~Kitapların bağlantıları YOKTUR. İkinciyi okumak için birinciyi okumak GEREKMEMEKTEDİR~ Yıllar önce, küçük ve tombul bir kız çocuğu iken düşmüştü genç kadının kalbine aşk. Yıllar sonra kader; oldukça güzel, genç bir yüzbaşı olduğunda tekrar karşılaştırdı onları. Ve kadın hiç usanmadan, bıkmadan yeniden tutuldu o kahve gözlere.

Aşiyan 3 Serilik bir kitaptır ve tüm seri tamamlanmıştır. ... "Sen benim evimsin Gülfem, şu tenin.." derken elini boynumda dolandırdı. "Sadece benim. Başkasının el sürmesine izin vermem. Sen buraya girdiğinden beri.." dedi elimi kalbinin üzerine koyarak. Avuçlarımın altında güçlü şekilde atan kalbini oldukça net hissettim. Sıcacık elini buz gibi elimin üstüne biraz daha bastırdı. "Başkasına böyle attıysa namerdim." Dedi erkeksi gür sesiyle. "Buralar hep senin." Dedi tekrar kalbinin üzerine bastırarak elimi. "Sen benim!" ..... Siddet, Küfür ve yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. Rahatsız olanların başlamaması önemle rica olunur :)

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

▪︎TAMAMLANDI▪︎ Mutluluk neydi? Yani gerçek mutluluk? Baba sevgisi, aile sıcaklığı? Peki size bir soru. Size hiç kendi hayatınız için söz hakkı verildi mi? İşte bana verilmedi. Benim kaderimi onlar çizdi ve beni bir avuç sevgiyle uğurladılar yaşadığım evde baba sevgisi olmadan, saygı olmadan büyüdüm. Her gün gözlerimin önünde annemin dayak yediğine şahid oldum. Peki benim hayatımı paylaşıcağım adam bu kadar cani mi? Peki ben annem gibi buna boyun eğicek miyim yoksa dik durmayı başarabilecek miyim? Kitap kapağı için @s_mila1 adlı kullanıcıya teşekkür ederim.

~Aşk Bir İnançtır. Tanrısı Kadın Olan. Nefret İse Bir Günahtır, Bir Adamı Kadına Taptırıcak Kadar... .............. Bu kadar mı Zevk alıyorlardı şu İğrenç seyden! Tüm evi inleticek Kadar ! Seslerin geldiği kapıyı bulup yumruklamaya başladım. Evet tıklamanın zaman kaybı olucağını bilcek kadar zekiyim! Kısa bir süre sonra sesler kesildi ve Kapı Açıldı. Son derece sinirli ve gözlerinden çıkan lavları üzerime hic acımadan püskürten bir Aras yarı çıplak odadan çıktı. Ah.. Vücuduna sakın bakma Doga! Sakın! "Bana işimi bölmen için geçerli bir sebep ver ki seni gebertmiyim." "Şu lanet kadınların sesleri yüzünden ben iki gecedir uyuyamıyorum!" Bu son derece gecerli bir sebepti degil mi? İçerdeki kadın Yarı Çıplak Dışarıya çıktı. Sinirliydi! "Aras baskaları da mı var! Seni lanet olası Pislik!" Kadın hızla içeriye girdi ve kısa bir süre sonra çıktı ve koşarak merdivenlere yöneldi. Aras kısa bir süre yerle Bakıştıktan sonra birden sag elini boğazıma Geçirip Sıkmaya başladı. Her şey o zamanki gibiydi.. Aynı Sinir, Aynı Öldürme hissi ve aynı hızda atan Damar.. "Seni Öldürmeyeceğim.. En azından boğarak degil. Altımda kıvranarak gebersen de! İnan umrumda bile olmaz." NEFRET BÜYÜK BİR AŞKI GETİREBİLİR MİYDİ? YA DA AŞK.. BÜYÜK BİR NEFRETİ KIRIP GEÇEBİLİR MİYDİ? BU NEFRET BİR AŞKA İHANET EDEBİLİR MİYDİ?

Kitabın tamamı DREAME UYGULAMASINDADIR. İndirip ücretsiz okuyabilirsiniz. Tesadüflerle başlayan bir aşk saygılı bir eş ama bu eş öyle sıradan bir eş değil bu eş Efe Ataman; ATAMAN AŞİRETİNİN ağası herkesin uğruna kul köle olduğu adam ama o, o nerde mi o Amerika' da, o Almanya' da hiçbirşeyi umursamıyor sandığımız Efe Ataman'ın aşiretine bağlığını sonradan fark eden bir kız sevdiği adamla evlendiğini sanan ama aslında koskoca bir aşiret ağasıyla evlenen MİRA ATAMAN; Mira küçük bir ilçede büyüyen hayallerinin peşinden dil bilmeden hayalleri için Amerika'ya kadar giden bir kız akıllı mantıklı bir kız ama peki aşkta mantık olur mu? Tabi ki olmaz üç gündür tanıdığı bir adamla evlenirse bu masum kız ne olur sizce. Kapak tasarımı: stardust6918' e aittir

