Ήταν αθώα . Κι εκείνος την εκπαίδευσε. Σε όλα.

Ήταν τόσο δύσκολο να το δεχτώ. Τόσο γαμημένα δύσκολο να πιστέψω πως πιάστηκα κορόιδο. Τόσο δύσκολο να τους αφήσω να εισβάλουν στη ζωή μου ξανά...Και φυσικά ακόμα πιο δύσκολο να αφήσω εκείνον να προχωρήσει. Με έσωσαν...Η μήπως με μεταμόρφωσαν στο απόλυτο σκοτος; "Καταλινα είσαι έτοιμη;" ρωτάει ο Κάσιεν και γυρίζοντας τον βλέπω να μου χαμογελάει. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι, έχει τα μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω και στο χέρι...Στο χέρι έχει την αγαπημένη μου λεπίδα... "Πάντα ειμαι ετοιμη" λεω και πιανοντας αυτο το τόσο καθάριο μέταλλο , αυτή την αγνότητα του ατσαλιού, το βάζω στην εσωτερική θήκη του κατακοκκινου φορεματος μου... Ήρθε η ώρα να του δώσω το γαμήλιο δώρο μου... Don't copy ©2018/19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Μόνη, χαμένη μέσα στους κρυους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς να γνωρίζει ούτε το όνομα της ... Ξύπνησε σε ένα σοκάκι, φορούσε μόνο ένα κατακόκκινο φόρεμα και δίπλα της υπήρχε πεταμένη μια φωτογραφία ενός άγνωστου άντρα . Μια τσάντα λίγα μέτρα μακριά έκρυβε μέσα της ένα χαρτάκι με μια διεύθυνση. Το προαίσθημα της , της έλεγε να μείνει μακριά από την αστυνομία. Ράιαν Λιαμ Λουκ Κασιεν Λαντον Ντερεκ Γκαμπριέλ Κρίστιαν 8 άντρες φαιμενικα φυσιολογικοί θα εισβάλουν στη ζωή της από το πουθενά . Ψέματα, λάθη, έρωτας, δοκιμασίες , αλήθειες που πληγώνουν και μια γυναίκα που παλεύει να βρει την ταυτότητα της ανάμεσα τους ... Κάποιος θα φέρει το μίσος .. Καποιος τον έρωτα... Κάποιος την προδοσία, τον πόθο και τον το θάνατο... Ποιοι είναι; Τι έχουν να της προσφέρουν και τι έχει εκείνη γι αυτούς; Ποιος έβαλε το χαρτάκι στη τσάντα; Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Η οφθαλμαπάτη είναι αρκετά δυνατή για να σε κρατήσει στο ψεύτικο κόσμο της .... Η μήπως όχι; Ένα ψυχολογικό θρίλερ αρχιζει... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Η μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο η "Αγάπη" ; "Μαλάκα νομίζω πως αυτό το θηλυκό δεν μοιάζει με τα άλλα τελικά..." "Σε βάρεσε η καψούρα;" "Δεν ξέρω... Πάντως πρέπει πάση θυσία να μείνω μακριά της..." "Έχεις πιει κανένα βαρύ ρε;;; Τώρα δεν έλεγες ότι δεν μοιάζει με τις άλλες;" "Γι αυτό ακριβώς πρέπει να μείνω μακριά...." Τι θα συμβεί άραγε όταν η μοίρα ενώσει τελικά το παρελθόν με το μέλλον ; Πόσο σκοτεινό μπορεί να κάνει το παρόν και πόση δύναμη θα χρειαστεί για να επιβιώσουν; Όταν τα ψέματα θα τελειώσουν , ο καθένας θα βρεθεί να δίνει τη δική του μάχη... Τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς! Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Ο έρωτας πέρα απο την λογική

Εκείνος νόμιζε οτι τα είχε ζήσει όλα. Μέχρι που την γνώρισε.

"Λοιπόν..με θέλει σήμερα η γυναίκα της καταστροφής; "

"Πες το ξανά"

Ανηθικότητα...Βιασμοί... Ανθρώπινα κτηνοι και σπαρακτικες κραυγές. Αυτά που είδαν τα μάτια μου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ... Τώρα καταλαβαίνω πόσα πέρασε η μάνα μου. Τώρα καταλαβαίνω τι εστί να σε μετατρέπουν σε ένα κομμάτι κρέας. Θα παλέψω. Θα την βρω... Κι όταν τη βρω , θα εύχονται να μην είχαν γεννηθεί όλοι τους ! "Άνοιξε τα ποδαράκια σου μωρό μου...." μου λέει και υπακούω...Εμπρός ρε πουστη. Πάρε αυτό που θέλεις. Δοκίμασε με και έπειτα πάνε με κοντά της. Θα σας σκοτώσω όλους...Όλους...έναν προς έναν ... "Εεεετσι....Έτσι μωρό μου σφιξε με ..." "Σ'αρέσει;" "Πολύ..." Εμένα να δεις παλιογαμημενε....εμένα... Αν δεν έχετε διαβάσει το Scar ξεκινήστε εκείνο πρώτα. Ζέτα Ορφανού ©2019 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

"Θέλεις να σου μάθω τι πραγματικά εστί έρωτας;" τη ρώτησε κι εκείνη παρέμεινε στατική να κοιτάζει βαθειά μέσα στα μάτια του . Είναι τρελός ; αναρωτήθηκε μετακινώντας το κορμί της λίγους πόντους μακριά. "Καλημέρα !" η φωνή της μητέρας της έφτασε στα αφτιά της και εκείνος γύρισε αμέριμνα προς τη καφετιέρα. Ο Κάσιεν δεν άργησε να μπει κι εκείνος στη κουζίνα και κοιτάζοντας τους να κάθονται στο τραπέζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα ένιωσε να πνίγεται "Όλα καλά Σκαρ;" τη ρώτησε ο Ίαν με ένα πονηρό μειδίαμα στο πρόσωπο του. Εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πρώτα στη μάνα της, μετά στο γιο του, και αφήνοντας τον τελευταίο άρπαξε τη τσάντα της και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι ... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα