Ben Mor. Bazı insanlar gibi hayatını, kaderine göz yumarak yaşayanlardan olmak istemedim! Çünkü insan hayallerinin peşinde koşmalı bunun için elinden gelenin en iyisini yapmalı... Sizlere ne kadar basit bir hayatım varmış gibi gelse de her zaman kalbimin acımasını kaldıramıyorum. Beni kendi istedikleri hayatı yaşamaya zorlayan ailemi sevmiyorum! Onun için ölmeyi bile göze aldığım arkadaşımı sevmiyorum! Beni başka bir ülkeye gittiğim için kalbinden söküp atan sevgilimi sevmiyorum! Eğitim sisteminin kötü olduğu ancak Dünya'nın en güçlü insanlarına sahip olan ülkemi sevmiyorum! Aslında bu noktada sevmiyormuşum gibi bir izlenim veriyorum. Ben ailem, arkadaşım, sevgilim ve ülkemi çok seviyorum ancak son pişmanlık fayda etmiyor... Şuanda yapmam gereken şey; Nerede olursam olayım bulunduğum yerde sakin bir yere geçerek usulca ve kimseye belli etmeden ağlamak! Göz yaşlarım üstüme akıp iz oluşturmadan gizlice silmek. *** [Tamamen kendi hayal gücümle yazılmıştır. Lütfen çalma, kopyalama ya da benzeri şeyleri yapmaya kalkışmayınız.] [Bilgi içerikli sahne ve bölümlerdeki bilgiler yalnış olabilir.] {Başlanma Tarihi: 2 Aralık 2019}

Sen ilgiyi seversin, sana daha çok ilgi gösterecek birini bulmalısın. Benim önceliğim artık sen değilsin Çiçek. Ben artık bunu yapamıyorum. Benimle mutlu olamazsın. Bu yüzden artık bitirelim. Ben senin sevgini taşıyabilecek kadar güçlü değilim. Aynı şekilde nefretini de kaldıramam. Bu yüzden senden son bir şey istiyorum sevgili. Beni affet ve unut. Bana ne kalbinde ne zihninde yer ayır. Ben buna değmem. Affet beni Çiçek. Mutlu ol. Hoşça kal." Üç yıl oldu sevgilim. Ayrılalı üç yıl oldu. Sen beni terk edeli, son mektubu yazalı üç yıl oldu. Seni görmeyeli, senin yanında olmayalı, seni öpmeyeli üç yıl oldu. Ben bu geçen zamanda sadece seni bekledim. Evimin kilidini dahi değiştirmedim, olur da gelirsen diye. Canım acıya acıya seni sevmeye devam ettim, senin de hâlâ beni sevdiğini hayal ederek. Ama bugün, artık yeter dedim. Seni ne kadar sevsem de, seni, gözlerini, o güzel bakışlarını, aşk dolu sözlerini ne kadar özlesem de unutmak istiyorum. Üzgünüm ama artık seni unutmak istiyorum sevgili.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ben zaten yoktum ki.Yani yaşadığımı pek sanmıyorum.Herşey paramparca.Şu dünyada nasıl yaşaya bilirim ki! Belki birgün Siyah Şovaleyem gelirde kurtarır beni. Amma galiba gelmeyecek ,çünki çok bekledim yalnızlığa alıştım sayılır.💔 Fark ettiyseniz benimkisi beyaz atlı değil,siyah şovalye çünki farklı olucak. O kişi kim olursa olsun farklı olucak.💙