Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

"Lan sen beni anlamadın mı?" İşaret parmağımı sallayarak devam ettim. "Burası bizim yerimiz ve siz kendini beğenmiş 4 aptal bizim yerimizden hemen kalkın yoksa bu okula geldiğinize pişman ederim sizi." Sözümü bitirdikten sonra diğerlerinede baktım hepsi ayaktaydı ve bize sinirli sinirli bakıyorlardı yani bana. "Ne bakıyonuz kalksanıza gidin başka yere oturun, ilk günden kimseyle uğraşmak istemiyorum." Sare'nin konuşmasıyla ona baktım sinirlenmişti. Sinirlenmese şaşardım aramızda en çabuk sinirlenen oydu. "Kalkmıyoruz. Hadi bu okula geldiğimize pişman etsenize bizi. Çok merak ettim nasıl pişman edeceksiniz?" Esmer çocuğun yanındaki sarışın çocuk bize bakıp alaylı bir şekilde konuştu. Hep böyleler mi? İnsanları hep küçümseyerek mi konuşur bunlar. "Sen bu okulda yenisin o yüzden bizi bilmemen normal. Bu okulda tek lafımızla dayak manyağı olursun bilmem anlatabildim mi?" İşte benim Eslem'im. Doğru söylüyordu her ne kadar okulu sevmesekte bir çevremiz vardı. "Kızlar korkutmayın çocukları altı üstü okulun yarısı döver o da belki." Kayra'da lafı gediğine oturtmasını biliyordu. Ama bu çocuklar sadece ukalaca gülüyorlardı hiç korkmuşa falan benzemiyorlardı. Söylediklerimizi mi anlamdılar diye düşündüğümde esmer çocuk bana bakıp konuşmaya başladı. "Çağırın gelsinler gelecekleri varsa görecekleri de var. Bizim kimseden korkumuz yok ve burada oturacağız kim istiyorsa gelsin." Dedi ve oturdu gerçekten hiç korkmuşa benzemiyordu. Kolunu iki yana açmış rahat rahat oturuyordu. Bende dayanamayıp bağırdım,onun bu rahat hallerine sinir olmuştum. "Kalksanıza be. Siz laftan anlamıyor musunuz?K-A-L-K-I-N kalkın anla diye tek tek harflerini söyledim."

Mira Çağan sıradan bir hayata sahip, sıradan bir genç kızdı. En azından; bir gece, kim tarafından çıkarıldığı veya nasıl çıktığı bilinmeyen bir yangında yüzünü kaybedene kadar öyleydi. Her şey bir yangında kaybolmadan önce Mira huzurlu ve mutluydu. Çünkü hayatında çok sevdiği bir babası, yakın arkadaşları ve aşık olduğu bir sevgilisi vardı. Aylar sonra, göz dağı vermek amacıyla yangın gecesi kendisini şuursuzca kilitleyen Rüya'dan intikam almak için Derin ismiyle farklı biri olarak döndüğündeyse birkaç ay ömrü kaldığından Mira'ya yakışmayan acımasız oyunlara yeltenmek üzereydi. Ancak hiçbir şey, planladığı gibi gitmeyecekti. Eski sevgilisinin yanarak öldüğünü bir türlü kabullenemeyen Giray, o bambaşka biri olarak tekrar hayatına girdiğinde Rüya ile sevgiliydi, Onur aylar önce gitmişti. En yakın arkadaşı Duru, geçmişte Mira'dan bile sakladığı gerçekleri Derin'e anlatmış, yangının olduğu gece kendisine yardım eden gizemli arkadaşı Sarp yalancı kimliğiyle işleri karıştırmıştı. Ayrıca bir gün telefonuna tanımadığı bir numaradan gelen tuhaf mesajın sahibi onun kurmaca hayatını gün geçtikçe daha da batırmıştı. İşler, onun için kelimenin tam anlamıyla bir çıkmazdaydı. En kötüsü; Derin, Mira'yı gömüp kendisini doğuran o yangının yalnızca bir kaza olduğundan artık o kadar da emin değildi. Peki katili peşindeki adam mıydı? Sahip olduğu yeni yüz aslında kime aitti? Seneler önce kendisini terk eden annesi neredeydi? Sığındığı Sarp, gerçekten de tanıdığı gibi biri miydi? Ve son olarak; giriştiği gizli ve tehlikeli oyununda, Giray'dan vazgeçmek bilmeyen kalbine her şeye rağmen hakim olabilecek miydi? Hiçbir şey, sanıldığı kadar basit değildir. * 09.03.2016

