"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

"Gözlerin... Gözlerindeki o parlak siyahlık bana geceyi anımsatıyor. Etrafındaki beyazlar bir yıldız gibi yörüngenin etrafını sararken karanlıkta kaybolan ruhuma ışık oluyor." Ruhunun ruhuma denk gelmesi bu hayatta karşılaştığım en güzel tesadüflerden biri olsa gerek. Koyulaşmış göz bebeklerinden taşan yoğun duygu timsali gözlerime vurgun yaparken dudaklarım titredi. Ağlamamak için kendimle girdiğim savaştan mağlup çıkmak içimi kor gibi yakarken acı bir tebessümün dudaklarıma ev sahipliği yapmasına müsaade ettim. "Aybars ben dünyada en çok annemi kaybetmekten korkardım lakin şu an en çok seni kaybetmekten korkuyorum" dediğimde zar zor bulduğu sesiyle "Şşşh. Biz buradan üçümüz bir şekilde kurtulacağız. Lakin akıttığın o gözyaşlarının hesabını sormadan şuradan şuraya adım atmayacağım bilmeni isterim. " Derinden gelen öksürükle burnuna su kaçması kendisini daha çok çıkmaza soktuğunda elim ayağıma dolaştı. Elimden gelen hiçbir şey yoktu. Panik halindeki tavrımı sürdürdüğümde Aybars aldığı derin bir nefesle soluğunu dışarı verdi. "Dildar... Ben çok üşüyorum ama buradan bir çıkayım kafamı göğsünden hiç kaldırmayacağım. Senin sıcaklığınla ısınacağım. Bu arada son bir şey daha söylemek istiyorum." Bayılacakmış gibi baş gösteren tavırları kalbimi sıkıştırıyordu.Gözleri tekrardan bir açılıp kapandığında açık tutmakta zorlandığı gözlerini yarı kısık şekilde baktığında usulca dudaklarını araladı. " Seni hatıramda her daim dağın zirvesinde tek başına dik duran, yeri geldiğinde boynu bükük nazlı bir çiçek olarak düşleyeceğim. Ve sen benim göğüs kafesimin içinde ilelebet saklayacağım zemheri çiçeği olacaksın Dildar. "

* 'Aşk Santimetrelere Bakmaz' isimli ilk kitap * ---- ARGO İÇERİR. KÜFÜR İÇEREBİLİR. RAHATSIZ OLACAKLAR OKUMASIN. ---- Altı yıl gizliden gizliye sevmek için çok mu uzun? Altı yıl boyunca ona duygularını açmadım, açamadım. O beni kardeşi gibi görürken nasıl sana aşığım diyebilirdim ki? Çıkmaz bir sokağa girmiştim o sokağın devamı yoktu ama geride çıkamıyordum. Sanki sokağın çıkışına da duvar örmüşlerdi. Geri gidemiyorsam ben de ilerlemenin bir yolunu bulmalıydım. Gerekirse tünel kazarak, gerekirse karşıma çıkan duvarları kırarak ilerlemenin bir yolunu bulmalıydım. Savaşmadan kaybetmek bana yakışmaz. Kaybetsem bile 'en azından çabaladım, uğraştım' diyeceğim. ---- Kapak: Deep Design / hastabidoktor

Ellerimi göğüslerimin üzerine kapamak, bacaklarımı birbirine geçercesine bastırmak ve kendimi tüm bunlardan sakınmak istiyordum. En çokta ondan... Bir tür bela gibiydi, vebaldi sanki. "Lütfen, lütfen beni rahat bırak." Beni yönetme düşüncesi bile korkunçken az sonra bunu yapmaya başlayacaktı. Belki de çoktan yapıyordu. Göğüslerimin üzerindeki ellerimi bileklerimden yakalayarak sertçe kafamın iki yanından yatağa yapıştırdı. Nefeslerim hızlanırken beyaz tenim gecenin ışığında parıldadı. Bileklerindeki baskısı azalırken ellerini yavaşça çekti. Gözlerindeki tehdit, gözlerindeki korkuyla yakın temastaydı. "Şimdi, ben seni rahat bırakacağım. Sense ellerini benim koyduğum yerden çekmeyeceksin." O itaat etmemi istiyor, oyunbozan... Bacaklarım birbirine yapışmış müsade etmezken, cezamdan korkuyorum. İtaatsizliğin bedelinin korkuttuğu kadar teslim olmanın ağırlığını kaldıramıyorum. Ellerim henüz aynı konumda. fakat az sonrasını kimse tahmin edemeyecekti. *** "Derler ki; bir kargayla göz göze gelirseniz, laneti ömür boyu üzerinizde olur." ***

