"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

İki bölümlük kısa bir yazı. İsterseniz öykü isterseniz makale ya da deneme diyebilirsiniz. Beni biliyorsunuz bazen böyle esince kısa kısa döküyorum içimi. Umarım beğenirsiniz :)

"İnsanları korumak, onları savunmak istiyorsun doğru mu anladım?" Tek kaşını kaldırdı ve bana meydan okurcasına baktı."Hepimiz bunun için burada-" Alay edercesine güldü." Hayır, hepimizin hayalleri senin gibi değil bailarina, ben buraya hüküm vermeye, suçlunun alabileceği en ağır cezayı vermeye geldim." Sesi buz gibi ve sertti, bir an cidden kendini tanrı zannediyor sandım, tam arkasını dönmüş gidiyordu ki durdu, burnundan güldü ve ardından ekledi."İnsanları savunmaya çalışmadan önce kendini savunmayı öğren, hiç bir hakim kendi fikrini savunamayan bir savcı ya da avukatı dinlemez."Hızını kesmeden çıktı sınıftan, muhtemelen herkesin bizim hakkımızda falan konuşmasını bekliyorsunuz fakat hayır, herkes kendi muhabbetine dönmüştü bile! Ben Duysal Akçın. Hikayemi dinlemeye hazır mısın?

Belirsiz bir kovalamacanın içerisinde olsaydınız ne yapardınız? Peki koltuğunu sağlamlaştırmak adına her şeyi göze almış bir veliaht olsanız? Ya da elinde bir tutam hiçlik olmasına rağmen inatla bir şeyler için savaşan birisi olsaydınız? Bu sorulara yanıt veremediyseniz bir de şöyle düşünün: Doğduğunuzda olağan üstü bir varlık; vampir ya da büyücü olsaydınız bu sorulara nasıl çözümler üretirdiniz?

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.