"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen hayata tuttunmaya çalışan 22 yaşında genç bir kadın. Bu güvenmeyi bilmeyen iki insan bir araya gelirse ortaya nasıl bir manzara çıkar? Tam bitti derken şafak vakti kendini ilk ve son olarak aydınlağa bırakabilir mi? Ya güneş tüm gücünü toplayıp bir kez daha belki de sonsuza dek sönmek pahasına da olsa karanlığa tüm güzelliğiyle kalkan olabilir mi? Isıtabilir mi şafak vaktini ? 23.09.2017➡Romantizm içinde #596 29.09.2017➡Romantizm içinde #559 13.02.2018➡Romantizm içinde #475 21.04.2018➡Romantizm içinde #441 10.05.2018➡Wattsy içinde #35 26.08.2018➡Wattsy içinde #8 13.11.2018➡Wattsy içinde #3 15.11.2018➡Romantizm içinde #248 12.12.2018➡Romantizm içinde #185 28.12.2018➡Romantizm içinde #113 22.12.2018➡Wattsy içinde #1 10.01.2019➡Romantizm içinde #102 06.02.2019➡ Aşk içinde #151 13.03.2019➡ Gençkızedebiyatı içinde #6 28.03.2019➡ Romance içinde #6 19.11.2019➡ Aşk içinde#64

Her insanın içinde iyilik ve kötülük vardır. İnsanlar ya iyiyi seçerler ya da kötüyü. Arafta kalan olsa da bu çok azdır. Batıray zamanında yaşadığı şeylere dayanarak kendini korumak adına kötüyü seçmiş genç bir adam. Yaşına rağmen kendini işine adamış bir mimar. Dilay ise yaşadığı her şeye rağmen yaralı bir ruha sahip olan bir savaşçı. Karanlık her zaman kötü müdür? Belki de karanlıktan korkmak yerine sevmeyi öğrenmek gerekiyordur. Karanlık için yaratılmış iki ruh. Karanlığa boğulmuş iki insan. Ve onların aydınlık hikayeleri... Kitap kapağı: @elif_canxx 😍😍

Yakamoz Mavisi'nin devam kitabıdır... Hayat tam bitti dediğimiz yerde yeniden başlayan ve bizi her zaman şaşırtan bir olgudur. O geçip giderken biz izleriz. Hayatımız tamamen bitmek üzere olduğunda ise sadece susarız. Ve hayatı bir kere kaybetmekle karşı karşıya geldiğimizde hiçbir şey eskisi gibi olmaz. 30.09.2019➡Romence içinde #1