Dayanılmaz sersem gülümsemesiyle elini bana uzattı. Onun ellerini milyonlarca el arasından rahatlıkla tanıyabilirdim. "Düşünsene İdil," dedi beni göğsüne çekerken. "Ölüm çok güzel olmalı. Yumuşak kahverengi toprakta yatmak, başının üzerinde çimlerin dalgalanması, sessizliği dinlemek, dünün ve yarının olmaması, zamanı unutmak, hayatı affetmek, barışta olmak... Herhalde ölmek iyi bir şeydir." "Ölmek kolay," dedim çaresiz bir fısıltıyla. "Ama sen varsın. İçimde beni sana doğru iten bir şey var. Kendimi hayatımda ilk kez benim dünyamdan birine ait hissediyorum." Her şey başka türlü olabilirdi sanki. Bütün bu oyunlar bu kadar kötü oynanmayabilirdi. Bir atın umudu yoktur. Onu, sırtında şakıyan kamçının umutsuzluğu yürütür. Bizim hikayemiz de biraz böyle... ***** Not 1: Toplamda 3 kitaptan oluşan bir seridir ve tüm kitaplar bu başlık altında toplanmıştır. Not 2: Leyl 'gece' anlamına gelmektedir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

O gün başlamıştı her şey. İsmimin hakkını verdiğim dolunayın yaşanacağı gün... Hissetmek vardır yada içine doğmak, sanki o gün bunların karışımını hissetmiştim onu gördüğümde. Rüzgar bilerek artırmıştı hızını beni savurup yanına götürmek için onun yanına KARAM'ın .... KARAM'ın içindeki karanlığın artık aydınlanması için rüzgar bile istemişti sanki bizi birleştirmeyi o gün ... Bu bir karanlık için aydınlanma vaktinin geldiğini öğreten kızın bu uğurda yaşadıklarını anlatan bir hikayedir ...

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Sarıldığımda sağ göğsümdeki boşluğu eğer birinin kalbi dolduracaksa onun sadece sen olmanı istiyorum. Belki çok şey istiyorum ama ben Ateş'in Denizi olmak istiyorum... ****** Deniz annesinin ölümü ile solan, babasının gidişi ile ise parçalanan kalbinin üstesinden on yıldır geldiği gibi tek başına gelmeye devam mı edecek? Yoksa milli yüzücü Ateş Soykan'ın onu iyileştirmesine izin mi verecek? ****** "İzin ver."Dedim. Kahvenin en güzel tonları yeşillerime bakarken. "Neye izin vereyim Deniz?" Damarlı ellerini avucumun içine alıp "Seni sevmeme, sana sarılmama, seni öpmeme izin ver... Ateş'in Denizi olmama izin ver."Dedim. Sonlarına doğru sesimi kısarak. Dudağı yana kıvrıldı ve kollarını belime doladı. Ben hâlâ bana sarılmasına şaşırırken sıcak nefesini kulaklarımda hisettim. " Sen zaten benim Denizimsin. Sen benim korktuğumda sığındığım Denizimsin... Sen benim tek ebedi sevgilimsin... Ama şimdi bir şey söylemek istiyorum o eteğin boyu ne güzelim?"

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."