Benim adım Violetta.17 yaşındayım.Sonunda memleketim Buenos Aires'e dönüyorum.Uzunca bir süre Avrupa'da yaşadım.Avrupa demenin sebebi ise neredeyse tüm Avrupa'yı dolaşmış olmamdır. Paris,Londra,Lyon,Roma,Venedik,İstanbul,Sofia,Vietnam,Lizbon,Moskova,Milano,Barcelona ve Madrid.Madrid herhalde aralarında en çok sevdiğim ve yaşadığımdır.Babamın işi yüzünden hep seyahat etmişimdir.Dolayısıyla okula gitmek yerine özel öğretmenim var.Sinir mi siniridir kendisi.Adı Carmen. Babam ise ünlü bir mimardır.Adı German Castillo.Annem ise...Annemi pek hatırlamıyorum.Sadece çok güzel bir sesi olduğunu ve bana harika şarkı söylediğini biliyorum.Annemi kaybettiğimde daha 5 yaşındayım. O günden beri Buenos Aires'e dönmedim. Kim bilir belki ilk aşkımı,ilk dostlarımı ve ilk düşmanımı burada bulurum. Belki de buradan hiç gitmek zorunda kalmam veya hiç dönmemek üzere tekrar gideriz. Belki de kendimi bulurum,herşeyin aslını öğrenirim,çok kızarım ama bu benim hayatım.Herşeyi değiştirecek olan benim seçimlerim.

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU'dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

Çorbayı ısıtıp bir kaseye koydum ve yanına iki dilim ekmekle su doldurup tepsiye koydum. Salona giderken acaba suya tükürsem mi diye de düşünüyordum bir yandan. Maksat hinlik olsun! Ama bunu da yapmadım. Tepsiyi Tahin'in kucağına bıraktım ve geri çekildim. "Kiz!" diye cırlayan yürüyen bastona baktım. Ne var dercesine başımı salladığımda "İçirsene uşağima çorbayi ula!" dedi. "Valla ben sadece ayağını kırdım." dedim ellerimi kaldırıp. İşinize gelirse valla. "Elleri sağlam gördüğüme göre. Zıkkımlansın aman yesin, içsin yani." Havalı havalı kollarımı göğsümde toplamıştım ki, babaanne bastonu bacağıma geçirince kendimi Tahin'e çorba içirirken buldum. İçimden homurdana homurdana kaşığı elime aldım. Tahin iti sırıtıyordu. Dua etsin yalnız değildik! "Çorbaya bir şey atmadın değil mi?" diye sordu gıcık gıcık sırıtırken. "Domestos attım," dedim kaşıktaki çorbayı ağzına uzatırken. Gülümsedim ve ekledim: "Şerefsizliğini söker." Şaşırdı ve güldü. Gerizekalıydı bu, valla bak. Hakaret ediyorum iltifat etmişim gibi sırıtıyordu. Uzattığım kaşıktaki çorbayı gözüme baka baka içtiğinde dudaklarında kalan çorba kalıntılarını diliyle yaladı. Bu döngü Tahin'in çorba kasesinin dibini görene kadar devam etti. Maşallah, iyi ki tencereyle getirmemişim. Bu tencereyi de yerdi valla. İlaçlarını da içtikten sonra, "Tuvalete gitmem lazım." dedi. "İyi git." dedim mal mal yüzüne bakarken. Ne yapmamı bekliyordu? Ben mi yaptırayım çişini? "Yardım etsene ula!" diyen yürüyen bastonla sabır çekip Tahin'e koltuk altı değneklerini uzattım homurdana homurdana. "Tabii yardım etmem lazım! Donunu ben indireceğim çünkü!" "Tuvalete gitmeme yardımcı olsan yeter, gerisini ben hallederim." dedi Tahin iti sırıtırken. Gözlerimi sahte bir minnetle kırpıştırdım. "Allah razı olsun ya!" ©Tüm hakları Gül'ün bayat esprileri, Tahir

