Gece için yaşamanın tek bir amacı vardı. Ailesinin ölümünden sonra , sadece onlara verdiği sözleri tutmak , babasının hayallerini gerçekleştirmek için ayakta duruyordu. Nereden bilebilirdi ki onun için tehlikeli olan acımasız , taş kalpli , ruhsuz bir adama aşık olacağını. Ne demişti adam "ben aşık olamam , ben kimseyi sevmem Sevemem." Aras'ın hayatında aşka sevgiye yer yoktu. Tehlikeli hayatında böyle şeylere yer vermek gibi bir düşüncesi hiç bir zaman olmamıştı. Her şeye inancını yitiren bir adamın sevgiye inanması neredeyse imkansızdı. Basit bir çarpışmanın hayatlarını değiştireceğinden ikiside habersizdi. "Bir daha karşıma çıkma demişti adam." Ama kader onları bir araya getirmekten hiçbir zaman vazgeçmedi. "Aşk uzaktı , bir o kadar da yakın..."

Her insan acı çekerdi fakat bazıları acı ile birlikte yaşardı. Acı onların her zerresini kaplamış ve onları karanlığa mahkum etmişti. Işıkların arasında sürülen parıltılı hayatların dışında kimse tarafından önemsenmeyen acıya ve karanlığa gömülmüş zavallı yaşamlar. Hayattan gelen her türlü darbeye göğüs germiş, acı çektikçe daha da güçlenmiş bir kızın karanlıkta yeşeren aşkının hikayesi. Seks, uyuşturucu, ölüm, alkol, entrika, sır, yalan, ihanet, acı, tutku ve aşk dolu bir macera. Bu; Karanlıkta Kalanlar'ın hikayesi. ～ '' Ateist değilim, Tanrı'ya dargınım sadece. '' * Hikayede + 18 kısımlar bulunmaktadır.

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017

(Tamamlandı.) 05****: Benim gibi bir kızın mesajları nasıl fark edilmez? 05****: Çok şey kaçırıyorsun, Cem Atay. 05****: Haberin olsun. 05****: Güzelim, 05****: Resim yeteneğim var, 05****: Allah vergisi dahiliğimden zaten bahsetmiyorum. 05****: Bir de, 05****: Biraz müneccimliğim de var. 05****: Mesela şu an görüyorum, 05****: Sen bana sarılıyorsun, 05****: Çocuklarımız da bana sarılıyor. 05****: Ne bekliyordun, 05****: Sana mı sarılacaklardı? 05****: Ben doğurdum onları. Papatya'nın Çağrı'sı kitabındaki Cem Atay'ın hikayesidir. Çiçekli Aşklar serisinin ikinci kitabıdır. Serideki bütün kitaplardan bağımsız okunabilir. Eminim hepiniz biliyorsunuzdur ama yine de söylemek istiyorum, bu kitapta yaşananlar ve kitaptaki karakterler tamamen hayal ürünü. Karakterlerin yerine koyduğum fotoğraflar da aklımda canlandırdığın görüntülere benzeyen ve kitaptaki hiçbir karakterle bir bağı olmayan insanlar, çoğu ünlüler zaten, eminim biliyorsunuzdur. Üzerine basarak söylüyorum, olay akışıyla vs. hiçbir alakaları yok. Sadece aklınızda karakterler daha iyi canlanabilsin diye koyduğum temsili fotoğraflar.

Betül yetenekli bir aşçıdır. Çevresinin ısrarıyla evlenmek için evlilik görüşmeleri yapmaya başlar. Bu görüşmeleri yaparken ev sahibinin oğlu Yüzbaşı Fırat'a ilgi duymaya başlar. *atıfet:karşılık beklemeden duyulan sevgi (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Aylar boyunca biz olmanın hayalini kurarken, garip bir şekilde biz olmuştuk. Daha doğrusu biz olmamıştık, sadece bir sırrımız vardı. Bize ait ilk şey olan sırrımız. Sadece ikimizi ilgilendiren bir sır. Birbirimizi en yakın arkadaşlarımızdan daha iyi tanıyacaktık. Beraber birçok şey paylaşacaktık. Gülüp eğlenecektik. Mutlu olacaktık. Belki sonunda üzülecektim ama kabul etmemek için bir sebebim yoktu. Belki yanlış bir şey yapıyordum ama kaybedecek bir şeyim de yoktu. Belki pişman olacaktım ama işin içinde o varsa ben de vardım. Bir de, benim korkağın teki olduğumu bilse belki de hiç böyle bir işe kalkışmazdı. Cesaretsiz, saçma korkuları ve takıntıları olan aptal bir kız olduğumu en başından bilseydi, bana o ilk mesajı atmazdı. Ama ben, korkak olsam da bu işte onunla olmaya vardım. Bu süreçte beni korkularımdan arındırıp iyileştirecekti, ama beni iyileştirdiğinin farkında bile olmayacaktı. Ve bu, beni ona her zamankinden daha çok bağlayacaktı. Ama bunu hiçbir zaman bilmeyecekti. Bu da benim sırrımdı. Benim küçük sırrım.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Rüzgâra Dokunmak serisinin ikinci kitabıdır. * * * kapak tasarım: @viranebirkalp

... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." dedi ve susup derin bir nefes aldı. "Ama?" dedim hevesle gözlerine bakıp. Nefesini dudaklarıma verip alnını alnıma yasladı yeniden. Ve gözlerini kapattı. "Ama sensizlikle nasıl başa çıkılacağını bir türlü bulamıyorum." dedi ve sağ elimi tutup kalbinin üzerine koydu. Benimkinden farksız bir şekilde, sabırsızca çırpınıyordu güzel kalbi. "Sen olmadığında burada bir şeyler ters gidiyor. Nefes aldırmıyor. Herkesi tek bir emriyle dize getiren Fırtına, kalbine söz geçiremiyor. Çünkü.." dedi ve derin bir nefes daha aldı. Bu aldığı kaçıncı derin nefesti? Neden buna takılmıştım şu an? Hiç mi hiç sırası değildi.. "Çünkü içinde öyle bir kadın var ki.. Öyle masum, öyle güzel, öyle zeki ve.. Ve öyle benim.. Bazen çıldırtan, delirtip çileden çıkaran; boynunu sarıp sarmalayan atkısını, saçlarına değen beresini, yansımasını izleyen aynasını bile kıskandığım.. Öyle bir kadın ki; sevmemek mümkün değil. Öyle bir kadın ki; adını duyan herkese karanlık, bir bana aydınlık.." ... Not: Başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Gecenin En Doğusu'nu ondan bağımsız olarak da anlam kargaşası olmadan tamamlayabileceğiniz şekilde kurguladım. Ufak tefek noktaları da elimden geldiğince açıkladım. Sevgiler.