Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

-sweetdevileyes- Ελλάδα , Αθήνα Η Αντιγόνη Γεωργίου ,μια 25χρονη απόφοιτη ψυχολογίας και ενεργή φεμινίστρια, θα χάσει για λίγο την ισορροπία της και το σκαμνί που την στηρίζει θα το τραβήξει ο 27χρονος Φοίβος Παπαναστασόπουλος με τις ακραίες και βαθιά ριζωμένες πατριαρχικές του αντιλήψεις. Μια γνωριμία που θα τους στοιχήσει τα πιστεύω τους. Η ένταση του μίσους ή θα τους κάψει ή θα τους ξεβράσει. Ο έρωτας είναι αναπόφευκτος μα ποτέ δεν ειναι αρκετός... Το μίσος ξεραίνεται αλλά τα συναισθήματα μαυρίζουν. •ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Η Χαρά είναι δημοφιλής, όμορφη, και σε σχέση με έναν εξίσου επιτυχημένο και όμορφο άντρα. Περνάει καλά και πιστεύει οτι όλα είναι τακτοποιημένα στη ζωή της.Τί θα γίνει όμως όταν συναντήσει τυχαία έναν παράξενο ξένο στο πιο απίθανο μέρος? Θα συνεχίσει απλά τη ζωή της, ή θα αμφισβητήσει όλα όσα ξέρει?

Λένε πως όταν δυο ψυχές ερωτεύονται, ο έρωτάς τους είναι παντοτινός. Ότι ταξιδεύει στους αιώνες και ούτε ο θάνατος δεν είναι αρκετός να τις κρατήσει μακριά. Από την Αναγέννηση στο μέλλον, από τη βασιλεία σε μια δικτατορία, ένας άνθρωπος του καθήκοντος και μια γεννημένη επαναστάτρια, ο Τζέιμς και η Ντανιέλα. Μπορεί ο έρωτας να γεφυρώσει το χάσμα; Μπορεί να ξεγελάσει τη μοίρα;

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ)Βρισκόμαστε στη χρονιά την ταραγμένη του 1943. Το γερμανικό μέτωπο στη Ρωσία ξεκινά να καταρρέει και ο κλοιός θα σφύξει. Ο Άρτουρ, απόλυτα μόνος, δίχως κανένα στήριγμα, έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο του το σακατεμένο εαυτό, αλλά και όλα όσα έρχονται. Ο αδερφός του χάθηκε για πάντα και εκείνη που είχε αρχίσει να ξυπνά μέσα του τη λύτρωση, παραμένει εξαφανισμένη. Ο Άρτουρ όμως, λαμβάνει την απόφαση να παλέψει για πρώτη φορά για όσα πιστεύει, ακόμη και αν φορά τη μαύρη στολή του θανάτου. Θα τα καταφέρει ή θα τον παρασύρει το μίσος που ελλοχεύει σε κάθε γωνιά του πλανήτη; Ποια μυστικά κρύβονται στις ρωσικές στέπες; Ποια θα είναι η αντίδρασή του μπροστά στις δραματικές αποκαλύψεις που για ακόμη μία φορά θα τον φέρουν αντιμέτωπο με το παρελθόν και την ταυτότητά του;

Αθήνα στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής.Ένα γράμμα με διαφορετικό προορισμό, φτάνει σε χέρια που διψούν να καταπολεμήσουν την μοναξιά. Η Αφροδίτη έχει μάθει να εκφράζεται γραπτώς στην καλύτερή της φίλη, με την οποία ανταλλάζουν συχνά επιστολές ήδη από πριν να ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ελλάδα. Ένα κορίτσι που θα γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο της ζωής και θα κληθεί να μάθει να ζει ξανά, αν ποτέ της βρει το δρόμο. Από πού θα έρθει η σωτηρία; Ποιος είναι ο κακός και ποιος ο ήρωας; Υπάρχει γκρίζο ανάμεσα στο λευκό και το μαύρο;

"Κοίταξε με!" απαίτησε λυπημένη κι εκείνος γύρισε. Ένα πρωτόγνωρο, στοιχειωμένο, σκοτεινό χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.. "Λουκ ;" απόρησε τρομαγμένη κι εκείνος ύψωσε το δάχτυλο , της έκανε νόημα να σωπάσει και σκοτείνιασε. Στριφογυρισε μια φορά από τη λαβή το μαχαίρι στον πάγκο της κουζίνας και ένωσε το ψυχρό του βλέμμα με το δικό της. "Ο Λουκ κοιμάται τώρα μικρή...Κάνε ησυχία" Μερικοί άνθρωποι πάσχουν από Διπολικές διαταραχές. Το αντιμετωπιζεις ... Τι γίνεται ομως οταν ενας ανθρωπος κρυβει μεσα του πολλούς; Πολλαπλή προσωπικότητα.. Έτσι ονομάζουν τη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας, είναι η κατάσταση κατά την οποία μέσα σε ένα άτομο, στο πλαίσιο ποικίλων και διαφορετικών κοινωνικών και προσωπικών πλαισίων, συνυπάρχουν δυο, ή και περισσότερες, διακριτές ταυτότητες ή προσωπικότητες. Με απλά λόγια.... Τι γίνεται όταν ζεις σε ένα σπίτι έχοντας δίπλα σου έναν άνθρωπο που δεν είναι μόνος; Όταν σε κοιτάζει και δεν ξέρεις ποιον εαυτό έχεις να αντιμετωπίσεις; Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Παρελθόν και Παρόν. Μία πρωτόγνωρη, μυστήρια υπόθεση δολοφονίας, που μόνο σύγχυση μπορεί να επιφέρει. Στο τμήμα υπάρχουν μόνο καλοί και έμπειροι αστυνομικοί, με επικεφαλή της υπόθεσης την εγκληματολόγο, Ιφιγένεια Ανδρέου. Η Ιφιγένεια λατρεύει το επάγγελμα της, η ζωή της πηγάζει εξ ολοκλήρου από αυτό. Ωστόσο, είναι άρρηκτα δεσμευμένη με το Παρελθόν της και ταυτόχρονα με το Παρόν της. Παράλληλα καλείται να έρθει αντιμέτωπη με τις δικές τις σκιές, τη στιγμή που τα θύματα αυξάνονται. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτήν την υπόθεση και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ισορροπίες θα ανατραπούν. Και το κυριότερο; Ο δολοφόνος βρίσκεται -πάντα- ένα βήμα μπροστά. Παρόν ή Παρελθόν;

«Και, υπόκλιση!» Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. «Το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα» «Απεχθάνομαι το μπλε» Ο Παγκόσμιος διαγωνισμός φαίνεται σαν μια ακόμη δοκιμασία. Η Ρωσία, ωστόσο της επιφυλάσσει τον μεγαλύτερο χορό που θα κάνει ποτέ. Τα δεδομένα αλλάζουν, τα νούμερα αλλάζουν, τα χρώματα αλλάζουν (;), ομοίως και εσύ. Ίρις-Άλεξ ||2023-2024||

Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.