Bu Qaraqanın "A" romanı deyil. Bu sadəcə A romani əsasinda yazilan hekayedir

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Kendinden başka kimseye ihtiyacın yok.En kötü gününü düşün,sana'Yanındayım'diyen onca insan vardı. Tek başına atlatmadın mı?Düştün,ayağa kendin kalkmadın mı?Doldun,tek başına ağlamadın mı?Soruyorum sana:Değmeyecek insanlar için kendine yeteri kadar haksızlık yapmadın mı? İnsanlar gelip geçici.Unutma,kimse senden daha çok düşünmeyecek seni.Gitmem diyenler gidecek,sen yine kendin kalkacaksın.Yaralanacaksın,yaralarını kendin saracaksın.Onca acının içinden yine tek başına çıkacaksın.Sarılmaya ihtiyacın olacak,yine kendine sarılacaksın.Dertlerin seni yakacak,Anka Kuşu gibi küllerinden doğacaksın. Kendine iyi bak,sana en çok sen lazımsın.

Karanlığın içinde karanlık... Gecenin içinde gölge... Beni bitiren korku..! Karanlığın sonunda aydınlık... Güneşin ardında yine gölge... Ve hala beni bitiren korku..!