Çıkmaz bir sokağın içinde hangi yöne gideceğini bilemeyen küçük bir kızdım adeta, pencerenin karşısına geçip dışarıda yağan yağmurdan kaçan insanların aklındakileri okuyacak kadar ürkütücüydüm de yanı sıra, ben çocukluğunu arayıp da bulamayanlardanım 'annem süt iç büyürsün' dediğinde o sütü içmezdim ama atladığım birşey vardı insanlar doğar ve büyürdü bu sana bağlı değildi. Bu doğanın değişmeyeceği bir kanunuydu Hep çocuk kalmak varken bende her insanın da olduğu gibi büyümüştüm aşık olmuştum evlenmiştim hatta bir çocuğumuz aşkımızın meyvesi olmuştu mutluyduk, hiç olmadığımız kadar huzurluyduk....Ya sonra sonrası benim için hiç olmadı. Sonrasını hafızamdan kazıdım ama öncesini o kadar kolay unutamadım bir zamanlar bana mutluluk veren şeyler artık beni tiksindiriyordu inanmak istemesem de ben ondan sonra değişmiştim. Bu öyle bir değişiklikti ki kısa bir süre önce ameliyat geçirmiş kalbimi almışlar gibi his vardı içimde çünkü sol tarafımda hiç birşey hissetmiyordum içi bomboştu beni bütün duygulardan arındıran şey neydi? Bu değişiklikler canımı sıkıyordu değiştiğimi kabul etmek istemiyordum ama olan buydu ben artık ben değildim gözlerimden yaşlar süzülsede kalbim buna kayıtsız kalıp cız bile etmiyordu. Kulaklarım herkese karşı kulaklarını kapatıp etrafından teselli sözcükleri duymuyordu en önemlisiyse hayat bana diyordu ki; Kendi acını kendin söndür Koca bir yıkım, hepsine sebebiyet veren benim bir zamanlar küçümsediğim ufak bir yıkım mı mutluluğumu benden alan? Neydi mutluluğumun önüne geçen? Neydi kızımı babasız bırakan? Neydi beni sevdiğim adamdan mahrum eden? Sahi neydi bu Mutluluk? NOT: Düşman sınıflar serisinin son kitabıdır

Bazı insanlar yağmuru hisseder,bazıları ise yalnızca ıslanır Tüm hakları saklıdır

Herşeyin bir ilki vardı. Sen bana ilklerimi yaşatan kadınımsın

Ailesi yurtdışında sadece abisiyle büyük,geniş bir evde kalan kızımız hocalarla sorunu yüzünden okulunu değiştirmek zorunda kalır.Yeni okulu için "deniz koleji'ne" gidecektir.Hayatın bir oyunumudur.Bilinmez düşman sınıflardan birine düşer