Birbirlerini istemeyen iki genç... Töre baskısı ve aile zoruyla evlenen iki genç hayatlarında mutluluğu yakalayabilecekler mi? İkiz kardeşler hayatlarının aşklarını Mardin' de yakalarlarsa ve bu aşk İstanbul' a kadar taşınırsa... Bu kitap KADERİM kitabının devamıdır... Başlama Tarihi: 22.03.2021

Çok gençti daha NALİN... Hayatının baharında ne çok isterdi sevmek , sevilmek... Ne çok isterdi ailesi ile birlikte olmak... Ama hayat hep ters oynadı Nalin'e karşı yine de bıkmadı, umudunu kırmadı genç kız, bir gün mutluluğun ondan yana olacağına inandı... Hayatını ailesine adamıştı Azat... Kardeşlerine, annesine, babasına... O kadar körleşmişti ki yüreği birine sevmeye dahi zamanı yoktu.. ~~ "Sana yemin olsun! Bana yaşattığın tüm acıları ödeyeceksin AZAT PERİNDAR" "Sana yemin olsun! Açtığım yaraların daha beterini açacam NALİN HAZNEDAROĞLU" Başlama tarihi : 17.03.2019

Odada ki tek canlılık belirtisi bana sarılan Joe'ye aitti "Joe, odada kiminle konuşuyordun?" onunla göz teması kurmak için elimdeki kutuyu bir kenara bırakıp yere çömelmiştim bana şaşkınca bakarak "Nasıl yani Jane? Abimle konuşuyorum baksana, oyun oynuyorduk." sözünü bitirdiğinde kulağıma eğilip fısıldayarak "Ama biraz farklı gözüküyor, çok garip davranıyor. Kavga mı ettiniz?" Ona şaşkınlık ve hüzünle bakıp "Joe, abin" gözlerimi kapatıp bir süre ne diyeceğimi ölçüp biçmiştim fakat bunu yumuşatmamın pek bir yolu yoktu "Joe abin odada yok canım o git-" cümlemi tamamlayamadan dizlerimin üstüne düşüp karşımda bana anlamayan gözler ile bakan Hector'un kardeşine sarılmıştım "Canım o gitti, geri gelemez..." bir hışımla ona sarıldığım kollarımın arasından çıkıp sinirle bağırmaya başlamıştı ben ona şaşkınlıkla bakarken o ise hala bağırıyordu "HAYIR! ABİM BİR YERE GİTMEDİ! ORADA İŞTE BAKSANA BAK YERDE OTURUYOR." diyerek kendini yatağa yaslayıp ağlamaya başlamıştı derince iç çekerek yanına gitmiş bende onun gibi sırtımı yatağa yaslamıştım. "Çok üzgünüm Joe... Keşke elimden birşey gelse ama yapamıyorum." elimi omzuna atıp kendime biraz daha çekmiştim o ise burnunu çekerek gözünü koluna silmişti "Ama Jane abim karşında ya t-tam olarak sana bakıyor..."

"Gerçekten bana karşı bişey hisetmiyormusun karan ?"Yüzünü yerden kaldırıp gözlerime baktı.Sigarasını yere atıp ayağıyla ezip bana doğru bir adım attı. Bir tutam saçımı alıp kokladı.Sonra bana biraz daha yaklaşıp burunlarımızı birbirine demesini sağladı. "Hisetiğimiz şeyi paramparça ettik be güzelim "

"Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içince kalbur saman içinde dünyanın en güzel dağının arkasında bin bir çiçeğin asırlık ağaçların gölgesinde büyüdüğü bir orman varmış." İnsanın umududur kimi zaman bir gülümseme kimi zaman bir bakış kimi zaman ise duyduğu yalan da olsa sözcükler.... Geçmişimin elimden alındığımı hiç bilmediğim bir boşlukta geleceğimi yazmaya çalışan benim yanımda olanlar da vardı karşımda olanlar da. Ben bendim her zaman da ben olmaya devam edebilecek miydim? Yoksa geçmişimi yaşamama neden olanların yaptıkları geleceğimi mi etkileyecekti? Neydim ben? Geçmişini bedel verilen bir kurban mı yoksa kanıyla geleceğini kurtaracak bir yanmakta olan bir kelebek mi? Belki hayatım akıp giderken kimi satırlarında kendinizden birer parça görerek hayatınıza yön vermek isterseniz benim hikayeme beklerim. Hikayem yalnızca bana ait değil çevremde olup bitenlere sessiz kalamayan bu gözlerle diğer hikayeleri de hissederseniz hiç şaşırmayın. Umarım benim gözlerimden benim yüreğimden benim dilimden okuyabilirsiniz.

Gözyaşlarım yanağımda açtı cığırlarla ilerlerken hala hissizce boşluğa bakıyordum. Gitmiş miydi sahiden? Beni bırakmış mıydı? Yapmış mıydı bunu bize? Bize bunu mu reva görmüştü? Gün ışığım dediğini mi bıraktın sen? Uçurtmamı yalnız mı bırakmıştı koca gökyüzü sokaklarında? Hem de hiç bir açıklaması olamadan. Sana hayatın anlamını sormuştum hatırlıyor musun? Kendini bulmak demiştin. Ben seninle kendimi bulmuştum. Neden beni bir başıma bıraktın? Şimdi ıssız bir gecede Deniz kokulu adamın hasretini gidermek için bu uçurumdayım. Bulacağım. Bu yaptıkları asla sebebsiz olamaz. O bana kıyamazdı. Bu o değildi ki. Ben Gün Vural. Ne olursa olsun beni bu sessizce bırakıp gitmesinin sebebini bulacağım. Şimdi gece can veriyor, TAN bitiyor, GÜN doğuyordu. Bu şafağın güneşini bulmasının hikayesi... 𝑩𝒖 𝑮𝒖̈𝒏 𝑽𝒖𝒓𝒂𝒍 𝒗𝒆 𝑻𝒂𝒏 𝑫𝒆𝒎𝒊𝒓𝒆𝒍'𝒊𝒏 𝒉𝒊𝒌𝒂𝒚𝒆𝒔𝒊...☀️♥️ Başlama tarihi: 19.01.2021

Eller , en çok günahı eller işler değil mi? Bu eller çok fazla günah gördü. Sadece gözler görmez , sadece kalp hissetmez. Bütün uzuvlarımızın görme özelliği vardır. Benim ellerim de günaha şahit olanlardan. Ben de ellerim daha fazla günah görmesin , daha fazla günah işlemesin diye bir çözüm buldum. Belki onları saklarsam onları günah işlemeye zorlamamış olurum diye düşündüm. Bunun için ne mi yaptım? Elimi manevi olarak rahatlatıp , maddi olarak yaktım... Sahi , manevi olarak rahatladı mı ? Yoksa kendimi mi kandırdım?

"'O günü hiçbir zaman unutmayacağım ben.Ama sende unutma,dediklerini unutma." Duraksadığımızda sinirli ama meraklı gözlerle gözlerimi taradı.Hatırladığımamı yoksa böyle dile getirmeme mi bozuldu bilmem ama salak yerine konulmaktan sıkılmıştım.Devam ettim,ne kadar sinirlenirse sinirlensin devam ettim. "Çok güzelsin.Bir yaz gecesi kadar güzelsin.Bu rüyadan kendimi alamıyorum. " eliyle ağzımı kapattı.Duymaya bile cesareti yoktu."'

Ulaşılmazların hikayesi➖ Kapak tasarım:@writerladyy ♡♡