Eski adı:Artık Benimsin Hikaye adı değişti. Mafya hikayesidir. Şiddet ve cinsellik içerir. KESİT (bölüm 2) Korkuyla kapıyı tekrar açmaya çalıştım açılmayacağını bile bile. Bütün vücudum bana yapacaklarını hissedercesine titriyordu. Tam arkama geldi ve durdu. Elini kapının kolundaki elime götürüp ordan çekti ve beni kendine çevirdi. Buz gibiydi, dün geceki gibi duygusuz ve buz gibi! -"Anlatmak istediğim bir şey var mı küçük kız?" Diye sordu tehdit dolu bir sesle. Ardından iri eliyle gözyaşımı sildi. Çaresizce titrerken belime dayadığı silahı hissettim. "Şu anda istediğin kadar susabilirsin. Fakat birazdan bu odadan çıkıp gittiğimizde seninle gerçekten konuşacağız." dedi ve silahı bastırdı. "Seni kimin gönderdiğini, neden gönderdiğini ve diğer bütün sorularımı cevaplayacaksın." Son çarem ondan insaf dilemekti. Kekeleyerek konuştum. -"L..lütfen bırak beni. Benim bir suçum-" Dinlemeden lafımı kesti. -"İki seçeneğin var. Konuşursun, canını fazla yakmamaya çalışırım. Yok eğer zoru seçmek istersen nefesini şimdi tüketme. Lazım olacak." Ekin Asar & Bulut Özen *Tecavüz yoktur.

Ben Onun edep ve haya gömleğinin iliklerinde takılı kalmıştım. Seviyorum dediği kadar var, gidiyorum dediği kadar yok olmuştum... ***** Boğazımı yakan yumru ile kitabevinin uzun rafları arasına diz çöktüm. Sesim çıkabildiği kadar bağırmaya başladım. "Bir yaz akşamı tanıştığım adam; bedenim huzurun hüzünleri ile sarsılırken, avuçlarımı yakan yokluğun mu boğazıma dizilen? Kalbim, göğüs kafesimin terasında, senin yokluğunu yudumlarken, hangi adaletsiz hareketin kararsız bekleyişi bu? Hakka giden yol, Hakk için "Ekim" olmuş olan yolların bana olan itaatsizliği neden? Bu kayboluşları, Rab'den sunulan saki gibi içen zihnim firar etti desem, dökülür mü gönlün benim olduğum çıkmazlara? Sensiz her ezan bir sessizlik... Gel desem, düşer mi o sergüzeşt ruhun, benim süslediğim mabedlere? Ey varlığı ile Hakka götüren, güzel gülüşlüm; çıkıver benim olduğum yollara aniden... Korkuyorum, belki aniden karşıma çıkarsın diye, sokaklarını hiç terk etmediğim Ankara'da bir daha karşıma çıkmayacaksın diye..." Uzun raflar arasında hıçkıra hıçkıra cenin pozisyonu aldım. İşte o an ilk kez çöktü üzerime, Ankara'nın bütün hüzün karanlıkları... (Telif hakları saklıdır. Kitabın bütün hakları şahsıma aittir. Alıntı yapılması, izinsiz kullanılması veya herhangi bir işlem yapılması takdirinde; 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'nda yer alan hukuk davaları kuralları devreye sokulacaktır.)

Yaşatmak... Bazı insanlar, bazı insanları yaşatmak için doğarlar. Kendileri için değil başkası için yaşarlar. Her gün belki de yüzlerce insanın acısına bir nebze de olsa merhem olabilmek için saatlerce ayakta, uykusuz bir halde oradan oraya koşturup dururlar. Yaşatmak için. Bir nefesin daha son bulmaması, bir bedenin daha kara toprağın altına girmemesi için. Şüphesiz bu kutsal görevi ancak kutsal bir ruh yapabilirdi. Ve öldürmek... Canını alanın canını almak. Kan dökmek ve ellerine baruttan başka bir kokuyu haram kılmak. Ama silahı ateşlerken katil olarak değil yiğit olarak anılmak. Şehitlerimizin kanlarını kendine katarak gökte dalgalanan bayrak için can almak. Yaşamak ve ölene kadar öldürmek. Şüphesiz bu kutsal görevi de ancak kutsal bir ruh yapabilir. Aynı dünya da tamamen farklı hayatların içinde yaşayan iki farklı insan. Tek ortak yanlarıysa başkaları için yaşamaları. Bu, bir hemşire ve bir jandarma özel harekatçının hikayesi. Biri yaşatmak için diğeri öldürmek için savaşırken aşk da onları bir araya getirmek için savaşacaktı.

Bir kar yağar ince ince Komandonun hali nice Bir operasyon var bu gece Vur vur dağcı komando Vur paraşütçü komando (Komando Marşı) **** ATEŞOĞLU aşiretinin varisi,üçüzlerin en çatlağı,lafını esirgemeden konuşan,kimseye eyvallahı olamayan ve en önemlisi kendini Vatanına adamış korkusuz bir asker..Bayrağını seven,milletine saygı duyan,özgürlüğü ve bağımsızlığı uğruna hiç düşünmeden canı verecek mavi bereli.. Mirhan ATEŞOĞLU.. Namı değer koçmar.. Bir diğer adı ise Kartal göz..