"ateşle oynuyorsun barış alper..." Başını sallayıp gülümsedi, "ateşten korksaydım kendimi sana kaptırmazdım."

Önümde duran araçlara korkarak bakmaya devam ettim ne kaçabiliyordum ne de bağırıp yardım isteyebiliyordum. Zaten yardım edecek kimse de yoktu sokakta olsa bile beni bu adamlardan koruyacak biri olamazdı. Geri geriye giderken önümde ki adam bana bakarak yaklaşmaya başladı. Ne istediğini bile bilmiyordum, ne beni tanıyordu ne de ben onu... Peki neden şimdi karşıma çıkmıştı? En sonunda durup ne olacaksa olsun diyerek nefesimi tuttup onun bana yaklaşmasını izledim. "Eylül Toksöz." duyduğum ismim kendime garip gelirken onun aksanıyla beraber yutkundum. İsmimi nereden biliyordu? İtalyan iş adamı Dean Temıs! Yanıma bir kaç adımda ulaştığında bana tepeden bakmaya devam ediyordu kafamı kaldırıp onun gözlerine korkmadan bakmaya başladım. Bir şeyden emindim o da benim bu adama bir zararımın dolunmamasıydı, ne yapabilirdi ki tanımadığı bir kıza?! "Ne istiyorsunuz?" kekelemeden söylediğim sözlerle Kaşları havaya kalktı ve gözlerime derin bir şekilde baktı kahverengi gözleri, ondan kaçıp kurtulmak istiyordum bunlar bana göre değildi. Bu yaşadıklarım bana göre değildi. "Ne mi istiyorum?" Bozuk Türkçesiyle kafasını havaya kaldırıp derin nefes aldı ve tekrar gözlerimin içine bakıp dudaklarını kıvırdı. Yüzü yavaşça bana yaklaştığında korkarak geri adım atacaktım az kalsın, kulağıma yaklaşan nefesiyle nefesimi tuttum. Sıcak nefesiyle konuştuğunda tüm vücudum taş kesildi. "Seni." Not: Klasik mafya kitabı değildir, bu kitapta gerçeklik yansıtılmıştır, lütfen ön yargısız okuyunuz. ARZELA adında yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi : 16 ağostos 2021

'Umudun gece ise, ay'a tutun.' ∞ (15/08/2018; Başlama tarihi.)

Özel bir okulda psikolojik danışman olarak çalışan Erva Şentürk, okulun sorunlu öğrencisi Arda Aslan'ı bu çıkmazdan ve sorunlardan kurtarmak için abisi Sinan Aslan'la görüşmeye karar verir. Fakat işler asla beklediği gibi gitmez ve kendiside öğrencisini kurtarmaya çalıştığı çıkmaza çekilir.

UYARI; BELLİ BAŞLI BÖLÜMLER +18 CİNSELLİK SAHNESİ İÇERMEKTEDİR. BU GİBİ SAHNELER BAŞLAMADAN ÖNCE OKUYUCULAR UYARILMAKTADIR. "Neden aşkımı görmüyorsun?" "Sen aşık değilsin, takıntılısın." "Ne dersen de, ben sana AŞIĞIM DİYORUM!" "Bende sana, 'seni sevmiyorum' diyorum." "Sevsen olmaz mı?" "Olmaz!" *** Güçsüz bir kızdım, ya da dur bir dakika, yo hayır oldukça güçlüydüm. Hayatın bana yaptıklarına rağmen, hayatın bana sunduğu acılara rağmen, ve hatta sunmadığı güzelliklere rağmen güçlüydüm. Sahi kimdim ben? Aden Yıldız? Adel Tekin? Aden biricik babamın MASUM kızına koyduğu isimdi, güçsüzdü o. Adel ise O'nun bana layık gördüğü isimdi. Her şeyimi baştan aşağı değiştiren adam, ismimi ve kimliğimi de değiştirmişti. Adel asla MASUM değildi. Kötüydü ve iyi olması artık imkansızdı. Hangi kadındım ben? Hangisi gerçek ben olacaktı? Güçsüz ve bir o kadar savunmasız, kendinden kolaylıkla vazgeçebilen Aden mi? Yoksa gözünü kırpmadan 5 adamı 15 saniye içinde öldürebilecek olan Adel mi? Aden'in intikamını alacak olan tek kişi Adel'di.. Yani kendim. Kendi kendimin intikamını alacaktım çünkü kimse benim için bunu yapmazdı. Soğuk ve ıslak zemine odamın penceresinden bıraktığım bedenim nefes almayı bırakmasa da ruhum çoktan terketmişti beni. Kanımın yağmur damlalarıyla karışıp betonun çakıl taşı aralarından aktığını hatırlıyordum. Ama ölmemiştim, defalarca kez ölmek için inadına yaşamıştım.. Nefes almaya devam eden kişi ise Adel'di artık. Peki ya o kıza tekrardan hayat vermek isteyen adam? Mert Tekin... İsminden çok daha fazlasıydı o, iki kelimeden ibaret değildi asla. Bu savaşta en çok seven de, en çok yaralanan da, en çok ölen de o olacaktı ve bunun farkındaydı. Aden/Adel & Mert Peki ya bu işin sonu nasıl biter? * Bir kızın intiharıyla başlayan imtihanı..

"Mirza saçmalıyosun! Duyuyo musun beni?! Aç şu kapıyı! Aç dedim! Mirza! Sana diyorum! Aç şu kapıyı!" Bir yandan boğazım yırtılırcasına bağırıyor, bir yandan da kapıyı yumrukluyordum. Kapının iki yanında olan cama geçip ona baktım. Sanki ben burda çıldırmamışım gibi elindeki telefona bakıyordu. Önündeki korumalar emrini bekler vaziyette elleri önünde kafaları eğik duruyorlardı. Nihayet telefonunu cebine attı ve tekrar cama vurdum. Kafasını çevirip bana boş gözleriyle bakmaya başladı. "Evden dışarı çıkmayacak. Ölse dahi bu kapı dışarı açılmayacak. Duydunuz mu?" Gözlerini benden ayırmadan konuşmaya devam ederken çaresizce çırpınmaya başlamıştım. Klişe sevenleri şöyle alalım, buyrun efendim...

-Beni öldürme yalvarırım,hem ben sana ne yaptım. Silahı alınma koydu. -son sözlerin nedir? -Yapma Ve kurşunun korkunç sesi kulakları sağır edecek derecedeydi. Bir kaç saniye durdum acı yoktu ölmüşmüydüm gözlerimi yavaş yavaş açtığımda ben değil,peki kim ölmüştü? arkamı döndüğümde gözlerimden iki damla yaş dökülmüştü... Ilk Aşklar güzel ve mutlu mu başlar? Cevaplar için okumaya devam koş gel...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."