden. Yiğit deyince gözleri parlamıştı. Sahte bir gülüş bahşedip konuştum: "Evet şey... Eşim."dedim kelimelerin üzerine basarak. Kaşlarını kaldırdı yalancı bir şaşkınlıkla. Daha sonra başını sallayıp yanımdan uzaklaştı. Kollarımı birleştirip bana en yakın duvara yaslandım. "Şeymiş!"diye söylendim. "Sana bakmaz, o benim." ... "Gene ne oldu?"dedi Yiğit bana yetişip. İlerideki az önce konuştuğum kızı işaret ettim. "Tanıyor musun?" "Ha o mu? İyi kızdır o? Niye sordun?" İyi kız diyor ya. Çıldıracağım. Kıskançlıksa da kıskançlık. Böyle kocayı kim kıskanmaz. "İyi o zaman. Siz iyi iyi geçinin." Asansörün bu kattan geçtiğini görünce yetişip düğmeye bastım. Arkamdan geleceğini bilmesem asla onları aynı ortamda bırakmazdım. "3. katta işim var."dedi. "Bana ne?"dedim. Asansör hareket etmeye başlayınca bana bakmasın diye aynaya döndüm ama yanlış bir karar aldım. O da aynaya dönüp bana baktı. Benim aksime gülüyordu. "Gülme!"dedim. "Neden?" "Komik bir şey yok çünkü." Çenesini sağ omzuma koyup arkamdan kollarını bana sardı. Aynadan hala bana bakmaya devam ederken konuştu: "İzmir'e geleli birkaç gün olmuş. Sence ben o kızı böyle söyleyecek kadar tanıyor olabilir miyim?"dedi ciddi bir ses tonuyla. "Ne? Nasıl? Ama o..." E kız bana tanıdığından bahsetmemiştiki. "Neden böyle söyledin o zaman?" dedim dememem gerektiği halde. Başını omzuma yatırıp genişletti. Tahmin etmeliydim. Ve o an utançtan kıpkırmızı olacağım kelimeleri sarf etti. "Beni kıskanınca çok güzel oluyorsun çünkü."

"Her Dem olmuş yürekler, Birbirine söz vermiş gönüller, Kulak duymasa da Duymaz mı kalpler" Kendinden emin bir şekilde attığı adımın hesabını soruyordu. Kendine! Bunu kendime yapabilir miyim? Peki ya ona? Hiç sesini duymadan kavuşmayı beklediğim yarimi görmezden gelip yüzünü bile görmediğim başka bir insanla sırf Allah rızası için evlenebilir miyim? "Karşımda gördüğüm kişiye hayran bir şekilde bakarken istemsiz olarak başım önüme eğildi. İçimden sonsuz kere şükür ettikten sonra kafamı kaldırdım. Tebessüm ederek bana bakmayan gözler beni kendine aşık etmeyi çoktan başarmıştı..." Ubeydullah'ın hikayesi... 25.04.18 Kapak için, @bikudusgecesi'ne cok teşekkür ederim. Sprituel içinde; #91. ^21.03.18 #86. ^22.03.18 #68. ^25.03.18

#Spirütüelde 13 "Neden ağlıyorsun, seninde mi çocuğun ölecek?" Dedi gözlerini kırpıştırarak küçük Dilruba. Ne de kolay söylemişti yan tarafında uzanan kadına. Kadın, ölmenin anlamından bir haber olan küçüğe çevirdi yaşlı bakışlarını.. Ve devam etti o küçük.. "Annemde ağlıyordu Dilrubam ölcekmi diyordu babama ama babam birşey söylemedi. Biliyorum bende ölücem yoksa babam hayır derdi." dedi tüm tatlığı ile.. O an derin bir nefes alıp yattığı yataktan doğruldu kadın ve tüm samimiğiyle sarmaladı küçük Dilrubayı... Kim bilebilirdi ki, bu sarılmanın yürekleri birbirine bağlayacağını...

''Umutsuzluğun uçurumuna siyah güller serilmiş bir aşk hikayesi.'' ••• Yayımlanma tarihi: 08.06.2019 Genç Kız Edebiyatı #4 29.12.2020 Klasikler #1 24.05.2020 Spiritüel #1 02.08.2020 Aksiyon #10 09.09.2020 Rastgele #1 25.12.2020

Eylül kör ve hafızasını kaybetmiş bir şekilde bir odada uyanır. Bir adam kendisinden intikam almak istiyordur fakat o ne yaptığını hatırlamıyordur. ** "Seni gözlerimle değil küçücük yüreğimdeki büyük fırtınalarla sevdim "

Doğduğu günden beri yanında kimseyi bulamayan,tek başına hayata atılan ,kimsesizim diye isyan etmeyen gulmeyi dahi unutan bir kız,sert ve okadar yumuşak bir yapiya sahip ,duygulara muhtaç bir SESSIZ kiz. Onu bu durumdan kurtaracak onu hayata bağlayacak bir AŞIK adam cikicakmi mi? Bu kitap kimsesiz sessiz bir kızın hayati. SESSIZLIK ICINDE SES. 17 ocak 2017

[tamamlandı] "Ne yapmamı istiyorsun Domenic, sana abi dememi falan mı? Cidden bunu mu istiyorsun benden?!" "Evet... Doğru olan bu." "Senin düşüncen bu!" Sinirle ellerimi saçlarımın arasında gezdirip arkamı döndüm. Kollarımı mutfak tezgahına yaslayıp sakinleşmek adına birkaç saniye öylece bekledim. Lanet olsun, ağlamak istemiyordum! En azından şu an değil. Biraz olsun sakinleştiğimden emin olduktan sonra yüzüne bakma gereği bile duymadan "Gecenin bu saatinde, neredeyse kardeşin yaşındaki bir çocuğun evinde ne işin var o zaman senin?" diye sordum yine sinirlenmeye başlarken. ➰ "Demek abi?" diye sormuştu yüzündeki alaylı ifadeyle. Omzumu silkip "Beğenemedin mi?" dedim üzerine giderek. Birkaç ay önce ona abi dememi, onu bir büyüğüm olarak görmemi isteyen ta kendisiydi. "Ben şu saatten sonra senin her şeyin olabilirim, ama abin olamam Nina."