1922 yılında İsvirçe nin Bern kentine çarpan ALH84001 adı verilen gök taşı virüse neden oldu. Bu göktaşının gizemi ise düştükten sonra bol miktarda yaydığı mikroorganizmalar ve beyin dokusunadaki envazyonu etkileyebilecek bir tür virüs yaymasıdır. Bu gizemli göktaşı cüce gezegen olan Ceres den kopmuş bir kaya parçasıdır. Yörüngesinden farklı bir yol izlemesinden dolayı dünyaya çarpmıştır. Olayın yaşandığı Bern kenti tamamen yıkıma uğramış olmasa bile büyük virüsle ile beraber büyük hasarlar almıştır. Çarpıntı sonrası bu gök cismini incelemeye gelen Xuhan gökbilimcileri virüse maruz kaldı. Virüs, beyin dokusundaki envazyonu deliyor ve beyne tümörün yayılmasını sağlıyor. Öldürücü olmayan bu tümör insan vücüdunda huzursuzluğua, saldırganlığa ve yıkıcı etkinliklere sebep oluyor. Virüsün ilerleyen safhalarında akut beyin yetmezliğine sebep olduğundan dolayı insan bilinci tamamen yok oluyor ve ''Deliryum'' gerçekleşiyor. Bu hikaye günümüzde geçmektedir. İki çocukluk arkadaşı olan Angeline(Fransız) ve Caresse(Cezayirli) nin yolculuğunu izleyeceğiz. Bordeaux kentinde yaşayan bu iki çocukluk arkadaşı Fransa dan yola çıkıp, son karantina ülkesi olan Yunanistan'a kadar uzanan up uzun bir hayat macerasına çıkacaklardır. Yaşayacakları olaylar, girecekleri korku dolu dakikaların hepsini seçimlerimiz ile biz karar vereceğiz. Virüsün görülmedi ortadoğu ülkesi olan Türkiye ye gitme planında olan bu çift, virüse maruz kalmadan, saldırıya uğramadan, hayatta kalmaya çalıştıkları uzun maratonlu bir serüvene tanıklık edeceğiz.

Aşk kader gibidir Lina, ondan kaçamazsın!. Unutma... Kalp her zaman imkânsıza âşık olur.

Mavi Aksoy, arkadaşına atacağı 'Beni Ara' çağrısını yanlışlıkla hiç bilmediği bir kişiye gönderir ve aşka kapılarını aralar. • Ege Adamı : Tek gerçeğim sensin, Mavi. Ege Adamı : Ve benim senden vazgeçmeye hiç niyetim yok. ▪ NOT : Tamamen eğlence amaçlı yazılmıştır (romantik-komedi) ve ilk hikayem olduğu için bazı kısımlarda yazım yanlışları ve mantık hatası vardır. Hikaye daha düzenlenmediği için lütfen bunları dikkate alarak okuyun. Teşekkür ederim. Öptüm... Çok. ▪ Genç Kurgu #1 : 16.04.2020 Genel Kurgu #1 : 25.12.2019 Gizem #1 : 22.12.2019 Mizah #1 : 28.06.2019 Kısa Hikaye #1 : 26.08.2020 Texting #1 : 20.02.2019 Sevgi #1 : 20.02.2019 Romantizm #1 : 30.05.2020 Genç Kız Edebiyatı #1 : 23.01.2021 ▪ Başlangıç Tarihi : 17 Temmuz 2018 Bitiş Tarihi : 23 Nisan 2020 ▪ [Kapak tasarımı - bbhikayeleri ♡]

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım yerindeydi, yani umarım. Konuşamadım. Dilim tutulmuş gibiydi. İnanmayı reddettiğim şey gerçekti. Karşımdaki adam bunu gösteriyordu. Vampirler gerçekti. *** Bir Vampirden Hamileyim! Vampir içinde: #1 13 Ağustos 2017: #1 (Tamamlandı)

"Kitap okuyorum sessiz olur musun?" "Benim yüzümde mi yazıyor cümleler?" "Hayır, kitap baştan aşağı sensin. Tozlanır diye diğerlerinin yanına koyamadığım, benim kadar özenli bakamazlar diye başkasına vermekten korktuğum, biter diye okuyamadığım, sonunu deli gibi merak ettiğim en güzel kitabımsın. Yüzlerce kitap okudum: ruhum en çok sende dinlendi."

Başlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam ettirdi ikinci kadın anlatılanları. İçerde bir yerde yalnızca beyni oluşan biri söz istedi üçüncü kadın olarak ve sonra devam etti ona söz vermeyen dördüncü kadın anlatılanlara. Altı, yedi, sekiz ve dokuz dedi birinci kadın buranın sahibi olarak ve sözü verdi dördüncü kadına. Dördüncü kadın tırmandı kelimeleri ta on dokuza kadar. Dokuz dedi, beni ürkütür ve verdi sözü beyni oluşan içerdeki kadına. Sözü aldı içerdeki kadın ve başlattı kimsenin anlatmaya cesaret edemediği o yaşanmışlıklara. Bir yerde durdu önce burası yirmi beş durağı olmuştu sonra devam etti anlatmaya. Yirmi altı dedi önce artık kolu çıkarken, Yirmi yedi dedi sonra bacakları annesinin karnını tekmelerken, Yirmi sekiz dedi midesi tüm yaşanacakları annesinden çeker alırken, Yirmi dokuz dedi dördüncü kadına nispet yapar gibi bir gür sesle, Otuz dedi çığlıklar, gözyaşları ve kanlı bir mücadele içinde, Ben üçleri seven bir efsaneyim, anlatılan masallarda sadece varmış denilen o kısımı severim ve otuz benim en iyi halim. Otuz sadece yaşayan yanım ve otuz oluşturur Anka diye adımı. Geriye baktığımda otuz ceset görürüm her birinin üzerinde bir tüy bırakarak. Ve masal sona yaklaşırken kazanmaz iyi olan kimse. Çünkü geriye sadece ben ve bıraktığım tüylerim kalır. Altında tek renkten oluşan kızıl bedenlerle.

Ayrı bir eve taşınmak başta çok güzeldi. Hele ev arkadışınız en yakınınızsa. Ama sonra o evi başkaları da alır ve tanımadığınız insanlarla yaşamak zorunda kalırsınız. Alışırsınız hem de çok alışırsınız. Ve bi bakmışsınız ki onsuz yaşayamazsınız.

"Beni ne kadar seviyorsun ?" "Gökyüzünde ki yıldızları kaç saatte sayabilirsin ?" "Onları saymak sonsuz zaman alır Barkın !" "İşte benim aşkımda öyle sonsuz !" ©Tüm Hakları Saklıdır

*Düzenlemede olduğu için çelişkiler olabilir.* "Bu bizi anlatıyor aslında.Sen gökyüzüsün.Ben de üzerinde dolaşan yağmur bulutları.Gri bulutlar.Seni kirleten lekeler.O güzel maviliğini insanlardan mahrum etmeni sağlayan lekeler.Nasıl bu siyah lekeler atın üzerinden çıkmayacaksa ya da bundan sonra gri bulutlar yine gökyüzünün güzelliğini örtecekse bende seni siyaha boyayacağım.Yapmak zorundayım.Şu an beyazlığınla benim siyahlığımın üstünde adeta hedef alanısın ama eğer seni siyahlığımın içine gömersem kimse seni göremeyecek."