.... 5 yıl önce... "Kızım,senin bu saatte buralarda ne işin var?!Ya ben olmasaydım?!Kim kurtaracaktı seni?" Genç kız kaşlarını çatarak kaşı patlamış genç adama baktı."Ben kendimi koruya bilirim!Boş yere kavga ettin,Abi.Bak dudağın da patladı." Genç adam başını yukarıya kaldırarak sabır çekti.Hala kendimi koruyabilirim diyordu genç kız.Ya koruyamasaydı!Ya kendisi burada olmasaydı?Ne olacaktı?!5 adamla başa çıkabilir miydi,gerçekten? Genç kız koluna bağladığı mor fuları açıp eline aldı.Genç adama yaklaşarak fuları dikkatle kaşına bastırdı. Genç adam kaskatı kesilmişti.Neydi bu böyle?Kalbinin bu kadar hızlı atması normal miydi? Başını yavaşça eğip genç kıza baktı.Genç kız ise oralı olmayıp dikkatle yarasını temizliyordu. Genç kız başını yukarıya kaldırmasıyla genç adamla göz göze geldi.Genç adamın bakışları değişmişti.Öyle derin bakıyordu ki bir an genç kız o gözlerde boğulacağını sandı.Genç adamın adem elmasının hareketi ile yutkunduğunu anlamıştı,genç kız. Gözlerini kaçırdı genç kız.Halbuki genç adam onun gözlerini kaçırmasını istemiyordu."Demir Abi,fuları yarana bastır.Kanı dursun.Ben de eve gidiyorum." Genç adamın bir şey demesine izin vermeyip koşarak evine yöneldi genç kız,arkasında fuları yarasına bastırarak onu hayran hayran izleyen genç adamdan habersiz... ...

Mahalle klasiği. Kardeş gibi büyümüş olsakta kaderin bir araya getirdiği kişilerdik biz... 24.09.20 ~Payidar #1 21.12.20 ~Sonsuz #1 22.12.20 ~Mahalle#1 17.01.21 ~Kardeş#1

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

"İtalya'dan, İstanbul'a uzanan bir hikaye... Bir mafyanın karanlık dünyasında kaybolan küçük bir kız..." (Tüm hakları saklıdır. İçerik ve kurgu tamamen şahsıma aittir. Kopyalanması durumunda resmî işlem başlatılacaktır.) Yetişkin içerikli sahneler mevcuttur.

Küçüklükten başlayan tatlı çocukluk aşkı... Kaderin onları yeniden birleştirmesi bir mucize olmalıydı. Yıllar sonra,kader onları tekrar birleştirmişti...demek doğru olur muydu? Hayır hayır,onların yeniden birleşmesi bir kader değildi...bunun sebebi ise hikayede gizliydi. Küçük yaşta ailesini kaybeden Savaş'ın acı geçmişi,kardeşi Kıvanç ile zorluklar arasından ayakta durabilmesi,yıllar sonra o tatlı küçüklük aşkının peşine düşüp- Ups,ağzımdan kaçırdım sanırım. Elis,hiçbir şeyin farkında değildi.Kader sanıyordu işte,kader değildi. Sen zaten hep onun ufaklığıydın küçük kız... ⚠️MAFYA kitabındaki karakterlerin çocuklarının hikayesidir. 💜Kitap kapağı yapımı: fantastiktutkunu💜 ❗️Küfür içerir❗️ Başlama tarihi: 12/07/2018

Şimdi hiç bilmediğim bir şehrin, hiç bilmediğim bir sokağındayım... Yanlız mıyım? Tabiki de "Hayır"... Sensizliğim ve tıklım tıklım yalnızlığım benimle... Sen peki? Sende bensiz misin ? Yoksa aklından bile geçmeyen bir geçmişin miyim senin için ? Senin bir kere yolun benden geçerken, benim bütün yollarım sana çıkıyordu.... Nerede olduğum pek önemli değil ... Aklımda senin olduğun bir yerde, sensizlikleyim.... ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ Hikayemin kullanım, paylaşım ve çoğaltma hakkı yanlızca bana aittir. Bu durum noter tarafından da onaylı olup, benim bilgim dışında çoğaltılması, yayınlanması ve yazarı belirtilmeden alıntı yapılması yasaktır. Bu kuralların ihlal edilmesi durumunda, ihlal eden kişi yada kişiler hakkında kanuni yollardan işlemlerin başlatılacağı duyurulur. İlk yayın tarihi: 02.04.2015