❝Tylko że to są łzy istnienia. Takie łzy muszą się z człowieka ulotnić, bo inaczej zostawią po sobie szramy na duszy.❞ © drobnosc; 2020 Praca bierze udział w konkursie literackim "Rozgrywki poetów" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP.

Mateusz i Konrad uchodzili za parę, która mogła stanowić inspirację do kręcenia komedii romantycznych. Prawie trzynaście lat stażu w związku, bez większych dramatów, za to z pasją do jeszcze większej pracy nad wspólnym życiem. Takiej miłości można by im było pozazdrościć... Problem pojawia się w momencie, kiedy komedia romantyczna przeradza się w film grozy, w którym nikt nie ma pojęcia, gdzie czai się zło. Kiedy mężczyźni wybierają się do Brazylii, aby świętować kolejną rocznicę, nikt nie spodziewa się, że już nie wrócą... Historia może zawierać wulgaryzmy oraz sceny nieodpowiednie dla nieletnich.

Opowiadanie o trzech chłopcach: jeden się jąka, drugi do bólu przypomina Andy'ego Biersacka, a trzeci za czasów szkolnych prześladował dwóch pierwszych. Ich drogi na chwilę krzyżują się pod koniec gimnazjum, jednak ten krótki epizod całkowicie odmienia życie Teodora. Po kilku latach Teodor, wracając z wykładów i mając jedynie kilka złotych w kieszeni (jak to na studenta przystało), postanawia zjeść obiad w McDonaldzie. Jakie będzie jego zdziwienie, gdy zza kasy popatrzy na niego para znajomych, niesamowicie niebieskich oczu, uświadamiając go, że Kraków to wcale nie tak wielkie miasto. Jedno jest jednak pewne - pytanie „a może frytki do tego?" nie ma szansy paść. McDonaldowy mundurek oraz czapeczka to i tak zbyt duża potwarz dla napompowanego dumą Andrzeja.

Wiktor jest zwykłym chłopakiem - ani przystojny, ani szczególnie inteligentny, a w dodatku malkontent. Nie udało mu się spełnić oczekiwań rodziców, wyniki maturalne przekreśliły plany o przejęciu przez syna gabinetu weterynaryjnego i, ku ich rozpaczy, zamiast przyszłego weterynarza, trzymają pod dachem przyszłego kulturoznawcę. Wiktor jednak za bardzo się tym nie przejmuje - w końcu i tak nie lubi zwierząt. Pierwszy dzień studiów zaczyna się dla niego jak każdy inny, jak zwykle zaspał, jak zwykle spóźnił się na tramwaj, a w Krakowie już straszą alarmami smogowymi. Wszystko jest tak, jak być powinno, dopóki nie usiądzie obok niego dziwny chłopak z okularami na połowę twarzy i... nie zacznie Wiktora wąchać. A później, na domiar złego, przez przypadek spotkają się w tej samej sali wykładowej. Czy Wiktor w końcu dowie się, co z Oliwerem nie tak?