"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP

Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman'ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket'i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş'ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey 'Şehvetten' ibarettir, Nüket ise 'Aşk' istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman) NÜKET KOZCU & SAVAŞ AKDUMAN ??? İlk Yayınlanma Tarihi | 10.Ekim.16 / Pzrt Saat | 23:00 Kitabın Türü | Yetişkin Genç Kurgu Yazan | Elisya Royal

Kapılar açılır, kapılar kapanırdı. "Zihninizdeki rüyalara açılan kapıları sıkıca kapatın, çünkü onlara ortak olabiliyorum." 16.Eylül.2020

Hayal, evet sadece kendini zavallı bir kız çocuğu sanan ama, kendi dünyasındaki zorluklara rağmen güçlü kalan zeki bir kız. Her zamanki gibi, soğuk yorganı açtı ve tenine değmesini sağladı. İçi ürperiyordu fakat, bunu yapmayı da seviyordu. Sadece huzurlu uyumak istedi bu gece, huzurlu uyumak ve güzel rüyalar görmek. Kafasını yastığa koyduğunda korkunç kabuslar değil de, içini huzurla dolduracak rüyalar görmek istedi. Yavaş yavaş uykusu gözlerini esir almıştı, etraf bulanık görünmeye başladı ve gözlerini kapattı. Rüyasına geçiş yaparken, huzursuzca yerinde kıpırdadı. Kalbi durmuştu sanki o an, zaman durmuştu ve sadece rüyasına odaklanmıştı. Bir yol, fazlasıyla karanlık ve bir o kadar da sessiz. Yürümeye başladı, etrafını inceleyerek, sanki her an karşısına bir şey çıkacak korkusuyla. O an bir ses duydu, öleceğini söylüyordu. Her gece aynı kabusu görme etkisiyle hızla uyandı Hayal. Telefonunu bulmaya çalıştı bir müddet. Ve sonunda bulup Berkay'ı aradı, okulun arka bahçesindeki mezarlığa gitmek istediğini söyledi. Evden acele ile çıktı ve yola koyuldu, mezarlığa sonunda ulaştığında bir mezar taşı gördü. Üzerindeki isim tanıdıktı fakat hatırlayamıyordu bir türlü, kendisini hatırlamak için zorladı, ama sadece silinmiş görüntüler geçti zihninde. O sıra da bir ses duydu, dönüp arkasına bakmak istedi. Korkusu onu tamamen ele geçirmiş hareket dahi edemiyordu. Korkusunu yenmek istedi, tanıdık olan o sese doğru döndü, üvey annesine. Sanki hipnoz olmuş gibi sadece tek bir noktaya bakıyordu üvey annesi, kendi kendine konuşuyor ve tuhaf sesler çıkarıyordu. İşte Hayal o an anladı, henüz her şey onun için yeni başlıyordu. Soğuk ve karanlık gecelere esir olmuştu Hayal, bunu her ne kadar kabullenmese de bir gün kavrayacaktı. ... Semanur Dolu ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Başlangıç= 11.01.2020 Kitap tasarımı= AnotherGraphic

Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride! Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendisi de faziletli, olgun. Zihin gücü yüksek, kültür zengini ...yürüyen bir afet! Bera! Feride kendini pek beğenmiyor! "Güzel değilim." Papağan gibi tekrarlayıp duruyor dili. Güzel olup olmadığı kimin umrunda ki? Bu ikisi normal bir şekilde girmiyorlar birbirlerinin hayatına. Biri diğerinin kapısını çalmıyor. Ya da bir yerde çarpışmıyorlar. Ya da gözgöze gelip o gözlerde tutuklu kalmıyorlar. Birbirlerini görmeden, seslerini duymadan kapılıyorlar birbirlerine. İlk anda hem de! Tesadüf dediğimiz şey nedir ki? Bir arkadaş sitesinde başlıyor hikayeleri. Kaptırıyorlar kendilerini. Sonra sahne değişiveriyor birden! Feride, bir mesaj uzağında olan adamı karşısında kanlı canlı buluveriyor! Bera, O'nun mesajlaştığı Feride olduğundan habersiz! Feride de bir türlü söylemeye cesaret edemiyor! Ve hikaye asıl şimdi başlıyor.