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Benim hikayemde kötü kraliçe, saf kral, masum kız, beyaz atlı prens gibi ilgi çekici karakterler yok. Bu benim, sıradan mahallemde aşkı bulma hikâyem... Benim ufak dünyamı büyüten güzel kalpli bir adamı size kendi gözlerimle göstermeye çalışacağım. ... Her şey benim küçük bakkalıma bir şeyler almak için giren o güzel gözlü adamla başladı. Alışverişini yaptı, parasını ödedi ama poşetin içine kalbimi de koyup götürdü. Farkına bile varmadan... Hadi gelin, mahallemin ve kalbimin polisiyle tanışın...

Siyah bir tablo. Gri'ye hasret siyah bir tabloyum, tam 3 yıldır. Gülümsemeyi bile kendine yakıştıramayan o simsiyah kız. Peşimde bir piskopat, her an ölüme sarılabilecek uzaklıktayım. Herkesten uzakta, kapkara bir noktayım. Fakat beni kaygıya düşüren ne ölümün sıcak kolları, ne yalnız oluşum. Beni kaygıya düşüren annem.. Beni kaygıya düşüren, 3 yıldır yüzümde ufak bir umut görmek için gözlerime bakan babam.. Noktaya benzeyen bir gri var en derinlerimde, annemden kalan. O nokta belki bir gün büyür diye bu direnişim. Direniş yolumda karşılaştım onunla. Gri Adamla. Yavaş yavaş kalbime işleyen, işledikçe beni siyahtan uzaklaştıran. Bana griyi getiren adam. Siyah Kadının, Gri Adamı. SİYAH'IN GRİ'Sİ ZEYNEP KÜÇÜK

Spiritüel#1 Hiç bilmediği şehirde ilk görevini icra eden Lamia'nın başından geçen biraz komik,biraz hüzünlü hikayesi anlatılmaktadır.Çocuklara çok düşkün, işini özveriyle yapan kızımız ilk atandığı okulda başlar olaylar.Zamanla öğrencilerini tanır ve yaşadıkları sıkıntılara çözmeye adar kendini.Onun istediği çocukların gülmesi hep mutlu olmasıdır,başarır da lakin işler sandığı gibi gitmez ve ortalık fena halde karışır.İşte tamda bu esnada devreye Oğuz amir girer ve kader onları öyle bir yazgı ile birleştirecektir ki,her yaşadıkları olayla daha çok sevecek iki güzel yürek.Lamia dağ gibi heybetli Oğuza ilk aşkla yaslanacak, Oğuz ise kararmaya yüz tutmuş yüreğini tekrar aydınlatan yerlere göklere sığmayan sevdasıyla bağlanacak bu kalbi gibi güzel öğretmene...