Bilim Kurgu | Romantik | Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir haftanın sonunda kendini kaybedip etrafındaki insanları onunla göz teması kurması için zorlamaya başladı. Onunla en az yedi saniye göz teması kuran kişilerde de aynı belirtiler görüldüğünde ilk yayılma başlamış oldu. Bunun ne olduğunu bilen bir kişi bile olmadı, hiçbir bilim insanı bu virüsün nereden geldiğini açıklayamadı. Ve YEDİ SANİYE VİRÜSÜ yayılmaya devam ederken ben hayatta kalanların alındığı Kamp 54'te, ölümü bekleyen sözde nişanlım ve dostlarımla beraber, kampa yeni gelen kişinin gizemini çözmeye çalışıyordum. Onun doğru olduğu bilinen tek adı Kapanın Sahibi'ydi ve gelişiyle her şeyin düzenini bozmuştu. Onunla ne kadar ters düşsek de çok yakında birbirimizin kaderini değiştireceğimizi bilmiyorduk. ❝ ❞ "Keşke bu şekilde tanışmasaydık Kapanın Sahibi." Yutkundu, kısılan göz kapaklarının üstündeki kaşları hafifçe çatıldı. Gözüme kızgın değil de acı çekiyor gibi gözüküyordu. Keşkeler hiçbir işe yaramazdı ki. Bizi üzmekten başka. "Yan yana olan iki kişi, ya birbirine iyi gelir ya da birbirini ölümüne götürürmüş." Başımı iki yana salladım, "Biz ikisini aynı anda yapıyoruz ama." dediğimde dudakları gergince kıvrıldı. "Seninle ikisine de var olan birini bulmak zordur..." Yanağımı seven parmağı durdu. Bakışları, içime işleyen sözcükleri bana en başından fısıldıyordu. "Sen buldun." "Sen de buldun." ❝ ❞

- Sen beni mi izliyordun? - Hemde tahmin edebileceğinden çok daha uzun zamandır. Birden ortadan kayboldu. Etrafıma bakındım. Hayır yoktu. Gittiğini umdum ama birden sağımda belirdi. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Nefesi kulağımı gıdıklıyordu. - Seni izliyorum. Yeniden kayboldu. Sanki benimle oyun oynuyordu. Pis saçma ve tüm duygularımı alt üst eden bir oyun. Sol tarafımda belirdi ve yine aynı şekilde yaklaştı. Korkudan kıpırdamayı bırak nefes almayı unutmuştum. - Seni dinliyorum. Yeniden kaybolmadan önce çarpık bir şekilde gülümsediğini gördüm. Arkamda belirdi. Bu kadar yakın olması beni bir adım geri atmama sebep oldu. Ben geriye adım attıkça o beni köşeye sıkıştırmak için daha büyük adımlar atıyordu. En son sırtım duvara değdiğinde başka bir kaçış yolu kalmadı. Ellerini iki yanıma koydu ve alnını alnıma yasladı. Gülümsedi. Nefesini suratıma üfledikten sonra zarif bir sesle fısıldadı. - Seni hissediyorum. Hiçbir şey söylemiyordum. Sadece susuyordum ve tüm bunların ne anlama geldiğini çözmeye çalışıyordum. Aaron , beni,izliyordu. Düşünmek bile tüylerimi ürpertiyrdu. Peki ne zama izliyordu. Dinlemekten kastı neydi. Hissediyordu. Evet şu anda onu bende hissediyorum.

Barkın AKYOL & Yağmur ÖNCEL Dudaklarını genç kadının dudaklarına sürttü.kesik kesik aldığı nefeslerle fısıldadı. "Son olarak her istediğimde yatağıma gireceksin." Kadının zaten çarpmakta olan kalbi fazlasıyla hızlı atmaya başladı, bu kadar yakınlık ona fazlaydı.Cesaretinden ödün vermeyerek yüksek sesle: "Karşılığını alacaksam neden olmasın?"dedi ve böyle edepsiz bir şey söylediği için kendisinden kısa süreliğine nefret etti. "O konuda şüphen olmasın karıcığım."

İntikam için bir odaya kapatılan hiç bir şeyden haberi olmayan bir kız..

Her şey ilgisini çekmek için attığım fotoğrafla başladı.

Zaman bir döngüdür. Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı. Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı vardı ve ben ölüsünden bile tatmin olmayan o savcının kızıydım. Şimdi o kan usulca geleceği çizdiğinde , akrep 19'u yelkovan 04'ü gösterdiğinde bizim bağlarımız dolanmıştı. Kim inanırdı ki babasını hapse tıkmak isteyen o savcıyı , babamı , malum mafyanın oğlundan onu hapisten çıkarması için yardım isteyeceğime? Ben inanmazdım. Kader inandırmıştı. BAŞLANGIÇ TARİHİ : 17.03.2020 BİTİŞ TARİHİ : ... 🏅🏅🏅 #1 Ateşböceği : 29.09.22 #1 Beren : 25.11.22 #1 Sokak Lambası : 15.02.23