Bir kadın, Hayatı zor yoldan tecrübe eden, zor bir karar vermeye itilen, dimdik ayakta kalan... Bir adam, Sevmeyi bilmeyen, henüz yeterince büyümeyen... Bir yabancı, Kadının her anında yardımcı... Ve bir çocuk, Geleceği masumiyetle yıkanmış, geçmişi karanlıklarla sarılı... Zeynep'in zor bir hayatı vardı. Alaz hayatına girdiğinde işleri onun için daha da zorlaştıracaktı. Çam ağaçlarının efsunlu kokuları arasında geçen bir yazın ardında birbirine mahkûm olan iki yaralı ruh kalacaktı. Bir karar bir oğlu babasından ayıracak, bir kadına sıfırdan başlama imkânı sunacaktı. Tekrar karşılaştıklarında iki ayrı hayat bir araya gelebilecek miydi? Yoksa her şey için çok mu geçti? "Gitme Zeynep..." Buruk bir tebessüm yerleşen yüzünü Alaz'a çevirdi. Ateş'in birebir kopyası gözlere bakmak onun için çok zordu. Oğluna her baktığında yüreğinde kabaran sevgiye, bu adamın kendisine yaptıkları karışıyor; duygularını çamurlu bir su gibi bulanıklaştırıyordu. Ellerini Alaz'ın tutuşundan kurtardı. "Giden ben değilim, Alaz. Giden hep sendin. O yaz, ağaçların arasında sevgimi ve bebeğimi terk eden sendin. Düğün gecemizde başka kollara koşan yine sendin. Evliliğimiz boyunca her gece başka bedenlerde kendini kaybeden sendin. Ateş'i babasız bırakan da sendin. Ben gittiğimde bile aslında sen orada değildin. Gitme diyemezsin sen bana. Bana gelmek için hiçbir çaba sarf etmemişken, benden bir kere daha kendimi senin için feda etmemi bekleyemezsin!"

"İki yaşam çizgisinin ortasında kalan genç bir kız" Kendisini ait hissetmediği bir hayatın içinde bir yaprak gibi savuran 16 yaşında Simya'nın varoluş hikayesi. Simya açıklayamadığı şeyler yapan hayvanlarla konuşabilen, dokunmadan eşyaları hareket ettirebilen bir kızdır. Ailesinin ölümünden sonra kendisinden pek de haz etmeyen üvey halası ve eniştesiyle yaşamaya başlar. Halasının kötü davranışları ve okulundaki zorba çocukların yaptıkları onu yalnızlığa iterken içten içe bu dünyaya ait olmadığını düşünür. Okulda yaşadığı bir olay sonucu sinir krizi geçirirken devirdiği kitaplık onun yeni hayatının yolunu çizecektir. Daha önce görmediği güzellikte olan büyük mavi kitabı açtığında artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Gözyaşlarıyla açtığı kitap bambaşka bir dünyaya açılan bir kapıdır. Büyülü Dünya... Ilk defa aşık olacak, güçlü arkadaşlıklar edinecek ve büyü okulunda cadılık eğitimi alacaktır. "Kim olmak istediğini ve nereye ait olmak seçebilirsin." FANTASTİK İÇİNDE #1 (30.05.2020) 1 M okunma 💕 (20.04.2021) BAŞLANGIÇ 09.06.2017 DÜZENLENMİŞ HALİYLE BİTİŞ 08.12.2017

"Sizden daha iyi dünür mü bulacağım, tabii ki verdim gitti."dedi sanki mal satar gibi. Erva gözlerini zorlayan yaşları tutmakta zorlanıyordu. Babası ona sormamıştı bile. Kim bilir evleneceği adam nasıl birisiydi. Ondan büyük müydü? Kaç yaşındaydı? O bu evliliği istiyormuydu? ........................ "Benimle evlendiğine seni pişman edeceğim karıcığım." Öyle bir 'karıcığım' deyişi vardı ki Erva bir an irkildi. Tüm bedeni korkuyla titredi. Sanki o istemişti evlenmeyi babasının zoruyla olmuştu her şey. Ona kimse sormamıştı ki. Gözlerinden firar eden yaşları sildi hemen. Ömer elini Erva'nın bacağına koyarak canını acıtacak derecede sıktı. "O timsah gözyaşların bana sökmez. Kes şimdi zırlamayı insanlara mutlu rolü yapmak zorundayız." ................................... "Sen asla benim karım olmayacaksın. Benim karım olamayacak kadar aşağılık birisin. Şimdi defol gözümün önünden." diyerek yere doğru fırlattı. Yere hızla yapışan Erva'nın elleri ve dizleri acımıştı. ........................ arkadaşlar tatlış zamanınızı ayırıp hikayeme bir bakın derim. *27.02.2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.* wattpad de 'sen üzülme diye' adlı ilk hikayedir.